Singles round-up: januari 5

Wat zal ik eens gaan doen? Nee, het is niet dat ik me verveel. Er zijn twee dingen die ik nodig acht én leuk vind om op een vrijdagavond te doen. Ten eerste ben ik begonnen met de opnames van de 'Vakantiemixen' en zou de tweede vanavond kunnen doen. Maar dan opnieuw... ik lig lelijk achter op schema met Soul-xotica. En wat zal ik daar vervolgens eens gaan doen? De 'Eretitel'? Nee, dat is prima om even snel op een avond te doen. Ik hik in eerste instantie op tegen deze 'Singles round-up', maar vooruit... laten we toch maar verder gaan met de singles van Albert. Ik verwacht deze maand ook nog platen uit Engeland en dat maakt dat ik in januari alleen al ruim honderd singles heb binnen gekregen. Vandaag maar liefst zeventien singles in de 'Singles round-up'. Ik zou George Michael in eerste instantie buiten de foto houden, maar ach... die kon nog wel even overdwars op de foto. Ik knal dus meteen los met de op-een-na-laatste 'Singles round-up' met de singles van Albert.

* Manic Street Preachers- Motorcycle Emptiness (UK, Columbia, 1992)
* Margie- Without Your Love (NL, CNR, 1990)
* George Michael- I Want Your Sex (NL, Epic, 1987)
* Alison Moyet- It Won't Be Long (NL, Columbia, 1991)
Wie een prachtig leeg fotohoesje van Manic Street Preachers wil hebben, mag zich melden! Een paar jaar geleden ben ik in alle staten als ik meen dat ik de single bij 'De Tafel' in Meppel vind. Tot mijn teleurstelling zit 'Jeopardy' van Greg Kihn Band in het hoesje en helaas staat die niet in het assortiment. Anders had ik wellicht nog singles kunnen omruilen. Het is schokkend maar waar... ik heb de single helemaal gemist toen die uitkwam. Het staat echter in een eindejaarslijst van Hans Schiffers en dat maakt dat ik ga opletten op de radio. Ik zou bijna hebben geschreven dat ik het had opgezocht, maar ja... we hadden in 1992 nog geen Youtube. Margie komt uit de Volendamse hoek en 'Without Your Love' is geschreven door Cees Veerman. Ik ken wel een 'Without Your Love' van The Cats maar of dat als basis heeft gediend voor deze single? Euh ja... het is het nummer van The Cats maar dan met een zeer plestik klinkend reggae-deuntje. En deze 'credit' wil ik Veerman graag geven: Het nummer is van eenzelfde klasse als 'Someone Loves You Honey' en daar is dit duidelijk op geënt met als verschil dat dit veel té nep klinkt. George Michael heb ik al maar vast niet zo goed als dit hagelnieuwe exemplaar. De huidige partij sluit aan bij de platen uit de 'Singles round-up' van eind juni. Daar zit 'This House' van Alison Moyet tussen en nu heb ik dan die andere single uit de vroege jaren negentig van de voormalige Yazoo-zangeres. Als ik naast The Beatles nog een derde kan vinden, is dit een toekomstige kandidaat voor de 'Eretitel'. Alison kan in ieder geval niets fout doen bij mij!

* Natasja & Emile- Sweet Neeny (NL, Imperial, 1972)
* Oscare- Is This Love (België, ARS, 1989)
* John Otis- In The Morning (NL, Empire, 1991)
* Freda Payne- Cherish What Is Dear To You (Duitsland, Invictus, 1971)
,,Ik stop ook een paar collector's items er tussen", belooft Albert en in deze greep zitten twee die buiten de jaren tachtig en negentig vallen. Ik ben reuze benieuwd naar de plaat van Natasja & Emile. De winnaars van 'Nieuwe Oogst' in 1972, volgens het hoesje. Wat zou de reden zijn dat Albert deze juist in mijn pakket heeft gestopt? De a-kant is van Lally Stott, de man die ons 'Chirpy Chirpy Cheep Cheep' heeft gebracht en dit klinkt ook als Middle Of The Road maar dan met de gezelligheid uit de Imperial-studio. De b-kant klinkt ook best gezellig en minder bubblegum dan de a-kant. Mijn goede vriend Karel van NLdiscografie weet het antwoord: Katja Hoonhout komt uit Den Haag, speelt later in Bluebird en is ons in 1998 ontvallen. Emile Miedema is geboren in Indonesië en zou dit jaar zeventig worden. Het duo maakt in 1972 en 1973 twee singles voor Imperial. De aankondiging van Oscare kan ik me nog ergens herinneren. Volgens mij loopt de NCRV-gids in 1989 warm voor deze Nederlandse zangeres. Nu we toch op NLdiscografie zitten? Tot mijn grote verrassing blijkt het te gaan om Jetty Weels van Mai Tai! Nooit geweten. De volgende singles heb ik zondag al gedraaid in 'The Vinyl Countdown'. John Otis gaat niet bepaald erg boeiend aan het werk. Freda Payne heb ik in 'Do The 45' gedraaid. Hoewel ik 'Band Of Gold' en 'Deeper And Deeper' nog wel in de reserve-Blauwe Bak heb staan en 'Cherish' daar ook mag staan, zou het me niets verbazen dat vroeg of laat de hele collectie naar de jaren zeventig-bak gaat. Alleen haar latere Capitol-single staat in de Blauwe Bak-koffer.

* Michael Penn- This & That (Duitsland, RCA, 1990)
* Perception- Feed The Feeling (Duitsland, Talkin' Loud, 1992)
* Rebel MC & Double Troube- Street Tuff (Duitsland, Desire, 1989)
* R.E.M.- Man On The Moon (Duitsland, Warner Bros., 1992)
Van Michael Penn kan ik nog steeds 'No Myth' herinneren, hoewel ik het nummer vast al geen vijfentwintig jaar meer heb gehoord. Het is begin 1990 vooral een radio-hit voor de KRO en de Vara. 'This & That' is de opvolger en klinkt bijna hetzelfde. Meer van hetzelfde betekent in dat geval meer lekkernijen want ik vind het een prettig geluid. Perception doet het daarentegen niet echt voor mij. Ik heb de plaat vijf dagen geleden gedraaid en er is niets blijven hangen en dat is geen goed teken. Rebel MC is zo'n plaatje dat ik geregeld hoor zonder dat ik het in de gaten heb. Een enkele keer denk ik dan van 'wat is dit voor nummer?'. Wel, het is dus 'Street Tuff' en het kan nu worden gedraaid in mijn shows. De vondst van R.E.M. heeft heel wat los gemaakt. Het is in ieder geval de leukste single van 'Automatic For The People' en heeft ervoor gezorgd dat ik weer naar dat album ben gaan luisteren. Dat album ga ik eind 2020 nog eens centraal zetten.

* Respect- What Comes After Goodbye (UK, Chrysalis, 1990)
* Respect- Love Drive On (EEG, Chrysalis, 1990)
* David Lee Roth- A Lil' Ain't Enough (Duitsland, Warner Bros., 1990)
* Sade- No Ordinary Love (NL, Epic, 1992)
* Siberia- Heaven Can Wait (NL, Ariola, 1989)
Vooral de platen op het Chrysalis-label komen met 'release sheets' in de hoesjes: Teksten geschreven door de platenmaatschappij met de achtergrond van de plaat in kwestie. Het leert ons dat Respect een groep uit het Engelse Sheffield is welke onder invloed staat van de synth-bands uit de stad. Denk dan aan ABC en The Human League. Sheffield is relatief klein en zo kan het gebeuren dat Human League-frontman Philip Oakey bij je aan de keukentafel zit en spontaan gaat meezingen met een demo. Het resultaat is het duet op de eerste single met meneer Oakey. Het is een plaat die praktisch past in het elektronische geluid van de jaren tachtig. 'Love Drive On' heeft daarentegen meer ballen maar beide platen zijn allerminst slecht. Ik moet toch nog even de apparatuur aanzetten want de laatste drie vallen buiten de platen van zondag. Meneer Roth heeft me nooit echt kunnen bekoren maar het is leuk voor op een zondagavond. Snel afzetten en door naar Sade want daar kijk ik inmiddels een half uur naar uit. Veel té lang niet gehoord. Hoewel ik in 1992 graag wil over komen als een stoere grungerocker hou ik heel stiekem al achtentwintig jaar van dit plaatje en dat is gelukkig niet minder geworden! Bij Siberia ga ik uit van het label: Dat noteert beide nummers als 1989. Op het hoesje staat echter 1990. Muzikaal vind ik dit toch echt wel jaren tachtig, het neigt voor mij naar Big Country en dergelijke. Fijne radioplaat maar niet wereldschokkend.