Singles round-up: januari 2

Mijn start van de platenverzameling is in 1989 en dat is dezelfde tijd dat Nederland massaal de overstap heeft gemaakt van vinyl naar cd. Dat de singles nog even langer zijn door gegaan, is goed te begrijpen. Cd's zijn in het begin peperduur en verhoudingsgewijs is de cd-single onbetaalbaar. Je krijgt dan ook een schijfje in een 3"-formaat en bij veel cd-spelers heb je daarvoor een adaptor nodig. Met ingang van 1990 wordt ook de cd-single beter betaalbaar en verdwijnt het vinyl langzaam maar zeker uit de schappen. Eind 1991 en vroeg 1992 doe ik al een paar maal stevig 'boodschappen' bij winkels die stoppen met het vinyl. In Sneek voert Nico's Records een tijdje het vinyl door, maar dat zal hiphop en dance zijn geweest. Albert heeft me het afgelopen jaar singles bezorgd van een (voormalig?) radiostation dat blijkbaar in 1988-90 is begonnen en blijkbaar niet de financiële middelen heeft om cd-singles aan te schaffen. Ze zijn zeker tot en met 1992 door gegaan met de aanschaf van nieuwe singles. Het wordt op een bepaald moment wel steeds meer een service-product. Mede dankzij de jukebox in De Karre koopt Ilmer tot 1994 vinylsingles in. In Sneek is het dan vrijwel onmogelijk geworden om een nieuwe vinylsingle te bemachtigen en ik heb me dan ook verzoend met de cd in geval van nieuwe releases. Vandaag het eerste deel van vijf afleveringen met de ruim tachtig singles die ik van Albert heb overgenomen.

Normaal gesproken behandel ik iedere single apart in de 'Singles round-up' en dat zou ik nu ook wel dolgraag willen, alleen wil ik niet de rest van de maand bezig blijven met deze rubriek. Ik doe dus vijf afleveringen van zestien en ergens nog één of twee extra. Ook voeg ik de singles samen tot kwartetten en daarmee komt misschien niet iedere plaat uit de verf. Dat geeft me in juli weer de kans om berichtjes te schrijven bij de 'Gele Bak Top 100' want dat sla ik meestal over omdat ik reeds heb geschreven over de platen. De hoofdmoot van de singles is 1989 tot en met 1992 en daarbij ook enkele platen die ik voorheen op cd-single heb gehad.

* Adeva- I Thank You (Duitsland, Cooltempo, 1989)
* Herb Alpert- Diamonds (Duitsland, A&M, 1987)
* Rick Astley- Cry For Help (Duitsland, RCA, 1991)
* Baby Kemp Band- Margarita (NL, Road Records, 1992)
Adeva neemt me meteen terug naar 1989. Ik ken de muziek dan nog niet (en dat zal nog minstens 25 jaar zo blijven), maar het is vooral het gezicht waarmee ik bekend ben. Vooral de V&D heeft een flinke voorraad Adeva-singles in de rijksdaalder-bak staan en sommige kunnen ze voor een gulden nog steeds niet slijten. Anno 2019 vind ik dit héérlijke muziek. Herb Alpert doet het samen met Janet Jackson 'Diamonds' en is, volgens mij, een hele grote hit geweest. Het is op ene of andere manier toch niet helemaal blijven hangen bij mij. Oef, als we het dan over een plaat hebben die ik helemaal ben vergeten, dan moeten we bij Rick Astley zijn. Je kon er toen natuurlijk niet voor uit komen, maar ik heb dit eigenlijk altijd al een steengoed nummer gevonden. Tot slot de Baby Kemp Band. Een kwartet uit het Gelderse Epe dat ook een contactadres heeft in Spanje. Niet alleen een plaat maar tevens een klein kunstwerk: De hoestekening is namelijk van niemand minder dan Herman Brood. De band heeft zelf nog wat kleur gegeven aan de tekening. Muzikaal laten ze zich omschrijven als funkrock, maar het past wat mij betreft in hetzelfde idioom als Herman Brood. Stoere rock met diverse invloeden.

* Bad English- Straight To Your Heart (NL, Epic, 1991)
* Bashung- Osez Josephine (Frankrijk, Barclay, 1992)
* The Black Crowes- Hotel Illness (Duitsland, Def American, 1992)
* The Blessing- Highway 5 (Duitsland, MCA, 1990)
,,Ik heb ook nog een single van Bad English toegevoegd", schrijft Albert me een week geleden. ,,Toch niet 'Time Stood Still' want die heb ik al", antwoord ik. ,,Nee, het is een andere", vervolgt Albert. Meteen heb ik het vermoeden dat het de andere hit moet zijn van Bad English en dat klopt. 'Straight' is de meer 'stevige' van het duo. Met natuurlijk een refrein dat geknipt is voor de radio want dat kun je overlaten aan John Waite. Bij Bashung denk ik ten onrechte aan een accordeon. Ik denk dat ik in de war moet zijn. De plaat is me in 1992 wel opgevallen maar ik heb er nooit veel aandacht aan besteed. Tijd om dat in 2020 recht te zetten. In de tijd dat ik op de gemeentewerf werk, precies 25 jaar geleden, wordt op een maandagochtend een container met rotzooi gehaald uit Blauwhuis. Ze hebben daar een feestje gehad en de container bevat voornamelijk plastic bekers en bakjes van de patat. Toch zie ik iets schitteren te midden van de rommel. Ik trek mijn handschoenen aan en grabbel in de rotzooi. Zo verzamel ik een aantal cd-singles. 'Hotel Illness' zit nog in het hoesje en de schijf zelf is dus nog in een goede staat. Die draai ik in de midden jaren negentig helemaal gaar. Nu heb ik dan de single en, o man, wat is dit nog altijd een kneiter van een plaat. Erg blij mee! Shit, geen 'Hurricane Room'. Ik heb dat nummer van The Blessing vooral te danken aan mijn broer die het tot een grote hit maakt in huize Louwsma. 'Highway 5' is toen aan me voorbij gegleden. Fijn om het nummer dertig jaar later alsnog te leren kennen. Niets minder dan 'Hurricanee Room'!

* Kurtis Blow- The Breaks I (NL, Mercury, 1980)
* Blue Tattoo- Love Can Do (NL, Dureco, 1990)
* David Bowie- Real Cool World (Duitsland, Warner Bros., 1992)
* Bobby Brown- Humpin' Around (Duitsland, MCA, 1992)
Kurtis Blow is één van de verrassingen binnen het pakket. Een lekker rap-funk-plaatje met een opsomming van een aantal klassieke 'breaks' uit de wereld van de dj's. Toch ligt mijn specialisme niet echt in de funk en gaat de single gewoon de jaren tachtig-bak in. Blue Tattoo is Italodisco dat ik wel beter heb gehoord. Ik stop meteen met zeuren want de volgende is voor David Bowie. Ik moet bekennen dat ik hem zo nu en dan even kwijt ben geraakt en het pas sinds zijn overlijden is dat ik het her en der heb ingehaald. 'Real Cool World' is zo'n plaatje dat ik me nog wel kan herinneren maar net als bij Bashung besteed ik hier anno 1992 weinig tijd aan. Er is immers ook zoveel muziek in 1992 die ik moet ontdekken. Dat geldt niet voor Bobby Brown. Ik moet bekennen dat ik 'Humpin' Around' wel één van zijn leukere platen heb gevonden maar verder durf ik daar anno 1992 ook niet voor uit te komen. De schaamte kan nu opzij.

* Eric Burdon & War- Spill The Wine (Duitsland, Polydor, 1970)
* Tevin Campbell- Tell Me What You Want Me To Do (Duitsland, Qwest, 1992)
* Paul Carrack- Battlefield (Duitsland, Chrysalis, 1989)
* Chic- Your Love (Duitsland, Warner Bros., 1992)
Eric Burdon heb ik al maar ik ben steeds niet al te gelukkig met de persingen. Deze klinkt het beste van allen. Ik heb het dan overigens niet over de a-kant maar over 'Magic Mountain' dat is gesampled door Portishead. Maar ook 'Wine' klinkt zeer goed. Ik denk dat ik deze blindelings kan vervangen. Tevin Campbell komen we binnenkort nog eens tegen als gastvocalist op een single van Quincy Jones en op deze single staat ook het stempel van de arrangeur en producent. Hoewel de productie dan wel weer in handen is van Narada Michael Walden. Het is niet mijn favoriet, maar 'you can't have it all' in een partij van ruim tachtig singles. Paul Carrack kan niet veel verkeerd doen bij mij hoewel ik 'Battlefield' destijds helemaal heb gemist. Het is gemaakt voor de radio en daar zal ik het ook met veel plezier draaien. In de begin jaren negentig krijgen de heren van Chic veel waardering middels de nieuwe producties en zelf kunnen ze niet achterblijven. Om te laten horen dat we met de meesters hebben te maken, gebruiken ze wederom een 'trademark'-sample uit de late jaren zeventig. Het levert niet de meest memorabele track op maar dat heb je vaker met veteranen?