dinsdag 16 april 2019
Week Spot: Billy Butler & Infinity
De mooiste platen uit mijn verzameling zijn degene die meteen al erg mooi of goed zijn, maar die door de aanwezigheid in de koffers en bakken iedere draaibeurt een stukje mooier worden. Er zijn daarentegen ook platen waarbij 'bezit van de zaak, einde van het vermaak' geldt. Zonder dat ze je op kosten jagen, zijn dit platen die na een forse investering stof happen in de koffers. Ik ben voorzichtiger geworden met 'big wants'. Ik heb al jaren een 'big want' en sinds een paar maanden heeft een betrouwbare Engelse dealer één op Ebay staan. De prijs is redelijk maar beduidend meer dan een paar dubbeltjes of euro's. Ik zoek even het juiste moment uit om de plaat te kopen en dan maar hopen dat die me niet gaat vervelen binnen een paar weken. Bij de pagina van Mark is het echter 'snelle handel'. De platen zijn billijk geprijsd en doordat slechts vijf titels per dag worden toegevoegd en menigeen klaar zit met het toetsenbord in de aanslag, moet je wel eens snel reageren. Dit is bijvoorbeeld het geval met de Week Spot. Bij de eerste luisterbeurt ben ik nog niet helemaal zeker, maar mensen... deze plaat is niet een beetje gegroeid! De nieuwe Week Spot is 'Hung Up On You' van Billy Butler & Infinity (1973).
Het verhaal dat ik eerder deze avond heb opgestoken bij Avicii geldt eigenlijk voor alle popmuziek. Er mag dan veel diversiteit zijn in een bepaalde stijl of muzikaal genre, de hoofdlijnen zijn hetzelfde en daar moet je van houden om het helemaal te kunnen waarderen. Neem nou de 'crossover sweet soul' uit de vroege jaren zeventig. Voor iemand die zich niet heeft verdiept in het genre klinkt het allemaal hetzelfde. De kenner herkent uiteraard de bekende elementen, maar hoort vervolgens hoe het ene en het ander is geperfectioneerd. Dat laatste is zeker het geval bij Billy Butler & Infinity. We hebben het immers ook niet over de minste of geringste?
Voor de buitenwacht zal Billy altijd in de schaduw blijven staan van zijn grote broer. Dat is Jerry 'The Ice Man' Butler. Billy wordt vijf-en-een-half jaar na Jerry geboren in Chicago op 7 juni 1945. Billy begint dan ook zijn loopbaan in de band van Jerry. Hij is de gitarist van het gezelschap. Tijdens zijn schoolperiode vormt hij zijn eerste eigen zanggroep: The Enchanters. William E. Butler wordt met zijn volledige naam genoemd op het label van zijn eerste single. Hij schrijft 'Found True Love' samen met buurtgenoot Curtis Mayfield. De b-kant is van zijn eigen hand. Curtis produceert aanvankelijk zijn singles en later wordt dit overgenomen door Carl Davis. The Enchanters gaat The Chanters heten en begeleidt Butler op zijn erste platen. Errol Batts is iemand die gedurende zijn loopbaan in de buurt zal blijven. Zijn grootste hit is 'I Can't Work No Longer' uit 1965 en dit krijgt zelfs een Nederlandse release op Epic mét fotohoes! Toch blijft het succes beperkt tot een zesde plek op de R&B en nummer zestig op de Hot 100. Het is de laatste single met The Chanters als begeleiding.
In mei 1966 keert Butler terug met een solo-single op het Okeh-label. Carl Davis en Gerald Sims hebben dan de productionele leiding over genomen en er heerst anno 2019 grote verwarring bij de 'cracks'. Nu is de Northern Soul voor een groot deel gestoeld op b-kanten, maar bij deze single is niemand het eens. Matrix-nummers zijn verwarrend en een recensie in Billboard helpt ook niet mee. Hoe dan ook: 'Right Track' is de winnaar ten opzichte van 'The Boston Monkey'. De plaat flopt genadeloos maar 'Right Track' zal door Kev Roberts op plaats nummer elf worden gezet van de Northern Soul Top 500. De markt is bezoedeld met vele bootlegs die als twee druppels water op het origineel lijken. Het enige dat niet valt te kopiëren, is de afstand tussen uitloopgroef en rand van het label. John Manship en dergelijke kenners meten deze afstand op van de originelen en laten menig verzamelaar weten dat ze teveel hebben betaald voor een 'nepperd'. Zelf doe ik niet mee aan het verhaal. Eerlijk is eerlijk: 'Right Track' is een échte Northern Soul-klassieker, maar ik heb hem nooit zo belangwekkend geacht om het in de collectie te stoppen. Bovendien is het origineel op styreen en als je die ellende kan voorkomen?
Butler maakt tot april 1968 nog vier singles voor Brunswick en formeert dan een nieuwe groep met compagnon Batts. In 1969 is broer Jerry zijn Fountain-label begonnen en Infinity maakt daarvoor haar eerste single. 'Get On The Case' is een bescheiden hit op de R&B. Er volgen twee singles op Mercury als Infinity Featuring Billy Butler en vanaf 1972 gaat de groep Billy Butler & Infinity heten. Het brengt de groep nog twee kleine R&B-hits. 'I Don't Want To Lose You' is daarvan de grootste. De single op het Memphis-label bereikt een 38e plek in de R&B. Het volgende label dat het wil proberen is MGM en dat brengt Butler onder bij het nieuwe Pride-label. Het resulteert in drie singles waarvan 'Hung Up On You' de tweede is. Het bereikt een magere 48e plek in de R&B. De laatste single op Pride wordt een maand later opnieuw uitgegeven door MGM zélf. In september 1976 brengt Curtom de laatste single uit van Butler: 'She's Got Me Singing'. Intussen is ook 'Right Track' opnieuw geperst en, dank voor de herinnering, het is de instrumentale versie op de heruitgave. Fanatieke Northern Soul-dansers hebben het liefste instrumentale tracks zodat ze niet worden afgeleid door de zangpartijen.
Terwijl Jerry nog springlevend is, overlijdt Billy Butler reeds op 31 maart 2015. Hij is dan nog maar 69 jaar.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten