Terwijl je zou verwachten dat de muziek voorop staat bij de keuze van een Week Spot, heb ik mezelf vanaf juni 2012 een 'handicap' opgelegd. Ik moet minimaal een bericht van normale lengte kunnen schrijven over de plaat en artiest/groep óf de plaat moet een anekdote hebben voor mij. De wens om de Week Spot van deze week dat al eerder te maken, is aanwezig geweest sinds januari van dit jaar. En waarom niet? Er is een schat van informatie beschikbaar over deze plaat, zeker als je het vergelijkt met de gemiddelde gospel-single in mijn koffers. Jammer dat die schat niet omvangrijk genoeg is voor een bericht van normale lengte en het geeft maar weer eens aan hóe onbekend de andere gospel is. Het ligt echter al een paar maanden in mijn voornemen om tijdens de Blauwe Bak Top 100 ook een gospel-single tot Week Spot te bombarderen. Zojuist maar weer eens gekeken, maar nee... er is geen nieuwe informatie bijgekomen buiten de verwijzingen naar Soul-xotica en mijn 'bijdrage' aan Discogs. De Week Spot is 'I've Got To Tell Somebody' van Corinthian Radio Choir uit 1975 of 1976. En dat laatste is ook al heel wat als je dát weet.
Terwijl je een hel verlichte gang met keurige georganiseerde rekken met platen zou verwachten, is de gospel-verzamelscene wellicht de meest duistere zaak die er bestaat. Slechts een handjevol, degene die 'alles' al hebben, komen ervoor uit. Er hangt een wolk van schaamte over de wereld van de verzamelaars. Alsof je er alles aan doet om die ene Playboy uit 1969 nog in je collectie te krijgen om de jaargang compleet te maken (en daarmee wellicht het decennium). Of, om weer terug te keren naar de muziek, de vriend en (regelmatig) lezer van Soul-xotica die 'Top Of The Pops'-elpees uit de jaren zestig verzamelt. Gospel is iets waar je als serieuze verzamelaar voor moet schamen. Als je dan toch al wordt betrapt, moet je je argumenten klaar hebben. Maar... is er wel een wereld van gospel-verzamelaars? Ja, die wordt eveneens gehuld in duister. Je ziet ze vooral op Ebay. Tot een paar jaar geleden werd de gehele identiteit van een bieder blootgelegd, tegenwoordig zie je alleen een code met het feedback-cijfer van de bieder. De gospel-verzamelaars zijn degene die een niet-te-draaien single van vijf dollar tot tientallen of honderden laten exploderen.
Er zijn een paar grote verzamelaars die weten wat er te koop is, verder bestaan geen naslagwerken met betrekking tot gospel. Dat is ook bijna niet te doen. Veel van de singles zijn geperst om na de dienst te verkopen aan de gemeenteleden. Omdat jarenlang niemand interesse heeft in gospel zijn wellicht heel veel singles reeds gesneuveld. Sommige eigen beheer-persingen kunnen dus een 'once in a lifetime' zijn als je ze tegenkomt. Misschien dat dit ook wel voor de Week Spot geldt. Hoewel het koor niet meteen onbekend is, het heeft een paar elpees opgenomen, valt de beschikbaarheid van de single en de informatie daarover zwaar tegen. Wie nu nieuwsgierig is geworden en het op Youtube heeft ingetikt, luistert dan nu naar de live-versie zoals deze in 1977 is uitgekomen op de elpee 'Praise Him'. Die uitvoering klinkt mij in de oren alsof de leden het al heel vaak hebben gezongen, vandaar mijn vermoeden dat de single van een jaar eerder is. De Week Spot is namelijk een 'studio-versie', hoewel er geen spoor of 'take' extra aan te pas is gekomen. Het label van de single geeft evengoed nog vrij veel informatie prijs. Op de afgebeelde album-hoes wordt LuVonia Whittley als 'grote naam' genoemd. De single vertelt ons dat JoAnne Allison de soliste is, maar twijfel tegelijk of het ook Allison is die op de elpee zingt. LuVonia heeft het nummer geschreven en gearrangeerd.
'Mother LuVonia Whittley', zo laat ze zich tegenwoordig noemen. Een forse zwarte mevrouw met een uitdrukking die maar als één ding beschreven kan worden: Liefde. Geen erotische liefde, maar de liefde door het geloof in hogere machten. Ze heeft een Facebook-account met 2390 vrienden en dat vindt meneer Zuckerberg welletjes. In de race om informatie te vinden over deze single heb ik haar eens een vriendschapsverzoek gestuurd, maar kreeg die meteen retour. Als een voyeur blader ik door de 'openbare' berichten en maak daaruit op dat ze jarenlang aan een universiteit les heeft gegeven. Helaas nergens een verwijzing naar het verleden, wel een paar 'clips' van dominees die ze bewondert en bovenal heel veel troostende woorden en teksten uit de Bijbel. Zelfs al zou ik nu wel 'vriend' kunnen worden, nog zit ik dan niet te wachten op de stortvloed aan christelijke wijsheden. Ik heb alles over om achter meer informatie te komen over een single, maar dat gaat me te ver.
Resteert me dus alleen de single en dat is meer dan genoeg! Het ding is in eigen beheer uitgebracht en vermeldt de naam 'Corinthian Radio Choir - Gospel Sound In Dimension'. Onderaan het label wordt een adres genoemd in South Princeton in Chicago, maar dat is waarschijnlijk de kerk óf het toenmalige huisadres van LuVonia Whittley. Persoonlijk vind ik de single-versie beter dan de live-uitvoering. Het is een fractie langer, twintig seconden, en is iets meer 'beheerst'. Desondanks een jagend ritme met een tamboerijn-speler die het nauwelijks kan bijbenen. Langzaam wordt de spanning opgevoerd tot aan de finale, het herhalende stuk met de titel. Dan gaat JoAnne Ellison eveneens los, maar doet dat een stuk genuanceerder dan op de elpee. Op de b-kant van de single staat 'I Don't Know Why', een nummer van Andrae Crouch, en is een fractie 'gladder' dan 'I've Got To Tell Somebody' dat niet verrassend is bij het lezen van de naam van Crouch.
De gospel-wereld zit vol verrassingen. Vandaag kan een plaat opduiken die niemand in de koffers heeft. Bij Corinthian Radio Choir moet ik eerlijk zijn: In eerste instantie spreekt het nummer me niet zo aan, maar als blijkt dat de informatie erg summier is, waag ik een gokje. De overige bieders laten me nagenoeg met rust en zo haal ik voor relatief weinig een, op het eerste oog, behoorlijk zeldzame single mijn collectie binnen. 'I've Got To Tell Somebody' komen we zondag opnieuw tegen in de aftelling van de Blauwe Bak Top 100. De plaat heeft het tot een 43e plaats geschopt. Er is dan nog één gospel-plaat die hoger genoteerd staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten