zondag 27 december 2015

Blauwe Bak Top 100: top 10



Ik heb er nog even over nagedacht om de top tien in twee delen te doen, maar nee... ik heb nog genoeg inspiratie voor kleine terugblikken op 2015 en dus doe ik vandaag toch maar de complete top tien. Ik val maar weer eens in herhaling: Deze Top 100 heeft pijn gedaan, zeker omdat er een aantal uitstekende nummers in de 'bubbling under' zijn blijven hangen. Toch kan ik uiterst tevreden zijn over deze Top 100 en met name de top tien spreekt boekdelen. Tien platen die zonder meer alle tien op 1 hadden gekund, maar die nummer 1 is een rib uit mijn lijf geweest en móet dus ook op nummer 1, hoewel de nummer 2 het bijna had gehaald. Hierbij de ontknoping van de Blauwe Bak Top 100 over 2015.

10. Sweet Dream-The Blade Family (US, King James KJ-201, 1974)
'Be prepared to be blown away', schrijft Rarenorthernsoul geregeld in haar advertenties. Ik moet deze platen altijd even beluisteren en doe dat niet zelden met argwaan. Toch blijken ze vaak gelijk te hebben. Denk maar aan de duurste van vorig jaar, 'I Can't Go Without You' van Dorothy Morrison, maar ook deze mag er zijn! Hoewel de plaat met de b-kant wordt geadverteerd: 'My Baby's Gone'. Er staat ook een stukje van de geluidsclip van de eigenlijke a-kant op, omschreven als 'similar', maar daar concludeer ik anders over na ontvangst. Overigens heb ik de waardebepaling van die van Rarenorthernsoul gebruikt om een iets goedkoper exemplaar via Discogs te vinden, maar dubbeltjes en kwartjes is het al lang niet meer. Het is 'Sweet Dream' dat nét even 'enthousiaster' klinkt dan 'My Baby's Gone' en dat uitgroeit tot een favoriet. Voor een 'kleine' productie is het arrangement 'groots' en de plaat klinkt op alle fronten erg professioneel. Het staccato-stuk dat het 'refrein' inluidt, is het stuk dat me het meeste kippenvel bezorgd.

9. Whatcha Gonna Do-The Valdons (US, Secret Stash SSR-1003, 2013)
De hoogste notering voor The Valdons is de keerzijde van 'Stop Wait A Minute Girl', de eerste Secret Stash-uitgave voor de groep uit Minneapolis. Wat kun je allemaal kwijt in twee minuten? Nou, een compleet nummer dat smaakt naar meer! 'Whatcha Gonna Do' is qua tempo een aantal tandjes lager dan 'Stop', maar bevat enkele coupletten, een refreintje en... een zeer abrupt einde. Het klinkt gek, maar dat abrupte einde geeft de plaat zijn magie! Een 'cadeautje', want ik ken het nummer niet voordat ik de single koop, maar uiteindelijk groeit het uit tot de favoriete zijde van The Valdons. Ik hoop dat Secret Stash meer platen van hen gaat uitbrengen, want ik lust inmiddels alles van The Valdons.

8. I Can't Get Along Without You-Judy Green (US, Klondike 2232, 1970)
Een groot mysterie! De plaat staat slechts eenmaal op Youtube en dan is het een eerste couplet en het refrein en dan is de video afgelopen. 'Insiders' loven de plaat die niet vaak opduikt en toch hoeft dit pareltje niet meer dan twaalf pond te kosten bij Rarenorthernsoul. Een grote onbekende op het obscure Klondike-label. De plaat krijgt nog een officiële uitgave, maar hier hebben we de promo en deze heeft een stereo- en een mono-zijde. De mono-kant klinkt als iedere Southern Soul-productie uit die tijd, maar in stereo...? In stereo zou het zomaar uit de Daptone-stal kunnen komen. Fraai gearrangeerde blazers die een hele mooie plek innemen in de stereo-mix. Het mysterie is voor mij vooral waarom deze plaat niet tientallen ponden moet kosten en hoog op de lijst staat van iedere soul- en funk-dj. Het is immers 'hard hitting' zoals de echte funk-dj's het willen hebben? Ik doe er in ieder geval mijn voordeel mee en het groeit uit tot een van mijn favorieten van het afgelopen jaar.

7. Deep Love-The Caprells (US, Bano B-101, 1972)
Ik leer eerst 'Hey Girl' kennen en waarderen in de zomer van 2014. Als ik bijna een jaar geleden geniet van een vakantie blader ik het aanbod door van een bevriende Discogs-dealer. Na een lange boodschappenlijst van goedkope platen kijk ik tot slot even bij zijn duurdere singles en zie dan deze van The Caprells staan. In prijs gereduceerd omdat 'Deep Love' niet aan zijn eisen zou voldoen. Daar maak ik me aanvankelijk niet druk over, want ik wil de single vanwege 'Hey Girl'. Als de plaat arriveert, probeer ik ook even 'Deep Love' en kan niet begrijpen wat de handelaar erin hoort dat het minder maakt. Ik teken ervoor! Het is een maand later dat ik op een morgen, voordat ik ga post lopen in Hasselt, 'Deep Love' voor mijn ontbijt neem. Tijdens het bezorgen 'speelt' het voortdurend in mijn hoofd en bij thuiskomst draai ik hem opnieuw. De liefde voor 'Deep Love' is een feit. Bij de samenstelling van de Top 100 twijfel ik nog, maar besluit toch 'Deep Love' het voordeel te geven. Ook al betekent dit dat 'Hey Girl' flink moet 'zakken'. Ik heb er vrede mee!

6. All Of Your Life-Shirley Nanette (US, Truth & Soul TS-040, 1973, re: 2012)
Dj's hebben niet altijd gelijk... In de dj-wereld draait het teveel en te vaak om 'exclusiviteit' van een plaat, waarbij nog wel eens wordt vergeten dat het niet zonder reden is dat een plaat in 40 jaar niet is opgevallen of grijs gedraaid. Met name in soul- en funk-kringen krijgen sommige platen enorm veel lof toegezwaaid, terwijl ze in werkelijkheid gewoon bar slecht zijn. Een album dat opnieuw wordt uitgebracht omdat het in 1973 in een beperkte oplage is geperst, hoeft niet per se te wijzen op een 'verloren meesterwerk', maar soms is dat het ook wel. Neem nou deze van Shirley Nanette. Een jazz-zangeres die met lokale muzikanten deze elpee opneemt met heerlijk voortstuwende ritmes en een krachtig zingende Shirley als slagroom op de taart. Truth & Soul brengt ook meteen maar een single uit om het nóg aantrekkelijker te maken voor dj's. Beide kanten zijn niet te versmaden, maar als puntje bij paaltje komt, kies ik toch voor deze 'All Of Your Life'. Het brengt herinneringen terug aan een dag die ik dinsdag in geur en kleur ga beschrijven.

5. I Can Be-The Brother Love (US, Sound Of Soul SOS-202, 1971)
Alweer een mysterie. Deze single hoeft slechts drie pond te kosten bij Buydiscorecords en dat kan ik me nog steeds niet begrijpen. Ook deze is dun gezaaid en, ja, het is een beetje krom getrokken en dat is even zo goed ook te horen, maar dit nummer barst van de potentie. Het Sound Of Soul-label brengt vooral Engelsen in verwarring. In de midden jaren zeventig is in Engeland het Sound Of Soul-label dat (vermoedelijk) bootlegs uitbrengt van grote Northern Soul-hits. Toch kun je dit niet voorstellen in een Northern Soul-collectie en, inderdaad, omstreeks 1970 bestaat in Amerika al een Sound Of Soul-label. The Brother Love grenst aan zowel crossover als deep soul, het is een heerlijke midtempo-productie met een zeer overtuigende zang met zelfs nog een kleine gospel-boodschap aan het eind. Voor mij is dit het beste uit alle werelden waar ik me anno 2015 in mijn soul-verzamelen op stort.

4. Come Go With Me-The Para-Monts (US, Ole' O-101, 1967)
Juist, het is Ole' en niet Olé. ,,Als deze plaat ooit te koop wordt aangeboden, ga ik een bank overvallen", roep ik als The Para-Monts in mijn top tien wordt gedraaid in 'From The Catacombs'. De plaat komt zelden in de handel. Ik ontdek op 'Hassle Free Record Selling Group' op Facebook dat eens een exemplaar is verkocht voor 80 pond en dat is de enige indicatie die ik heb. Tot mijn grote vreugde heeft mijn maat in Chicago op een gegeven ogenblik dit exemplaar in de aanbieding en ik zet mezelf schrap. Het is slechts een paar weken na de nummer 1, maar tegelijk...? Ik moet flink hoog inzetten van mezelf en win hem op het nippertje voor héél veel geld. Dat is zeker zo als je de conditie van de plaat in ogenschouw neemt, maar daar staat tegenover dat mijn mp3 nóg harder kraakt. Wat er in die 25 jaar is gebeurd met de plaat mag Joost weten, maar een krasvrij exemplaar is een unicum. Het is een plaatje dat sinds de jaren negentig mag 'meedoen' in de Northern Soul. De bank hoeft niet te worden overvallen te, maar dit brengt wel een kleine halt in mijn soul-verzamelen teweeg.

3. What I Couldn't Know-The Lintons (US, Karissa KK-01, 1974)
Een buitenkans? Ik heb al een aantal veilingen gewonnen en wacht nog een laatste af als ik op zondagavond kijk bij de 'wezen': De platen die zeer binnenkort aflopen en waar nog niet op is geboden. Dan zie ik deze van The Lintons en alles interesseert me opeens aan deze plaat. Ik win hem keurig voor acht dollar en dat is een ander groot wonder. The Lintons is zeer populair onder crossover-verzamelaars en met name deze single blijkt erg zeldzaam. Een midtempo nummer uit de pen van P-Funk-man George Clinton. Toch blijkt The Lintons toch weinig te maken te hebben met Clinton, ook al vermoed ik even een overeenkomst. The Lintons maakt een handje vol singles in de vroege jaren zeventig en dit is de enige die de naamsvermelding van Clinton weergeeft. Een onweerstaanbaar lekkere plaat waar ik niet zelden de neiging heb om hem opnieuw op te zetten. Soms kan ik me beheersen...

2. Guessing Again-Vicki Collins (US, Soulville 2871-54, 1965)
Effe wachten nog... Nee, geen pizza, maar wel de Week Spot. Komende dinsdag hou ik de nummer 2 in de Top 100 onder het vergrootglas.

1. Geni-Terri Bryant (US, Verve VK 10508, 1967)
Natúúrlijk moet dit de nummer 1 zijn. Een rib uit mijn lijf, maar ik heb hem eindelijk in de koffers. En dan ook nog eens in de meer gewilde 'issue'. De promo's zijn even zo goed nog prijzig, maar beter verkrijgbaar dan deze officiële uitvoering. Kost ook een paar centen meer, maar als je dan toch bezig bent? De kennismaking met 'Geni' verloopt via de b-kant van de Outta Sight-heruitgave van 'I Need You Like A Baby' van Andrea Henry: Deze heet 'Genie' en is van The Groovesville Men. Pas in 2013 leer ik de vocale versie kennen van Terri Bryant en kort daarop ook de onuitgebrachte opname van Pat Lewis. Toch heeft Terri's versie meteen de voorkeur, ook al weet ik dat dit een dure is. In februari zit ik dan toch even ruim in het sop en kan ik het me veroorloven om voor één keer met 'de grote jongens' mee te doen. Ofwel: Een paar iets goedkopere promo's van de hand te wijzen en door te gaan voor een 'issue'. Nu staat het verdiend bovenaan in de Top 100 van soul-platen die ik heb gekocht in 2015 en met minder hoeft het ook niet genoegen te nemen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten