Ook het tweede bericht hoeft geen lang epos te worden. Tijdens de aflevering van 'Het zilveren goud' van vorige week ontdek ik plots dat ik een paar singles 'mis' in het overzicht. De 'virtuele kaartenbak' is samengesteld uit singles die ik op dit moment in de bakken heb staan hoewel ik weet dat ik nog steeds een flink aantal 'mis'. Dat geldt eveneens voor de singles in 'Het zilveren goud' van vanavond. Degene die mist, heb ik omstreeks 2006 nog wel eens gedraaid. Daar tussenin zitten twee verhuizingen en sindsdien is het overzicht een beetje weg. Er zullen ongetwijfeld platen in dozen voor afval zijn aan gezien en ik betwijfel of de plaat nog te draaien is als ik hem nu zou vinden. Ik kom tot twee keer toe in Bolsward bij dit antiekzaakje. Ik weet niet eens meer hoe ik eraan ben gekomen, maar de eerste keer zal in 1994 zijn geweest. Toen heb ik de plaat van Moondog gekocht. De twee die boven dit artikel staan, heb ik in januari 1995 in het gezelschap van Willem gekocht. Ik ben dan al een paar jaar bevriend met muzikant Willem Horjus die ik heb leren kennen middels de feestband Wiegel's Wjukkelmasine. 'Onze' Willem van de deathmetalband zoekt op dat moment een drumkit om thuis te oefenen zodat hij zijn drumstel niet iedere week hoeft te verkassen naar de oefenruimte. Horjus heeft eentje in de aanbieding maar het blijkt een beginners-setje te zijn. Voordat we weer de bus naar Sneek pakken, ga ik nog eenmaal naar binnen bij het antiekzaakje. Het heeft een handjevol singles en ik kies er vandaag twee uit. Dat zijn de singles in 'Het zilveren goud' van deze laatste woensdag in januari.
De ontbrekende single is 'Stamping Ground' van Moondog. Het Nederlandse fotohoesje noemt het als het thema van het Holland Pop Festival 1970 en het zit inderdaad ook in het intro van de film die verschijnt over het festival in het Kralingse Bos. Ik raak in 2002 in een conversatie met iemand in Leeuwarden die honderduit vertelt over zijn fascinatie voor Moondog. Een zeer eigenzinnige jazzmuzikant wiens mysterieuze leven al eens onderwerp is geweest voor een documentaire. Aan het werk van Moondog uit de jaren vijftig en zestig is bijna niet te komen. Uiteindelijk krijgt hij tegen het einde van het laatste decennium een contract bij Columbia (onze CBS). Het monotone en dreigende 'Stamping Ground' wordt vervolgens door de organisatie van het festival in gezet om muziekliefhebbers warm te laten lopen voor het Woodstock van de lage landen. Het zal erg letterlijk het Nederlandse Woodstock worden want ook in Rotterdam is de omheining niet waterdicht en kruipen grote aantallen mensen zonder toegangsbewijs het terrein op. Het geeft een mooie link naar één van de twee singles: Jefferson Airplane is in allerijl ingehuurd als vervanger van Jimi Hendrix. Of er sprake is van een hoofdact? Ik ken ooggetuigenverslagen van het concert van Pink Floyd. Ik heb jaren lang nog een originele festivalposter gehad van Holland Pop maar deze zit of in één van de dozen of is per ongeluk eens afgevoerd. Nederland verdient dankzij het festival een single-release van Moondog. Helaas heb ik de plaat al ruim tien jaar niet meer zien voorbij komen.
2095 Go Walking-Theo Van Es (NL, Negram, 1971)
2096 Mexico-Jefferson Airplane (Duitsland, RCA Victor, 1970)
,,Het verlangen van het hart", spreekt de verkoper deftig uit als hij het hoesje bekijkt van Theo Van Es. Ik weet het nog goed omdat ik toen nog niet realiseerde dat 'desire' verlangen betekende. Hij wijst op de b-kant van 'Go Walking'. Daar vinden we 'Heart's Desire' uit de pen van Joe South. Ik geloof dat ik de plaat nog wel eens heb geprobeerd als Northern Soul omdat het origineel van Joe South een zekere status heeft in de Engelse beweging. Toch is het allemaal veel té poppy voor in de Blauwe Bak. Jefferson Airplane heeft niet alleen een link met het Holland Pop Festival maar ook met de eerder genoemde Friese feestband Wiegel's Wjukkelmasine. 'De helikopter van Hans Wiegel' is een variatie op Jefferson Airplane. Ik koop de single voor het psychedelische hoesje. Op de keerzijde staat 'Have You Seen The Saucers' geëtaleerd als 'top-side' met een aparte lamp van kunstenaar Ken Kesey. De band heeft in kleine letters 'Jefferson Saucer' getekend in de foto van de lamp en dit kan wel eens het opstapje zijn geweest naar Jefferson Starship. 'Mexico' draai ik nog geregeld in 'The Vinyl Countdown' als de jaren zeventig-bak met de 'J' aan bod komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten