Er gaat in de zomer van 1997 een wereld voor mij open qua platen verzamelen. Helaas is dat niet alleen maar positief. Ik meen van bepaalde platen in mijn collectie dat ze dan zéér zeldzaam zijn en derhalve erg waardevol. Als ik in 1997 mijn eerste 'Rare Record Price Guide' aanschaf (de editie van 1995 voor half geld) blijken veel gedroomde topstukken helemaal niet zo duur te zijn. Ik leer ook het tegenovergestelde maar over het algemeen zijn de teleurstellingen groter dan de 'winst'. Er gaat in positieve zin eveneens een wereld voor me open nu ik eindelijk eens complete discografieën heb van jaren zestig-bands en -artiesten plus de waardebepaling van de singles en elpees. Ik kijk nog met de meeste verbazing naar de pagina's vol reggae-singles. Afwijkende persingen en veel verwarring met de namen op de platenlabels. Dat gebeurt geregeld met een intentie: Een kleine onbekende artiest 'verkopen' middels de naam van een gevestigde artiest. Het is de beste overkomen want in het begin van zijn loopbaan heeft Bob Marley een plaatje op de naam van een grote ster en later is het andersom. Dankzij Wolfman Radio raak ik de laatste jaren toch meer geïnteresseerd in reggae en zo hoor ik een paar maanden geleden 'Far Far Away' van Max Romeo. Een nummer dat ik zo kan bedenken in een Carib-set en als ik huiswerk doe, zie ik dat dit de b-kant is van 'Mini Skirt Vision'. De Nederlandse persing met fotohoes zit maanden in mijn boodschappenmandje op Discogs als ik uiteindelijk toch overstag ga voor een Engelse persing. Dat scheelt ook flink in prijs! De Week Spot is dus 'Far Far Away' van Max Romeo uit 1969.
Het is niet de eerste reggae-Week Spot. Ook vast niet de laatste. De eerste is in week 45 in 2016 voor Bob Marley & The Wailers. Omdat Marley in 2016 centraal staat in de campagne van The Specialized Project heeft radio-collega Long John Sliver een remix opgenomen van 'Chances Are'. Als ik het origineel hoor, ben ik meteen helemaal verkocht. Goed beschouwd is reggae een afsplitsing van de rhythm & blues met een ander zwaartepunt in het ritme. Het wordt dan ook heel eenvoudig pure rhythm & blues als je dat weg laat en dat is het geval bij 'Chances Are' en ook 'Far Far Away' van Max Romeo. Ik ontdek net dat de b-kant van 'Wet Dream' helemaal niet van Max Romeo is maar van een andere artiest. Ik heb hierdoor alles proberen dubbel te checken in geval van 'Far Far Away', maar het blijkt hier toch echt om Max Romeo te gaan. Gelukkig maar!
Maxwell Livingston Smith is de naam van de boosdoener en hij wordt op 22 november 1944 geboren in St. Ann op Jamaica. Als hij veertien jaar oud is, verlaat hij het ouderlijk huis om in Clarendon op een suikerplantage te gaan werken. Op zijn achttiende wint hij een talentenjacht en verhuist naar Kingston. In 1965 begint hij The Emotions met Kenneth Knight en Lloyd Shakespeare. Max kan dan nog niet de kost verdienen met de muziek en werkt in de verkoop bij het Caltone-label. Eigenaar en producent Ken Lack hoort hem op een onbewaakt moment zingen een trekt Max het kantoor uit en duwt hem achter de microfoon. Het resulteert in het eerste platencontract voor The Emotions en in 1966 heeft de groep haar eerste hit met 'A Rainbow'. In 1968 is Max klaar voor een solo-carrière en neemt hiervoor de naam Max Romeo aan. Zijn eerste platen verkopen nauwelijks op Jamaica en dan komt Romeo op de proppen met een nummer dat hij zelf heeft geschreven: 'Wet Dream'.
Anno 2020 heb je Facebook, Youtube en Instagram om je muziek aan de man te brengen. Platenverkoop of airplay op radiostations speelt geen rol meer om in de hitparade te komen. In 1968-69 ligt dat anders. Je moet iets hebben dat je muziek promoot of er is niemand die ervan hoort. Hoewel Romeo blijft benadrukken dat het over een lekkend plafond in een slaapkamer gaat, weet de BBC heel goed waar de tekst op duidt. 'Wet Dream' wordt in de ban gedaan en met het ontbreken van de zeezenders in Engeland zou je denken dat dit einde verhaal is voor de plaat. Niets is minder waar: De plaat bereikt moeiteloos de Engelse top tien en verblijft een half jaar in de hitparade. Het is blijkbaar toch mond-tot-mond reclame dat een rol speelt plus de razendsnelle ontwikkeling van de skinhead-cultuur in Engeland. In Nederland worden hoes en labels gekuist als 'The Dream' en met name op Veronica is het een grote hit. In augustus 1969 voert het twee weken de Tipparade aan en het zal in de top 20 terecht komen. Onbedoeld wordt van Romeo verwacht dat hij met een tweede dubbelzinnige plaat komt en het resultaat is 'Mini Skirt Vision'.
Romeo heeft tegen die tijd een nieuwe band geformeerd: The Hippy Boys. In 1973 gaat hij werken met Lee 'Scratch' Perry en levert met het album 'War Ina Babylon' uit 1976 zijn beste werk af. Het album staat boordevol politieke en religieuze verwijzingen en 'I Chase The Devil' zal vanaf de jaren negentig als basis gelden voor menig sample. The Prodigy gebruikt het in 1993 bijvoorbeeld voor 'Out Of Space'. Romeo zélf verdwijnt in de jaren tachtig steeds verder naar de achtergrond en werkt op een zeker moment gewoon als verkoper in een elektronicawinkel in New York. Het is John Holt welke hem overhaalt om terug te komen naar Jamaica. Romeo maakt in 1992 een tournee door Engeland en is nu wel overal welkom. Ten tijde van 'Wet Dream' wordt hij in meer conservatieve plaatsen de deur gewezen. Zijn meest recente werk stamt van 2014 en zowel zijn twee zoons zijn als duo de muziek in gegaan (Rominal) en dochter Azana Smith kennen we tegenwoordig als Xana Romeo.
'Far Far Away' is een rustpunt vergeleken bij het het enigszins bombastische 'Mini Skirt Vision' met de dubbelzinnige tekst, maar past even goed in de Blauwe Bak-koffers als de spouge van Wendy Alleyne & The Dynamics. Het is dus beslist niet uitgesloten dat er meer reggae in de soul-koffers terecht gaat komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten