Het valt me pas op na publicatie van het bericht van gisteren. In deze top 10 staat helemaal geen gospel. Vandaag, op de dag des Heeres, maak ik dat andermaal goed, want maar liefst drie van de tien platen zijn gemaakt voor de Allemachtige. Verder kan ik melden dat ik vandaag twee singles heb gewonnen in een veiling, morgen lopen nog vier af. Bij eentje ben ik erg 'nerveus' en verhoog nog maar eens mijn maximumbod. Aan het einde van de veiling ben ik echter nog steeds de enige bieder en ik heb het plaatje voor het startbedrag. De veilingen van morgen afwachten en dan kan er hopelijk zo snel mogelijk worden betaald. Onze Duitse vriend accepteert geen Paypal-betalingen meer binnen de Europese Unie en dus moet het 'ouderwets' via de bank. Hij wil het verzenden van de pakketjes ook nog wel eens uitstellen, dus ik denk dat volgend weekend té optimistisch is. Laat me dan nu maar verder gaan met de aftelling van de Top 100, vandaag van nummer 70 naar 61.
70. I'll Hold You-Frankie & Johnny (UK, Southern Artists, 1966, re: 2014)
Een 'bonus'-plaatje. Ik heb de single aangeschaft voor 'It'll Never Be Over For Me' van Timi Yuro en zie tot mijn grote vreugde dat dit op de keerzijde staat. Eigenlijk ben ik nog net even meer verslingerd aan dit nummer en dus haalt Timi de Top 100 niet. Dit is een fraai voorbeeld van 'blue-eyed soul'. Frankie is Maggie Bell, de Schotse zangeres die in de jaren zeventig furore maakt met Stone The Crows. Johnny is eveneens Schots. 'I'll Hold You' staat oorspronkelijk op een b-kantje en wordt als zodanig ontdekt in de Northern Soul-clubs. Deze single is een hele echte 'nepperd', de plaat heeft nimmer een Amerikaanse release gehad op Southern Artists (bij mijn weten bestaat de maatschappij niet eens) en middels afkortingen van bijvoorbeeld de BIEM wordt geprobeerd de plaat een 'legale' aanblik te geven. Tevergeefs, want dit is gewoon een goedkope dj-bootleg uit Engeland. Ze hebben niet eens de moeite genomen om de plaat een catalogusnummer te geven... Het origineel van Frankie & Johnny is nauwelijks te betalen en dus doe ik het ervoor!
69. Lord Don't Leave Me-Famous Davis Sisters (US, Savoy 4073, 1964)
Het begint als een 'klein' onderdeel in 'Laid(back) Night Show' en verhuist in maart naar 'Tuesday Night Music Club'. Daar is het uitgegroeid tot een kwart van de show: 'Sample vs. Original'. Ik ga op zoek naar een stuk dat vaak is gesampled of een plaat die meerdere samples bevat. Zo begin ik ook te grasduinen in het werk van Moby want ik ben erg nieuwsgierig waar die stem uit 'In This World' vandaan komt. Ik weet dan al dat Moby een praktiserend christen is met een voorkeur voor gospel en het verbaast me niet dat 'In This World' compleet is opgetrokken uit een gospelplaat. Overigens is Savoy bij meerdere 'grote' artiesten favoriet, ook Brian Eno is een verwoed verzamelaar van het Savoy-label. Er zijn zeldzamere labels om te verzamelen, maar dat deze zó goedkoop is te bemachtigen, is iets waar ik niet bij kan. Overigens schijnt de zangeres geen Davis-zus te zijn, maar Jackie Verdell waarvan ik morgen een solo-single hoop te winnen.
68. I Found Another Love-The Incredibles (US, Audio Arts! 60,007, 1967)
Het is oktober 2013 als ik snuffel in de catalogus van 'Mojo Boneyard', een grote Amerikaanse platendealer welke één van de goedkoopste is qua verzendkosten. Doorgaans kost één single uit Amerika al dertien dollar aan verzendkosten, Mojo Boneyard verzendt het voor zeven dollar. De plaat is stevig ingepakt en komt altijd veilig aan, dus het kan tóch! Ik vergaap me aan de vele titels van The Incredibles welke allemaal rond de 20 en 25 dollar zitten. Dan schiet me opeens te binnen dat ik nog steeds 'There's Nothing Else To Say' moet hebben, dat is de 'duurste' van The Incredibles en recent uitgegeven door Outta Sight. Ongeveer een jaar geleden krijg ik dan toch mijn eerste originele Audio Arts!-single van The Incredibles in mijn bakken. Geen 'There's Nothing Else To Say', maar nog altijd een lekker nummer dat doet denken aan '24 Hours From Tulsa' van Gene Pitney.
67. Jesus My Choice-Gospel Souls (US, Halo 20, 1967)
De single wordt met de andere kant geadverteerd en daar kan ik in komen. Het intro van 'Jesus My Choice' zal weinig uitnodigend zijn voor dj's. Toch is het datzelfde intro dat ik ga gebruiken voor een onderdeel in 'Do The 45': 'The Praise Of The Week'. Omdat ik niet iedere week gospel koop, gaat 'The Praise' nog wel eens op herhaling, maar vooruit maar. Het intro met de dagen van de week en de verklaring dat de dames de hele week werken voor Jezus en Hij hun keuze is, barst het feestje los. Een stevig rhythm & blues-deuntje dat vele malen leuker is dan de officiële a-kant. Halo is een label uit Chicago uit dezelfde familie als One-Derful!, Mar-v-Lus! en M-Pac! en ik heb ook nog een single van The Golden Tones op hetzelfde label, maar die heeft de Top 100 niet gehaald. 'Jesus My Choice' heeft vooral punten gewonnen dankzij de jingle die ik eraan heb ontleend.
66. Guess Who I Belong To-Sharon Britt (US, Avco AV-4627, 1973)
Avco-Embassy is gelieerd aan Hugo & Luigi en doet goede zaken in de midden jaren zeventig met zoetsappige soul en gladde disco. The Stylistics is de groep die voor de grootste successen zorgt. Sharon Britt moet haar eerste plaat nog verkopen, maar is precies in dezelfde stijl. Alleen... in 1973 is nog geen sprake van disco en toch heeft 'Guess Who I Belong To' helemaal dat disco-gevoel van latere Stylistics-hits. Een gevalletje 'protodisco'. Hoewel ik de plaat meteen in het nieuwe jaar koop, zet het de tendens in voor de rest van het jaar. Het tempo raakt er uit en het geheel wordt 'zoeter', hoewel ik vanavond een absolute stamper heb gewonnen. De liefde voor uptempo Northern Soul zal nooit helemaal over gaan, maar liever verdiep ik me in geluiden als die van Sharon Britt. Het is ook nog eens volslagen onbekend in de 'scene', maar ik doe mijn best!
65. Uh! Uh! Boy That's A No No-Candace Love (US, Aquarius AQ-4010, 1969)
Welk vak ze gaf, vertelt de geschiedenis niet. Ze is inmiddels ook al overleden en dus kunnen we het haar ook niet vragen. Feit is dat Candace Love voor de klas staat als ze in haar vrije tijd deze single opneemt voor het Aquarius-label. Het wordt nimmer een succes en zo keert ze weer terug naar haar pupillen. Terecht? Nee... Dit is een uitstekende 'double-sider' van een zeer begaafde zangeres. De keerzijde heet 'Wonderful Night' en dreigt heel dramatisch te beginnen, maar verandert plots in een Motown-achtige Northern Soul-danser. 'Uh! Uh! Boy That's A No-No' wordt beschreven als 'crossover' en wellicht is dat een beetje overdreven. Okay, het kent een paar ritmewisselingen en het is funky bij vlagen, maar dan is 'crossover' opnieuw ook een vage term. Zullen we het maar gewoon 'fijne muziek' noemen en het op 65 zetten in de Top 100? Klinkt als een strak plan!
64. Hope We Have-The Artistics (US, Brunswick 55301, 1966)
Het leven zit vol met keuzes en ook als soul-verzamelaar ontkom je er niet aan. Voor mij persoonlijk heeft een Engelse persing 'meerwaarde', maar vind ik een originele Brunswick met vinyl-tekortkomingen evenzeer een fijn geluid hebben. Bij deze van The Artistics is het dubben. De originele op Brunswick is niet heel moeilijk te vinden, maar wil nog wel eens absurde prijzen doen. Het vinyl klinkt nergens helemaal 'schoon', alsof de platen té lang in een vochtig warenhuis hebben gestaan. De mijne heeft zelfs nog een eerste eigenaresse gehad: Gloria Jones. Nee, ik denk niet dat het de vriendin van Marc Bolan is die tevens te boek staat als originele uitvoerende van 'Tainted Love'. In 1970 verschijnt de single in Engeland op MCA en deze zijn altijd zonnig geprijsd. Ik probeer toch maar te gokken op een Brunswick en als dat niks wordt, ga ik voor een Engelse MCA. Het is niet nodig. Voor iets rond de vijftien dollar haal ik dit prachtige exemplaar naar mijn koffers.
63. Jesus Take Me Through-The Inspirationals (US, Saint Lawrence 701, 1964)
,,Fijn nummer", merkt een gast op in de chatroom wanneer ik deze draai in de Top 100. Het stemt me tevreden. The Inspirationals is een beetje een 'guilty pleasure'. Té traditioneel om voor gospelfunk door te gaan, maar het is de soliste (de dominee?) welke mijn hart steelt. Wat kan dat mens schreeuwen. Als ze de dominee is, behoeft ze nimmer een microfoon want ze kan het achterste van de kerk bereiken met haar stem. The Inspirationals en het Saint Lawrence-label komen beide uit Chicago, maar toch heeft de laatste niets van doen met het St. Lawrence-label dat rond 1966 actief wordt met onder andere The Vontastics en Mamie Galore.
62. Trouble-Foxy (US, Double Shot #153, 1971)
Het is jaren geleden dat ik eens 'Trouble' van Kent & The Candidates heb gekocht. De vlam slaat pas over als ik de b-kant ontdek: 'Take Me By The Hand'. Begin dit jaar plaats ik de bestelling voor The Blade Family (staat in de top 20) bij een Amerikaanse dealer en besluit een tweede single toe te voegen om de gemiddelde verzendkosten omlaag te halen. Dan zie ik deze staan. Een 'Trouble' van een meidengroep op Double Shot? Kent & The Candidates' 'Trouble' is eveneens op dat label. Youtube leert me dat de dames Foxy, niet te verwarren met de heren van 'Get Off', 'Trouble' in een heerlijk 'sistafunk'-sausje heeft gedompeld. De plaat mag dus mee als bonus en is na aankomst pas echt gaan groeien. Een 62e plaats als resultaat. Nu mag dit 'bescheiden' lijken, maar eigenlijk is de volledige Top 100 top 30-voer...
61. Queen Of Fools-Barbara Mills (UK, Hickory 45-1323, 1965, re: 197?)
Ik heb altijd al zo'n vermoeden gehad. 'Queen Of Fools' is een grote Northern Soul-klassieker en waarom zou een origineel dan slechts acht pond moeten kosten bij een grote Northern Soul-dealer? Wat tevens opvalt is dat deze ogenschijnlijk Amerikaanse persing de woorden en Engelse typografie heeft: 'First Published In 1965'. Dat doen Amerikanen niet! Bij het zoeken naar het exacte fotomodel stuit ik op een afbeelding op Soul Source, een soul-forum met vooral Engelse 'cracks'. Ik leer daar dat mijn 'Queen Of Fools' een jaren zeventig-bootleg is. Opvallend verschil met de Amerikaanse, de Engelsen hanteren een andere publicatie-maatschappij dan het origineel en die 'fout' wordt herhaald op de bootleg die Amerikaans moet lijken. Afijn, ik ga nóóit vijftig dollar betalen voor een origineel en ben zeer in mijn nopjes met dit exemplaar. 'Queen Of Fools' is 'gereedschap' voor een Northern Soul-dj en ik heb vanavond ook nog zo'n plaatje gewonnen. De liefde is minder geworden, maar zal altijd blijven bestaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten