Spannend 2015

Je voelt als een 'half' jaar, alsof 2016 de antwoorden gaat brengen. In 2013 ben je 'lief', in 2014 'fijn' en ik had het liefst dit jaar ook mijn brief met een dergelijke liefkozing willen beginnen. Want 'spannend' is niet in de zin van een avontuur waarvan de ontknoping nog moet komen. 2015 laat vragen open die nog beantwoord moeten worden. Ik had gehoopt dat het essentiële antwoord nog voor deze dag zou komen, maar helaas... het wordt aldoor uitgesteld. Het is niet dat ik dit jaar echter onder een juk heb geleefd, zoals blijkt uit de fietstochten en de vakantie heb ik genoeg hoogtepunten, maar de huidige 'spanning' gooit roet in het eten. Mét het antwoord in de achterzak was je zonder meer een 'topjaar' geweest, ook al is het voor mij erg lang geleden dat ik níet tevreden terug keek op een jaar.

Ik heb jullie weinig deelgenoot gemaakt van de 'spanning' gedurende 2015 en dat is bewust zo gegaan. In chronologische volgorde begint het in maart. Het voorjaar blikt voorzichtig om de hoek als moeder plotseling wordt opgenomen in het ziekenhuis. Ze heeft een beroerte gehad, maar is daar erg goed uitgekomen. Ze vergeet wel eens iets, is een stuk 'directer' geworden, maar geest en lichaam zijn wonderwel goed gebleven, ook al moet ze nu een aantal taken uit handen geven. Rond dezelfde tijd 'trek' ik de spanning op het werk niet meer. Ik ben een voormalige WSW-klant die sinds 1 januari 2015 bij een 'reguliere' werkgever in dienst hoor te zijn. Het postbedrijf waar ik reeds jaren voor werk zou geïnteresseerd zijn, maar verder hoor ik er niks van. Het balletje gaat pas in mei rollen als ik een loonwaardebepaling onderga en deze pakt erg positief uit voor het bedrijf. Toch moet de gemeente ook nog akkoord gaan en daar gaan wederom een paar maanden overheen. Als ik terug kom van vakantie moest het bijna de tijd zijn om het contract te tekenen, maar dan heeft mijn contactpersoon van het postbedrijf een fietsongeluk gehad en moet maanden revalideren. Zijn tijdelijke vervanger wil dat we wachten totdat de contactpersoon weer aan het werk kan. Dat is begin november het geval, maar dan...? Voor postbedrijven van ons kaliber is de gemeente de belangrijkste klant. Het levert namelijk uitsluitend post aan voor de regio en alles is dus 'schone winst' voor ons, want dat kunnen onze bezorgers rondbrengen.

De wet heeft erin voorzien dat wanneer een gemeente meer dan twee ton uitgeeft aan een dienst of bedrijf, dat er regelmatig een aanbesteding moet worden gedaan. Dit komt voor ons als een donderklap bij heldere hemel, want wij hebben de gemeente reeds negen jaar als klant. ,,Als we de gemeente houden, nemen we je direct in dienst", luidt de boodschap van het postbedrijf. En als het mis gaat? Tja, daar moeten we niet aan denken want na negen jaar trouwe dienst zullen we toch wel niet zomaar aan de kant worden gezet. Dan schrijft een bedrijf zich in dat grof onder de prijs doorgaat. Dat zal hopen met de gemeente als klant nieuwe bedrijven binnen te halen, want op de gemeente verdienen ze geen stuiver. Intussen heb ik mezelf wel bijna 'onmisbaar' gemaakt in het bedrijf en zijn er al diverse mensen hard bezig om me te behouden voor het bedrijf. Er zou de afgelopen dagen een gesprek hebben plaats gevonden, maar dat lijkt me stug en ik heb daar ook nog steeds niets over gehoord. Wordt vervolgd in 2016, maar het laat 2015 onbeantwoord achter.

De spanningen van het huis zijn sinds een paar weken deels beantwoord. De woningverhuurder gaat dus toch over tot sloop, maar daarmee is de spanning nog niet weg. De spanning van een koude winter waar ik op het moment zeker niet op zit te wachten. Het huis is deze winter al een stuk lastiger te verwarmen ten opzichte van vorig jaar en ik vrees het ergste als de vrieskou uitbreekt. Bovendien wil ik hier vóór volgende winter weg zijn en dat gaat ook nog de nodige spanningen met zich mee brengen.

Toch zijn dit allemaal spanningen die ongemerkt de revue passeren. Ik ben niets minder optimistisch als anders, ook al kost het enorm veel moeite. Ik kan me met mijn volle ziel en zaligheid storten in het radio maken en dit geeft al jaren zoveel voldoening dat ik fluitend de week door kom. Een contract zou betekenen dat ik op oude voet kan doorgaan, een betrekking bij een ander bedrijf zou kunnen inhouden dat ik een of twee shows moet schrappen. Bovendien heb ik er baat bij om voor een 'klein' bedrijf te werken, de rechtstreekse contacten met 'meerderen' geeft me meer plezier in het werk dan dezelfde functie voor een multinational. Of het postbedrijf dat de gemeente heeft 'gewonnen'.

Wees niet bang, volgend jaar gaat weer een muzikaal jaar worden op Soul-xotica. Ik ga weer platen kopen, 'Raddraaien' en kan ook hiermee de zinnen verzetten. Ik wens jullie allemaal hierbij een voorspoedig en muzikaal nieuw jaar toe!