Ik ga er gemakshalve van uit dat hier zondag een 'Horizontaal zeven letters' komt te staan want ook al valt het weer iets tegen, dan zou ik nog steeds wel een eindje kunnen fietsen! Ik probeer sinds enkele jaren ook zo nu en dan een 'gezellig' verhaal te publiceren. In de jaren in Engeland meen ik al heel wat achter de rug te hebben en omdat ik zelf dol ben op biografieën doe ik verwoede pogingen mijn autobiografie te schrijven. Ray in de Tollemache Arms in Mossley ligt dubbel van het lachen als hij het hoort. ,,Man, een autobiografie is iets voor iemand van zeventig jaar. Jij moet nog het eerste mee maken in je leven". Waarop ik even heel erg ben ontsteld want ik ben zelf in de overtuiging dat ik dan al met een goed verhaal kan komen. Nee jongeling, luister naar wat Ray zegt... Het leven móet nog voor je beginnen! Ik ben al jaren niet meer bezig met schrijven van manuscripten en al langer met het idee dat ik mijn leven in boekvorm moet delen met iemand. Toch doe ik het op dit moment wel... Stukje bij beetje neem ik jullie mee door mijn jaren negentig en ook enkele jaren daarna, alleen... ontbreekt een 'onderliggende boodschap' of 'levensles' zoals dat in de betere (auto-)biografieën wel het geval is. Gewoon 'ter vermaak' hoewel de titel boven dit bericht niet duidt op iets 'gezelligs'. Beste mensen, dat valt reuze mee! Het is vooral hoe ik anno 2019 terug kijk op de paasvakantie van 1999. Ik vier mijn vakantie 'thuis' in Friesland.
Het is een woonwerkgemeenschap, niet een reguliere baan. Je werkt samen met je collega's, tevens huisgenoten en soms zelfs familieleden, binnen de gemeenschap en verdient allemaal hetzelfde. In Engeland is dat goed geregeld. De kost en inwoning is dermate goed dat er niets dat je aan voedsel tekort kan komen. Daarnaast krijg je iedere week dertig pond zakgeld. Daarvoor moet je de alcohol- en tabakshobby bekostigen en gelukkig krijgen we de tabak via een lokale vrachtwagenchauffeur die op Frankrijk rijdt. Hierdoor kan deze schadepost onder de tien pond per week blijven. De overige twintig pond is om de keel nat te houden in het weekend en, voor wie zuinig genoeg is, ook later in de week. De commune zit echter vol alcoholisten en de meeste hebben vóór zaterdagmiddag twaalf uur het geld verbrast. Toch is het niet alles dat je krijgt. Zo wordt tien pond per week gespaard welke je krijgt als je tenminste drie maanden bent gebleven en niet met trammelant uit de commune bent gezet. Ook heeft het een regeling met de vakantie en een kleine reservering vakantiegeld. Na drie maanden mag je een lang weekend vakantie nemen (vrijdag tot en met maandag), na een half jaar een week en na een jaar twee weken. Ik heb in de zomer van 1998 zoveel vertrouwen gekweekt in Mossley dat ik ruim twee weken vakantie mag houden. Mijn lang weekend gaat vervolgens op aan oud en nieuw in Schotland en ik mag een voorschotje nemen op de week in april. Ik wil met Pasen in Friesland zijn. Dat betekent echter dat ik de heenweg nog goedkoop kan reizen met de studentenkorting maar dat de terugreis in het middenseizoen gaat vallen.
Dit moet de vakantie zijn geweest van de Scott Walker-biografie, zo herinner ik me nu. Het zijn drukke dagen voor mijn vertrek. Ik heb bij de bibliotheek in Oldham een cd geleend welke nog op tape moet worden gezet om mee te kunnen op de vakantie. Het lukt allemaal nét, maar... ik weet niet waar het bandje is gebleven. Ik heb het in ieder geval nimmer gedraaid tijdens deze vakantie. Ik word door een collega naar Oldham gereden en stap daar op de 'National Express' naar Hull. De 'National Express' ken ik op dat moment als een liedje van The Divine Comedy, maar is bovenal de goedkoopste busdienst door Engeland. Je bent even onderweg want het stopt onderweg in Huddersfield, Bradford, Leeds en York, maar zet je wel af bij de ingang van de terminal in Hull. Het spijt me, maar ik heb geen herinnering aan de overtocht en de eerste uren in Nederland. Ben ik met de trein naar Heerenveen gegaan? Vast! Wat is de eerste plaat die ik in Nederland op de radio hoor? Of het moet 'Liefs Uit Londen' van Blof zijn geweest of ik weet het niet meer te herinneren. Ik ben weer 'thuis' in Jutrijp, maar deze week zal allesbehalve 'thuis' gaan voelen.
Nee, het ligt hem niet aan de gastvrijheid van mijn ouders. Het heeft alles te maken met voorgaande berichten over twintig jaar geleden. Hoewel ik rond de kerst al ben gestopt met de medicijnen en de bezoeken aan de MIND ben ik nog steeds niet helemaal hersteld uit de depressie van de afgelopen winter. Ik realiseer me dit alleen pas op de dag vóór mijn 24e verjaardag en dat is pas over drie weken. Ik zit bijna een jaar in de commune en dat heeft vooral veel met mij gedaan. Zoveel dat ik niet kan aarden tussen oude vrienden in Sneek om maar iets te noemen. Natuurlijk bezoek ik enkele malen verschillende vrienden en zit ook nog een concertavond in Het Bolwerk erbij inbegrepen. Traditie is traditie: Na afloop met de hele meute naar de Scrum. Twee jaar geleden een wekelijks ritueel en in 1999 wil het opeens niet meer. Ik merk dat ik bijna met medelijden kijk naar vrienden die in de spiraal zijn blijven hangen. Dan nog niet zichtbaar maar inmiddels wel: Er zijn ook een paar ten onder gegaan door het feestgedruis. Andersom vinden ze mij 'veel té serieus' en ik moet bekennen dat het wel ietsje 'losser' had mogen zijn in deze tijd.
Er zit ook nog een vakantie in Steenwijkerwold in deze bewuste vakantie. Op Paasmaandag heb ik opeens zin om naar Steenwijk te fietsen en een nacht door te brengen in de caravan. In de omgeving van Steenwijk kennen ze me iets minder goed dan de vriendenkring in Sneek en is het voor mij aangenaam vertoeven met Hertog Jan, jukebox vol lekkere muziek en de kroeg. Mijn ouders halen me de volgende middag op met de Twinny Load op de trekhaak. Het laatste weekend komt in zicht en dat weekend ga ik vieren bij Kees in Spijkenisse. Hij brengt me zondagmiddag eveneens naar de veerboot in Rotterdam. Kees en ik zitten dan op dezelfde 'level', eentje waar we ons later weer van zullen distantiëren. De wereld staat bol van de spiritualiteit, alles heeft een verklaarbare oorzaak en wij zijn twee belangrijke instrumenten in dat geheel. Tarotkaarten zijn de gids die we moeten volgen in combinatie met lectuur dat ik nog niet eens als wc-papier zou willen gebruiken.
Als ik terug denk aan deze vakantie schiet me één woord te binnen: Ontheemd. Ik ben blij dat ik 'het wereldje' in Sneek op tijd heb verlaten en hoewel ik het héél vaak heb gemist in het jaar in Engeland, moet ik nu vaststellen dat sommige vriendschappen stuk lopen en dat ik totaal niet meer het verlangen zal hebben om een avond in Sneek door te brengen. Dat ga ik overigens in de toekomst wel weer eens doen, maar begin 1999 ben ik er wel even klaar mee. De Nederlandse en Engelse hitparades van april 1999 kennen maar weinig overlapping in mijn beleving. Als ik hoor dat Britney Spears op nummer 1 in de Top 40 staat, is dat de eerste plaat die ik herken van de Engelse radio. Ik heb een aantal maanden, geloof ik, nog geschreven over de tijd dat dit plaatje uit kwam. Zo troosteloos als deze terugblik op 1999 is, zo zonnig en kleurrijk gaat de volgende worden. Eind april 1999 gaat de zon uitbundig voor me schijnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten