Het is bijna zeven jaar geleden dat ik ben begonnen met 'Raddraaien'. Toen kwam in eerste instantie een einde aan '20 Years Ago Today', het tegenwoordige 'Het zilveren goud', dat ik vooral in 2011 heb gedaan op Soul-xotica. Iedere aankoop uit die tijd belichten is vanaf 2012 teveel gevraagd met de uitbreiding van mijn 'zakgeld'. Ik heb dan al een opzetje gemaakt voor een nieuwe rubriek. Iets met een 'draaiend rad' met plaatjes achter de nummers. Omdat ik al vroeg wil beginnen, vraag ik een paar maal op Facebook om nummers waarmee ik een plaat kan selecteren voor een bericht. Dat verschuift naar de kappers in de Gouden Gids waarbij de huisnummers opeens belangrijk worden. Sinds een paar jaar heb ik een andere methode. Uit nood geboren omdat ik niet langer een Gouden Gids ontvang. Er zijn tijden geweest dat er wel twee of drie afleveringen van 'Raddraaien' waren en dat is nu een stuk minder. De laatste 'Raddraaier' was op 12 maart. Omdat de singles uit Schotland nog niet zijn gearriveerd, blaas ik het stof van de rubriek en presenteer jullie vanavond de negentiende single uit de eerste jaren zeventig-bak: 'Pain And Paradise' van Albion Band uit 1979.
Waar en wanneer? Ik associeer de single in eerste instantie met de kringloopwinkel in Zwolle, maar dat kan niet het geval zijn. Een andere herinnering zegt dat ik de plaat in 2003 al in de bakken had staan. Het mag duidelijk zijn dat ik de single in de nieuwe eeuw heb gekocht maar hoe en wanneer precies? Dat antwoord moet ik jullie vanavond schuldig blijven. Volgens mij had ik de single al toen ik nog eens geïnteresseerd ben geweest in een optreden van The Albion Band in Groningen. Dat moet omstreeks 2005 of 2006 zijn geweest. Ik betwijfel of ik het echt leuk had gevonden om bij dat optreden te zijn want Albion is nóg twee bruggen verder dan Fairport Convention en bovendien blijft de band altijd erg traditioneel in de leer. Evenals Fairport Convention is ook bij The Albion Band sprake van een instituut. Simon Nicol van Fairport Convention zei eens tegen een journalist. ,,Als een kerkkoor 150 jaar bestaat, hoor je ook niemand over het feit dat er geen oorspronkelijk lid in de bezetting is. Over 150 jaar is er nog steeds een Fairport Convention". Nicol is overigens een mede-oprichter van Fairport, alleen is hij in de jaren zeventig uit de band vertrokken en een paar jaar iets anders gaan doen. Een collega uit de klassieke Fairport-bezetting van 1968-69 zal in 1970 aan de wieg staan van The Albion Band en zal daarbij hulp krijgen van zijn oude maten uit Fairport!
Ashley Hutchings is in 1967 betrokken bij de oprichting van Fairport Convention. Judy Dyble is zangeres op het debuutalbum en als zij met zwangerschapsverlof gaat, hebben de mannen niet direct de intentie om een vervanger voor haar te zoeken. ,,Where is the girl?", wordt een vraag die de band zo vaak wordt gesteld dat het in 1968 besluit om audities te houden voor zangeressen. Richard Thompson herinnert zich nog goed wanneer Sandy Denny de oefenruimte binnen stapt. ,,Wij deden opeens auditie voor Sandy. Wij wilden háár band zijn". Het eerste album is nog niet echt 'folk' te noemen, het is het Britse antwoord op Jefferson Airplane en andere 'Westcoast'-groepen. Sandy heeft dan al folkplaten gemaakt met The Strawbs en haar komst stuurt Fairport in deze richting. Als na 'Unhalfbricking' wordt besloten om Dave Swarbrick op te nemen in de groep resulteert dit in 'Liege & Lief'. Hutchings is dan de basgitarist van de groep en de research voor 'Liege & Lief' heeft bij hem de interesse voor Engelse folk aangewakkerd. Als de rest van de band terug wil naar de basis en Hutchings verder de Engelse folk wil uitpluizen, scheiden hun wegen. Het gebeurt echter zonder bonje. Hutchings' vrouw Shirley Collins heeft in 1970 een band nodig voor haar album 'No Roses' en Hutchings kan daarvoor aankloppen bij zijn oude bandmaten. Dave Mattacks, Richard Thompson en Simon Nicol zijn meteen van de partij. Uit andere hoeken komen Lal en Mike Waterson van The Watersons en Maddy Prior. 'No Roses' van Shirley Collins & The Albion Country Dance Band is een miskende klassieker in het genre. Thompson brengt in 1971 ook zijn vrouw Linda aan boord en in dat jaar neemt Hutchings met zijn maten een eerbetoon op aan de 'Morris dancers', de klompendans die in een aantal regio's in Engeland (waaronder Saddleworth waar Mossley onder valt) erg populair is of was geweest. 'Morris On' wordt door de aanwezigheid van de individuele namen op de hoes aangemerkt als een verzamelalbum en niet als een volgend project van The Albion Band. Als Hutchings serieuze plannen heeft met The Albion Band moeten zijn Fairport-vrienden hem teleurstellen. Martin Carthy, John Kirkpatrick, Sue Harris, Roger Swallow en Simon Nicol vormen de nieuwe bezetting van The Albion Band en nog altijd is het een apparaat om Collins te begeleiden, hoewel de groep ook met eigen werk op de proppen komt. In 1974 trekt Hutchings tijdelijk de stekker uit de groep en blaast het in 1976 nieuw leven in. Daarmee begint een periode van ruim veertig jaar waarin de band vaak een tijdelijke pauze neemt.
Waar andere bands rock toevoegen aan de folk, daar blijft The Albion Band trouw aan de folk. De groep is door de jaren heen een springplank voor nieuw talent in de folk alsook een onderkomen voor gevierde muzikanten. De lijst van tijdelijke leden is eindeloos, iets dat het gemeen heeft met Fairport Convention. Na een paar jaar schrapt de groep het woord 'Dance' uit de naam en in 1978 verschijnt het album 'Rise Up Like The Sun' als The Albion Band. Op dat album vinden we ook de twee tracks van de single. Het album wordt deels geproduceerd door de legendarische Joe Boyd. Deze brengt ons in 1967 Pink Floyd en The Soft Machine en is een paar jaar later verantwoordelijk voor Fairport Convention en Nick Drake. De single ligt twee trappen boven mij en het vooruitzicht om hem te moeten halen? Nee, ik heb de single een paar maal aangeraakt en moet zeggen dat het niet helemaal mijn kopje Engelse thee is. Het is de enige poging van Harvest geweest om een single aan de man te krijgen in Nederland. 'Pain And Paradise' is één van de weinige oorspronkelijke nummers op het album. Het is geschreven door John Tams, een man die in de tweede helft van de jaren zeventig voor een groot deel verantwoordelijk is voor het geluid van de band. Hij heeft zich echter laten inspireren door de 'shanty' 'Riding On A Donkey'. 'Lay Me Low' is een lied dat Addah Z. Potter cadeau krijgt van de Shakers. Potter is dan in dienst van New Lebanon Church Order. Dat was woensdag 181 jaar geleden, want ja... The Albion Band graaft diep in het verleden van de Engelse folk.
Fairport Convention gaat in 1979 voor een periode uiteen en zal in 1985 herrijzen uit de as. The Albion Band neemt veel vaker een pauze en altijd met de belofte dat het terug zal komen. Dat laatste is in 2014 ook weer het geval alleen is vijf jaar later nog geen spoor van de groep te bekennen. Hutchings is in 2011 met pensioen gegaan en heeft de groep overgedragen aan zijn zoon Blair Dunlop. Deze acht een solo-carrière belangrijker en gooit in 2014 tijdelijk de boel op slot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten