Blauwe Bak Top 100: 50-41

De 'top tien' is al gedurende twee weekeinden voelbaar, maar vandaag gaan we definitief over de helft. Ik ben niets minder tevreden over voorgaande edities van de Blauwe Bak Top 100, maar die van 2015 heeft écht pijn gedaan. Ik heb plaatjes moeten weg laten die ik het zo had gegund, maar ja... er is maar plaats voor 101 platen. Honderd-een? Nee, in eerste instantie is er sprake van een Top 100 met een 'novelty' op nummer vijftig. Dat idee ontstaat in de Top 100 van 2013 als ik 'Midnight Blue' van Wendy Alleyne wil plaatsen, terwijl het nummer veel te 'poppy' is voor de Blauwe Bak Top 100. Afgelopen jaar ben ik hetzelfde van plan met 'Just As Long As We Have Love' van Carolyn Leacock & The Outfit, andermaal een plaatje van Barbados, maar dan komt deze niet op tijd binnen voor de Top 100. Dan gaat het volgend jaar, dit jaar dus, de nummer 50 worden, maar ik beslis anders als het tot de samenstelling komt. Leacock haalt de lijst niet en nu zet ik een 'obscure' gospel op nummer 50. Dan is het een week geleden en zet ik een aantal singles uit de onderste 40 in de koffers en ontdek dat ik een plaatje over het hoofd heb gezien. Vandaag dus elf liedjes in de aftelling naar nummer 41.

Voormalige 50. Change Your Way Of Living-Valentine Sisters (US, Val 010, 1969?)
Ik hoor 'Change Your Way Of Living' voor het eerst in april middels een 'soundfile' bij een handelaar op Ebay. Ik ben meteen helemaal 'verloren', maar kan bovendien op dit moment even geen nieuwe singles-aankopen permitteren. De single blijkt toch niet héél zeldzaam te zijn en in juli tik ik een fijn exemplaar op de kop. Waarom heeft deze single niets te zoeken in de Blauwe Bak Top 100 en waarom juist wél? Ten eerste is het zang met begeleiding van een licht-swingend elektronisch orgel. Dus niet de drums, blazers en orkesten zoals in de overige 99 platen in de Top 100. Het plaatje heeft echter wel mijn 2015 gemaakt en kan daarom niet ontbreken. De plaat wordt dus gekozen als de nummer 50 in plaats van Carolyn Leacock & The Outfit en staat daar tot vorig weekend. Dan ontdek ik tot mijn schrik dat ik in de eerste selectie de volgende plaat heb 'gemist'.

Nieuwe 50. Ain't Gonna Run No More-Mighty Lovers (Tsjechië, Soul Junction SJ1001, 1968, re: 2015)
Hoe kan ik deze hebben gemist? Welnu, ik heb hem stiekem gemist, maar kon alleen niet de artiest en titel herleiden uit het 'gemis'. Ik wist dat ik een plaatje over het hoofd zag en dat blijkt dus Mighty Lovers te zijn. Ik ben nog steeds niet erachter waar ik deze plaat eerder heb gehoord. Als ik hem wél ken uit advertenties van eerder dit jaar, verbaast me waarom ik hem niet eerder heb gekocht, want dit is smullen voor de crossover-liefhebber. Voor mijn gevoel had de single wel in de top twintig gemogen, maar dat is me teveel werk. Een bescheiden nummer 50 voor deze prachtige heruitgave van Soul Junction. Ik zal het label met een schuin oog blijven volgen, want wie weet wat voor mooie releases ons wachten vanuit Tsjechië.

49. Mercy Mercy Mercy-Marlena Shaw (US, Cadet 5552, 1967)
Eigenlijk ben ik even 'klaar' met Marlena Shaw als ik net 'Woman Of The Ghetto' heb gekregen. Dan heeft mijn maat in Chicago een veiling en luister ik even naar deze 'Mercy Mercy Mercy'. Over het algemeen is dit nummer van Shaw het beste verkrijgbaar, maar of ze allemaal in zo'n puike conditie zijn? Omdat ik een paar singles nodig heb om de verzendkosten reëel te maken, zet ik bescheiden in op 'Mercy Mercy Mercy' en haal hem voor het startbedrag naar Nederland. Sindsdien heeft de plaat toch veel betekend voor mijn zomer van 2015 en dus staat die in de Top 50. Later in de Top 100 vinden we Marlena nog tweemaal.

48. I'm Still Here-The Notations (US, Twinight 141, 1971)
Ik koop de plaat aanvankelijk voor 'I Can't Stop' (later in de Top 100), maar ontdek in mei deze legendarische kant. Toch moet ik erkennen dat ik hem sindsdien té vaak heb gehoord en dat heeft afbreuk gedaan. Het is een fijne ballade zoals Twinight vaker heeft uitgebracht, het zijn de 'huiltjes' in het refrein die deze plaat een aparte 'gimmick' geven.

47. Tow A Way Zone-Diane Jenkins (US, Creative Funk 12002, 1973)
Ik heb al eens een bericht gewijd aan Ian Levine, maar als ik een standbeeld voor hem zou oprichten, zou het waarschijnlijk gewild worden als urinoir. Levine kent enkele hartstochtelijke fans, maar het merendeel van de soul-liefhebbers steekt zijn/haar tong uit bij het horen van Levine's naam. Toch mag zijn invloed voor de jaren zeventig Northern niet worden onderschat en levert de man zo nu en dan eens een geweldige productie af. Voor de Nederlanders is hij het beste bekend vanwege zijn 'Hi-NRG'-platen uit de jaren tachtig, waarvan een aantal ook Nederlandse hits worden ('High Energy' van Evelyn Thomas en 'So Many Men So Little Time' van Miquel Brown zijn de grootste). Levine staat ook te boek als 'ontdekker' van deze Diane Jenkins-single uit 1973. Het intro 'leent' hij later nog een enkele keer voor een eigen productie. Ik leer Diane Jenkins middels twee andere nummers kennen en stond vorige week nog even op het punt eentje te kopen. 'Tow-A-Way Zone' heeft hetzelfde 'probleem' als de voorgaande van The Notations, net even te vaak gehoord afgelopen zomer.

46. I Can't Believe You Quit Me-Garland Green (US, Uni 55143, 1969)
Ik ga volgende week vast nog eens een avondje terug naar Sleen. De vakantie is zonder meer het hoogtepunt van dit jaar geweest. Achteraf gezien lijkt het een sprookje. Op dinsdagmiddag regent het pijpenstelen, woensdag is het zonnig als ik met de fiets naar Meppel ga. Donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag is het prachtig weer. Maandag is eveneens uitstekend om te fietsen en na deze dag is het 'mis' met het weer. De vakantie is dus als een tropische oase op de Noordpool, ik had het niet beter kunnen treffen! Garland Green hoort bij de thuiskomst. Op woensdag win ik deze single in een veiling van een Franse Facebook-vriend.

45. Same Kind Of Thing-Syl Johnson (US, Twinight 149, 1971)
Ook deze man gaan we, hopelijk, voor het einde van het jaar nog eens treffen op Soul-xotica. In de Duitse partij zit een Twinight-klassieker van de beste man. Een kant upbeat en de andere een ballade, zo fijn als 'Same Kind Of Thing' wordt het zelden. Deze heeft namelijk een iets langzamere, maar o zo groovy, uitvoering van 'Get Ready' op de keerzijde. Ik kies hier echter voor de 'stormer' van het stel.

44. Take It All Off-George McCrae (Duitsland, United Artists 35723, 1971, re: 1974)
Vraag het David Bowie of The Rolling Stones, maar ook het Canadese Heart kan erover mee praten. Een vroegere platendeal kan erg nadelig werken als je later succes vindt. Bowie maakt bijvoorbeeld furore met 'Ziggy Stardust' en wordt dan hardhandig herinnerd aan 'The Laughing Gnome' van zes jaar eerder. The Rolling Stones hebben de jaren zestig al lang afgesloten als Decca in 1975 met 'mindere' demo's komt van 'Out Of Time' en anderen. George McCrae is geen nieuwe naam als die in 1974 zich meldt met 'Rock Your Baby'. Hij heeft een aantal platen op zijn naam staan, maar die zijn geen van allen succesvol geweest. De elpee 'Rock Your Baby' is een soort van 'experiment' en wordt voor een paar stuivers in één take opgenomen. Dat het een hit wordt, verbaast iedereen. United Artists springt hierop in met een single van drie jaar oud, oorspronkelijk gemaakt voor het Amerikaanse Soul City-label. Het wordt andermaal geen hit en zit McCrae niet heel erg in de weg, toch kan ik concluderen dat het een van mans' beste nummers is geweest.

43. I've Got To Tell Somebody-Corinthian Radio Choir (US, eigen beheer CT-4500, 1976)
De Week Spot van deze week en dus verwijs ik jullie naar het bericht van dinsdag.

42. Hey Girl-The Caprells (US, bano B-101, 1972)
De nummer 44 van George McCrae en nog een fiks aantal platen leer ik kennen via een stel podcasts die beschikbaar worden gesteld door Rarenorthernsoul. Er zitten opnames bij van 'Northern Soul Allnighters' op een lokale radiozender in Liverpool uit 1993 en 1994. Enkele van de gedraaide platen zijn twintig jaar later nog steeds succesvol in de 'scene', maar de meeste zijn totaal vergeten. Dat geldt ook een beetje voor deze van The Caprells die ik op dezelfde manier leer kennen. De plaat hoort toe aan de soundtrack van mijn vakantie in Limburg in 2014. Als de plaat twee weken binnen is, geef ik de keerzijde een draaibeurt en dan mag ik tevreden vaststellen dat dit een 'double-sider' is. Die andere kant vinden we nóg hoger terug in deze Top 100.

41. Tell Me It's Just A Rumor-The Isley Brothers (NL, Tamla-Motown 5C 006-90825, 1970)
Ik ken dit nummer al een tijdje middels de 'Northern Soul Jukebox', maar gezien ik het in eerste instantie niet in een singles-catalogus kan vinden, doe ik er niks mee. Dan tref ik deze in augustus in Meppel, maar... de conditie baart me zorgen. Nergens goed voor! De hoes is vochtig geworden en laat afdrukken achter op het vinyl, maar de groef is wonderwel 'schoon' gebleven, waardoor dit een super-exemplaar is! Dit is The Isleys zoals ik ze graag hoor!

Komende woensdag vervolg ik de aftelling met de nummer 40 tot en met 31, gevolgd door 31 tot en met 20 op donderdag. Eerste Kerstdag neem ik echt even 'vrij' van Soul-xotica en vervolg zaterdag en zondag de Top 20. Hopelijk heb ik woensdag ook al meer singles binnen voor een 'Singles round-up'.