De Discogs-aankopen zijn nog niet binnen en morgen gaat het huis in Uffelte veranderen in een platenwinkel. Mijn goede vriend Albert heeft een doos propvol singles mijn kant opgestuurd. Het zouden er ruim tachtig zijn met veel uit de jaren 1989-91 maar ook enkele 'collector's items' en soul. Ik ben natuurlijk reuze benieuwd naar wat Sinterklaas me zo vroeg in 2020 komt brengen. Het bericht dat ik nog steeds achter op schema ben, wordt de komende week dus wel ergens ingehaald? Vanavond heb ik een luxe. Ik zit te dubben tussen 'Het zilveren goud' en 'Blauwe Bak Veteranen'. Over de eerste rubriek: Het overzicht van januari 1995 bevat enkele platen waarvan ik niet meer precies weet wanneer ik deze heb toegevoegd aan de verzameling maar waarvan het aannemelijk is dat ik ze in januari 1995 reeds had. Er staat ook een plaat tussen die ik eventueel nog later in 2020 kwijt kan, maar aan de andere kant? Alles weer opnieuw nummeren is nogal veel werk en wellicht laat ik het zo. Ik tel twaalf singles voor januari en een stuk of acht voor februari. In maart komt 'Het zilveren goud' weer wekelijks terug. Dan de 'Blauwe Bak Veteranen'. Ik wil in eerste instantie vijftien singles per aflevering doen maar besluit dan om er zestien van te maken. Vier maal vier geeft ook een fraaier overzicht op de gevoelige plaat en hiermee maak ik in één keer het restant uit Utrecht af. Ik moet er echter bij zeggen dat ik méér heb gekocht in Utrecht maar dat enkele titels alweer tijden in de algemene jaren zestig- en zeventig-bakken staan.
184. Reach Out I'll Be There-The Four Tops (NL, Tamla Motown, 1966)
185. Piece Of My Heart-Erma Franklin (NL, Stateside, 1969)
186. Mama, Ain't A Baby No More-Marilyn Haywood (Spanje, Silver Fox, 1970, re: 2005)
187. Baby Make Your Own Sweet Music-Jay & The Techniques (US, Smash, 1968)
Van alle vandaag gepresenteerde singles staan alleen Erma Franklin, Marilyn Haywood en Brenton Wood anno 2020 nog in de koffers. Jay & The Techniques heeft zich een plekje veroverd in de 'Ere-Blauwe Bak' en de rest staat mooi te zijn in de reserve-Blauwe Bak. De opname van Erma Franklin stamt feitelijk uit 1967 maar het is niet eerder dan 1969 als het in Nederland wordt uitgebracht. Op de keerzijde van het fotohoesje staan dan ook EMI-albums uit eind 1968 en vroeg 1969. Het verschil met de uitvoering in 1992 ligt hem in het ruimtelijke. Heruitgaven worden vaak 'gepimpt' met een extra echo en bij het origineel zijn de drums koud en kil en klinkt het niet alsof Erma voor de preekstoel staat te zingen. Marilyn Haywood heb ik jaren lang genoteerd als 'Mama's Baby Ain't A Baby No More' en dat is ook hetgeen ze zingt. Ik zie nu dat het inderdaad de officiële titel. Hoewel Vampisoul een kwaliteits-label is, maakt het soms een beetje een zootje ervan. Straks nog twee voorbeelden daarvan. Jay & The Techniques is de eerste plaat die ik draai in de allereerste 'Do The 45' en mag daarom in de Ere-Blauwe Bak. Het Smash-styreen is al lichtelijk gehavend als ik de plaat koop en een paar maanden later koop ik het met fotohoes. Alleen... het intro. De plaat heeft een majestueus intro dat met een hele lage toon begint. Bij de 'upgrade' is deze lage toon meteen het doelwit van 'distortion' en dus wissel ik later eens de platen om. De andere staat overigens in mijn algemene jaren zestig-bak.
188. Nobody-The Jerms (Spanje, Honor Brigade, 1969, re: 2005)
189. I'll Pick A Rose For My Rose-Marv Johnson (UK, Tamla Motown, 1968)
190. Do Your Duty-Bettye Lavette (Spanje, Silver Fox, 1969, re: 2005)
191. Fancy-Rosalind Madison (Spanje, Silver Fox, 1969, re: 2005)
In 2011 heb ik nog het volste vertrouwen in Vampisoul en vermeld hier op Soul-xotica dat 'Do Your Duty' van Bettye Lavelle is. Niet te verwarren met Bettye Lavette. Of toch? Ja, het is een ordinaire tikfout op het label. 'Do Your Duty' is van mevrouw Lavette. De box 'Action Speaks Louder Than Words' wordt aangeprezen met de tekst 'all killers, no fillers' en daar is geen woord Spaans bij! Ieder van de tien platen bevat een klassieke upbeat soul-kant uit de SSS International-archieven en sommige schijven zijn 'double-siders'. Ik heb onlangs Rosalind Madison maar weer eens met het gezicht naar voren gezet. 'Sticky Sue' van Mickey Murray blijft een aardig nummer maar doet nauwelijks meer mee in 'Do The 45' en Rosalind draai ik regelmatig. Sommige platen hebben nog steeds de prijsstickers op het hoesje en ik verbaas me over Marv Johnson. Waarom moet gewoon de Engelse in een kopie van de Tamla Motown-hoes opeens vijf euro kosten terwijl ik beslist leukere platen heb aangeschaft voor drie euro? Ik geloof dat Erma Franklin en Alice Clark elk een tientje hebben gekost en daarmee de duurste platen zijn geweest. Maar laten we vooral niet de singles-box vergeten want deze was zestig euro als ik me het goed herinner.
192. Funky Chick-The Majestics (Frankrijk, Souladelica, 1969, re: 2006?)
193. There's Something On Your Mind-Bobby Marchan (US, Oldies, 1960, re: 1965?)
194. Shake What You Brought With You-Mr. Jamo (Spanje, SSS International, 1970, re: 2005)
195. Dancing To The Beat-Clarence Murray (Spanje, SSS International, 1969, re: 2005)
Ik heb een jaar eerder een erg goedkope cd gekocht met klassieke 'underground'-funk uit de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. Daarop staat ook 'Funky Chick' van The Majestics en het cd-boekje vertelt me dat het origineel op Mursound razend zeldzaam is. Het verhaal gaat dat de band uit Texas gedurende een week op tournee is geweest met James Brown en dat ze onderweg naar huis hun eerbetoon aan Brown bedenken. Het is als twee druppels water. De eigenlijke a-kant is 'Quack Quack Quack' van Paul Jackson, een opname uit 1974, maar als het dan toch moet, draai ik het meeste The Majestics. Natuurlijk niet te verwarren met de tientallen andere bands met deze naam, de funky Majestics zijn nooit verder gekomen dan deze ene single in 1969. Bobby Marchan is een 'zoekplaatje'. Op 45cat staan verschillende heruitgaven van het nummer waaronder eentje op het Flashback-label uit 1965. Het Oldies-label is daarentegen van Vee Jay en wordt in 1964 ingezet om een aantal oudere Beatles-platen opnieuw uit te brengen. Bij het eerste bezoek van The Fab Four aan Amerika sluit Vee Jay een distributiedeal via iemand van de tour-operators. Deze is natuurlijk totaal niet bekwaam maar feit is dat Vee Jay in 1962 en 1963 de platen van The Beatles uit brengt en zelfs een split-elpee met The Four Seasons. In 1964 ontdekt Capitol dat het een deal heeft met Parlophone en meteen wordt Vee Jay verboden nieuw werk uit te brengen van The Beatles. Dat neemt wraak met de oudere singles. Bobby Marchan zal vast ook niet veel hebben verdiend aan alle heruitgaven die door de jaren heen zijn verschenen voor de meest schimmige labels. Vampisoul maakt ook een rommeltje van Mr. Jamo en noemt het 'Shake What You Got' op het label. Het is één van de plaatjes waarbij 'part II' een beetje onhandig is gemixt in 'part I'.
196. The Hiccup-Robert Parker (Spanje, SSS International, 1970, re: 2005)
197. Nathan Jones-The Supremes (NL, Tamla Motown, 1971)
198. Grounded-Gloria Taylor (Spanje, Silver Fox, 1969, re: 2005) 199. Gimme Little Sign-Brenton Wood (NL, Palette, 1967)
Brenton Wood is eigenlijk een Nederlandse persing die voor de Belgische markt is geperst. In Amerika verschijnt dit op het Double Shot-label en dat heeft niet een vaste distributie in Europa. Voor Nederland doet Havoc het in eerste instantie. Hetzelfde Havoc dat ik Amerika weer labels als Chess, Paula en Motown (The Honest Men) gebruikt om de platen aan de man te brengen. Artone perst de Belgische single en ook de heos is door een Nederlandse dombo gemaakt. Want zo komen we bij de b-kant dat de favoriet is gebleken. Volgens de Nederlandse drukker is het 'I Think You've Got Your Tools Mixed Up', maar dat is natuurlijk 'Fools'. Gloria Taylor is weer zo'n voorbeeld waar beide kanten op één kant zijn gemixt. Dat is maar half geslaagd maar het is desondanks wel een heerlijke stamper die je nergens meer hoort. Maar dat geldt voor meer van Taylor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten