Als ik in 2009 de eerste maal de Vechtdalroute fiets, ben ik verstoken van sociale media en een blog. Of... nee, ik heb wel een blog en ook eentje op dit adres, alleen gebruik ik dat voor iets dat niet gerelateerd is aan muziek en waarbij ik mezelf niet heel erg bloot wil geven. Ik hoef me in 2009 nog niet druk te maken over een 'leuke naam' voor een fietstocht. In 2012 ben ik goed onderweg met Soul-xotica als ik 'bij toeval' op de Vechtdalroute terecht kom. Het is dan zondag 2 april en deze wil ik graag doorbrengen op de fiets. In eerste instantie moet het met fiets in de trein naar Nunspeet als blijkt dat er een verstoring is tussen Zwolle en Amersfoort. Over Deventer reizen is geen optie voor mij. In 2013 is een 'traditie' geboren en in 2014 vier ik het vijfjarige jubileum met een stuk dat ik vandaag ben tegengekomen. In 2015 moet ik werken op 2 april en een jaar later besluit ik deze dag de stoute schoenen aan te trekken en bij Nazca naar binnen te stappen. Juist, het is drie jaar geleden dat ik heb leren fietsen op de ligfiets. 2017 valt een beetje in het water en is niet echt een memorabele fietstocht. Bovendien is de Vecht in beide jaren niet aan de orde. Nu ik tien jaar zonder de drankjes ben, zal ik zeer zeker wel in de buurt van de Vecht komen. Waar? Daarover heb ik nog steeds geen duidelijke plannen als ik van huis ga. Uiteindelijk zal het een deel van 'het originele plan' zijn dat ik gisteren heb genoemd.
Ik word om half negen wakker met de wekker en ben vlug bereid. Toch wil ik een zekere continuïteit zien in het promoten van 'Tuesday Night Music Club' en ik weet van mijn collega dat ze met twee radiogroepen tevreden is. Ik schakel dus de computer aan en ga eerst de poster naar twintig verschillende groepen posten. Als de computer eenmaal aan staat? Ja, dan wordt het al snel later. Ik heb op een vreemde manier geen haast en het is pas half elf eer ik klaar ben voor de start. 'Richting Ommen' is een ruim begrip maar een eerste streven. Via Ansen en Ruinen zak ik af naar Echten en verder naar Zuidwolde. Dan begint een stukje dat ik herken van het ge-Vecht van 2014. Bij Linde het viaduct over naar de overkant van de snelweg. Ik ga richting Dedemsvaart en het is de bedoeling om daar uit te komen. Het blijkt een weinig toeristisch rondje te zijn van vijf kilometer. Dan door Drogteropslagen In 2014 ging ik vanuit hier naar Ane en vervolgens een stuk Vechtdalroute in tegengestelde richting naar Hardenberg en vanaf Ommen gepoogd het 'verloren' stuk Vechtdal naar Zwolle te fietsen. Nu kies ik ervoor om naar Slagharen te gaan en langs het beroemde attractiepark naar Lutten en via Collendoorn naar Hardenberg. De wind is onvoorspelbaar gebleken vandaag en ik neem een grote gok. Buienradar heeft het over een wind die in het zuidoosten zal beginnen en langzaam via het zuiden naar het westen zal bewegen. Het neemt eveneens in kracht aan hetgeen betekent dat ik in het minste geval terug naar Uffelte moet kruien. Toch neem ik een besluit dat helemaal verkeerd had kunnen uitpakken. Ik wil een foto van de Pioneer bij het bordje van 'Vechte' bij Laar in Duitsland.
Tot de hoek in Ane is het gesneden koek. Ik heb dit veel vaker gefietst alleen nog nooit op de Pioneer met wind in de rug. Waar in 2009 het kruispunt in Ane voor verwarring zorgde (de ANWB-versie ging rechtdoor en eindigde ergens in de buurt van Dalen), daar kan het nu niet meer missen. De Saksenroute gaat rechtdoor en de Vechtetal rechtsaf. Ja, de Duitsers nemen vanaf dat punt de bewegwijzering over. In 2012 stap ik uit op het station van Gramsbergen en fiets dan 'het ontbrekende stuk' van de Vechtetal tot Hoogstede. Tijdens de vakantie in 2015 ben ik het stuk nog eens gefietst tot Emlichheim. Zo weet ik ook van het bordje bij de brug met 'Vechte' erop. Als ik in Laar ben, gaat het miezeren maar het valt nog wel mee hoewel de luchten onheilspellend zijn. Ik schuil even in een 'Schützhütte' en het is vooral om een pakje zuivel op te maken dat al sinds Slagharen in de tas zit. Emlichheim is erg onverstandig vandaag en dus ga ik 'groen' naar Coevorden. Een deel van de route is een racebaan en het eerste stuk grensgebied is een industrieterrein. In Coevorden sta ik in dubio. Zullen we het doen?
Het zou de kortste klap zijn geweest om vanuit Coevorden richting Hoogeveen te gaan en weer naar huis. Dat zou wellicht ook verstandig zijn geweest. Toch begint het te jeuken als ik in Coevorden ben. Het is half vijf en ik heb alle tijd van de wereld: Op naar Sleen! Na Dalen maak ik eerst al een fout door over Wachtum te fietsen en als ik weer een snelweg ben overgestoken, denk ik dat ik er bijna ben. Dan zie ik dat het nogmaals twaalf kilometer is naar Sleen en deze vijfentwintig kilometer gaat het niet waard worden. Een paar kilometer voor Oosterhesselen ga ik het kanaal langs naar Hoogeveen. De 'H' van herhaling in de rechterbovenhoek want dit is de terugweg van de vakantie van afgelopen jaar. Het is nog vier kilometer tot Hoogeveen en ik zit er doorheen. De teller is net de honderd voorbij en ik moet nog zeker twintig tot dertig kilometer. Bij de chinees een maaltijd nuttigen klinkt aantrekkelijk, maar... de fiets komt eigenlijk nergens buiten te staan met uitzondering van de Albert Heijn in Havelte. En nee... ik wil niet het centrum van Hoogeveen in. De koffiebehoefte wordt steeds groter. Ik ga de industrieterreinen over en naar Fluitenberg. Daar maak ik mezelf een belofte: We gaan lekker patat eten in Ruinen! Dat sleept me door de volgende acht kilometer.
In Ruinen ga ik eerst nog even naar de supermarkt waar ik vanmorgen een doosje sigaren heb gehaald. Nu staan mergpijpen en iets hartigs voor op bruine bollen op het boodschappenbriefje. Ik heb, dankzij een aanbieding bij Albert Heijn, overdadig bruine bollen gekocht en vind dit niet lekker met pindakaas of zoetwaren. Mijn ontbijt en lunch bestaat de komende dagen uit bruine bollen met chorizo. Dan heb ik een heerlijk bord patat met een hamburger en... de eerste koppen koffie sinds vanmorgen om tien uur. Ik voel me een stuk beter als ik op de fiets stap maar schrik me een hoedje als ik richting Ansen ga. Die lucht! Qua weer is het erg bizar geweest. Vannacht was het gevoel rond min-twee. In Zuidwolde trek ik mijn vest uit en ga verder met het bomberjack over een t-shirt. Kleine beetjes regen her en der. In de buurt van Hoogeveen gaat de zon weer schijnen en voel je de temperatuur weer stijgen. Nu hangt een onheilspellende lucht tussen mezelf in Ruinen en het huis in Uffelte. Er door heen! Vlak vooa Ansen kom ik de bui binnen. Regen met hevige windstoten en ik heb even moeite om de fiets op de weg te houden. Dan zoek ik de beschutting op van Rheebruggen en ben om half negen thuis in Uffelte. Als ik nu de tijd en afstand noem, zie ik meteen iedereen rekenen, maar... het is uiteraard inclusief rusten en het feit dat ik nergens echt haast heb gemaakt. Ik ben tien uren geleden van huis gegaan en de teller staat op 128 kilometer. Zelfs bij wind in de rug weiger ik boven de 22 kilometer per uur te gaan.
Moe? Ja, dat kun je wel stellen! Ik wil even een knippertje doen voordat ik me ga bezig houden met Soul-xotica en dan neemt mijn lichaam de rust die het nodig heeft. Het resultaat is dat het hazenslaapje twee uren langer heeft geduurd dan gepland...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten