Singles round-up: december 2

Op soul-gebied ben ik in blijde verwachting een fikse stapel. Ik denk dat de drie gospel-singles uit Californië morgen of dinsdag binnenkomen, evenals een enkele bestelling van Rarenorthernsoul. Verder is het wachten op de Duitse maat die nog steeds geen bevestiging heeft gestuurd. Hij staat er immers ook bekend om dat het 'altijd goed komt', maar dat het wel eens een paar dagen duurt voordat hij de platen naar het postkantoor brengt. Dat gaat nog zeker 1 of 2 'Single round-ups' opleveren. Het kan wel eens de laatste keer dit jaar zijn geweest dat ik bij De Tafel ben geweest. Ik vind 'eens in de twee weken' een mooi ritueel en over veertien dagen is het 2016. Ik beperk me vanavond uitsluitend tot de 'nieuw binnengekomen' singles van Bart en vind even verder op acht singles van een andere verkoper. Deze zijn vijftig cent per stuk. In totaal zijn het zeventien singles, waaronder een cadeautje, maar omdat het allemaal niet héél erg bijzonder is, prop ik ze samen in een bericht.

* Bangles- Walk Like An Egyptian (NL, CBS, 1985)
Uit de genoemde vijftig cent-bak. Nee, die heb ik nog niet! Ik heb diverse andere singles van The Bangles, maar het is typerend voor 2015 dat ik weer een fascinatie heb gekregen voor de jaren tachtig. De bak bevat nog enkele jaren tachtig-hits, waaronder 'Full Metal Jacket', maar deze van 'de' Bangles is zo eentje die zonder verder twijfelen mee mag.

* Champaign- How Bout Us (NL, CBS, 1981)
'Niet uit de hoesjes halen, ze zijn gecontroleerd', staat op de stand van de vijftig cent-boer. Uit het hoesje halen is onmogelijk omdat ze in een plastic zakje zitten 'gesealed'. De kwaliteit controleren kan niet, maar iets zegt me dat dit een erg 'conservatieve' kwaliteitscontroleur is geweest. Dit is de tweede van vijftig cent en ik denk dat mijn inschatting goed is. Prachtige staat, niet meer en niet minder. Ik heb jarenlang een hekel gehad aan dit nummer, maar moet bekennen dat ik nu zit mee te zingen. Sorry buren!

* The Chi-Lites- Bottom's Up (US, Larc, 1983)
Vooruit! Voor een euro wil ik wel gokken. Ik verwacht niet veel en het eerste gehoor zegt me dat het me niet tegenvalt. Het heeft een fijne 'groove' en is volgebouwd met electronica. Typisch zo'n jaren tachtig-ding van een groep die jaren ervoor het grote succes heeft gehad en toch vind ik dit een lekker plaatje. Ik zou hem niet naar aanleiding van een Youtube-video hebben gekocht, maar voor een euro in Meppel mag hij! En het is net als de Rolling Stones zonder Mick Jagger, The Chi-Lites kan eveneens zonder Eugene Record. Hij schrijft niet mee aan het nummer, maar is wel verantwoordelijk als producent en arrangeur.

* Petula Clark- I Couldn't Live Without You Love (Duitsland, Vogue, 1966)
Ja, ik geef het ruiterlijk toe, ik ben soms een hufter. Maar... staande voor een bak met singles ben ik een 'eitje'. Eén Petula Clark-single met fotohoes en ik ben verloren. Niet dat ik verliefd zou zijn op Petula of een hele grote fan ben van haar zangkunsten, maar zo'n kleurig Negram-hoesje doet mijn hart sneller kloppen. En, vooruit, 'I Couldn't Live Without Your Love' is bovendien een erg fijn nummer. Zeven jaar geleden had ik dit in de Northern Soul-bak gezet en... waarom zou ik dat nu niet doen? Omdat ik wel beter weet? Het heeft precies de juiste 'groove' en de percussie is ook erg 'Northern', maar ja... het komt haar niet uit de tenen. Voor twee-en-een-halve euro weer een mooie aanvulling in de jaren zestig-bak dat boekdelen spreekt over mijn 'fetisj'. Als ik me weer eens 'hufter' voel, blader ik daar doorheen en zie mezelf ineens weer als een 'zachtaardig mens'...

* Diesel- Down In The Silvermine (NL, Polydor, 1979)
Ach, kom op! Hij was maar vijftig cent en ik had dit kreng nog niet met fotohoes. Snel archiveren en niet verder vertellen...

* Carol Douglas- Doctor's Orders (Duitsland, RCA Victor, 1974)
Een plaatje waar ik een speciale interesse voor heb. Op 29 april 2014 kies ik 'I Don't Mind' van Carolyn Cooke tot de Week Spot en het is tijdens het 'huiswerk' dat ik doe voor dat bericht dat ik ontdek dat 'onze' Carolyn later platen heeft gemaakt als Carol Douglas. 'Doctor's Orders' is daarvan de eerste. Uit de pen van de heren Stephens, Greenaway en Cook en dan is het een Engelse aangelegenheid. Sunny is in de jaren zestig een veel gevraagd sessiezangeres, vaak in gezelschap van Sue. Zij neemt in 1974 'Doctor's Orders' op dat onverwacht een grote hit wordt in Amerika. Omdat de Amerikanen hun eigen 'hitmaker' willen hebben, neemt Douglas het op. Het resultaat is een beetje saaie poppy disco, maar het ding is in een perfecte staat en derhalve erg goedkoop.

* Electric Light Orchestra- Rock'n'Roll Is King (NL, Jet, 1983)
Nog één van de laatste ontbrekende singles van ELO in mijn collectie. Er zijn nog een paar, wees niet bang, de hobby is nooit helemaal 'af'. Ook weer geen 'zeldzame' single, maar gek genoeg kom ik hem altijd 'duur' tegen. Met alle respect: Het is een fijne plaat en 32 jaar is een flinke leeftijd, maar toch weiger ik daar drie euro of meer voor te betalen. Zelfs alles boven de euro wordt sterk in overweging genomen. Voor vijftig cent hoeft dat niet!

* Elki & Owen & The Rimram Band- Groovie Kinda Love (NL, Blue Elephant, 1970)
Naast behalve een fijne radio-collega voelt Lee ook als een bijzondere vriend aan. De ontmoeting met hem in Watford, we noemen het 'ons weekend' en 'Brokeback Mountain', staat nog steeds op het netvlies en zou zo op de fiets stappen om hem vanavond opnieuw te treffen. Ik ga niet alle krediet opeisen, maar ik geloof dat ik Lee opnieuw aan het vinyl heb geholpen. Regelmatig maakt hij op zaterdagmiddag een wandelingetje en komt thuis met twintig singles. Omdat June Lodge in Nederland een paar grote hits heeft gehad en niet in Engeland, heb ik vorig jaar al beide 'voor hem' gekocht. De 'vangst'is inmiddels zo groot dat het niet meer in een pakket past en we zullen elkaar gewoon moeten ontmoeten. Deze kan er ook bij in. Ik heb de single zelf al sinds 1994 en voor dit exemplaar zie ik een goed tehuis in de platenkoffer van Lee.

* Johnny Lion- Blame It On The Bossa Nova (NL, Philips, 1963)
Met een Favorieten Expres-hoesje zal dit kleinood snel een paar tientjes opbrengen, maar in een neutraal hoesje mag het voor een euro. Precies de goede prijs, want natuurlijk ga ik dit niet grijs draaien. Hoewel het koortje wel heel erg 'corny' is. De manier waarop het 'bossa nova' uitspreekt, krijg je de geur van stamppot-met-een-kuiltje-jus in de neus. Leuk voor een zaterdagavond!

* Livin' Blues- Choice (NL, Phonogram Special Products, 1972)
Deze zie ik een paar weken geleden al liggen, maar ben er dan niet zo zeker van. Daar moet ik maar even iets over gaan opzoeken. Toch ben ik de plaat alweer vergeten als ik in Nijeveen arriveer. Nu 'gok' ik voor twee euro en dat is niet verkeerd! Livin' Blues heeft al een paar fikse hits gehad als het deze single opneemt voor verzekeraar NILMIJ. 'Choice' is duidelijk in opdracht geschreven, maar zou desondanks niet als 'normale' single hebben misstaan. Een lekkere boogie zoals we dat gewend zijn van de heren Livin' Blues. De b-kant heet 'Selection' en begint instrumentaal. Een vrouwelijke 'voice-over' noemt maar eens de thema's van beide kanten en herinnert ons aan de uitgever van de plaat. Vrij onverwacht valt de zang even later in en wordt het toch nog een échte Livin' Blues-song. Het was nog mooier geweest als het ding compleet met fotohoes was geweest, maar ik heb minder gegokt!

* Orchestral Manoeuvres In The Dark- (Forever) Live And Die (Duitsland, Virgin, 1986)
Niet de enige jaren tachtig-plaat in mijn beleving waarvan de titel niet compleet is zonder de haakjes. Het is net zoals '(Feels Like) Heaven' van Fiction Factory voor mij. Morgenavond zet ik de jaren zeventig-singles centraal in 'The Vinyl Countdown', volgende week de jaren tachtig en daar kijk ik nu al stiekem naar uit. Vooral de jaren tachtig-bakken zijn flink gegroeid het afgelopen jaar en met zo'n 'kneiter' voor vijftig cent is dat niet moeilijk te verklaren.

* Vanessa Paradis- Joe Le Taxi (Frankrijk, Polydor, 1987)
Misschien wel een geval als bij Petula Clark met dat verschil dat je nu wél verliefd kan worden op het fotohoesje. De plaat heeft me nooit echt veel gedaan, maar ik heb het gevoel dat de aankoop nu al veel goed heeft gemaakt. Ik ga voor een 'revival'!

* Demis Roussos- My Friend The Wind (NL, Philips, 1973)
De man achter de kassa haalt zijn neus op als hij Demis in kaftan ziet. ,,Leeft die man nog?", vraagt hij vervolgens. Ik vertel hem het trieste nieuws dat Roussos het tijdelijke voor het eeuwige heeft verwisseld. Heb ik deze nog niet? Ja, ik koop mijn eerste exemplaar in 1990, maar ik heb hem niet met fotohoes en dat 'mag' voor vijftig cent.

* Bobby Rydell- The Cha-Cha-Cha (NL, Cameo Parkway, 1962)
Wel-niet-wel-niet-wel. Ach, vooruit, hij is een euro en dus gaat het mee, maar ik ben al flink kritisch geworden op vroege jaren zestig-dingen. Maar deze 'past' wel in een 'Vinyl Countdown', dus het is alweer goed...

* UB40- All I Want To Do (Duitsland, Virgin, 1986)
UB40 is zo'n band waarvan je geen 'fan' hoeft te zijn, maar hun geluid is zo algemeen aanwezig in de jaren tachtig, dat je er niet omheen kunt. Ik ben de afgelopen maanden aan een inhaalslag begonnen op UB40-gebied, wellicht aangestoken door de eerder genoemde radio-collega. 'All I Want To Do' is zo'n 'titel' waar ik niet meteen een deuntje bij kan bedenken, maar ik hou van 'underdogs' en volgens mij is dit wel eentje in het hit-repertoire van UB40. Volgende week maar eens horen hoe de luisteraars erover denken.

* Van Halen- You Really Got Me (NL, Warner Bros., 1978)
Er is al jaren sprake van geweest als De Buze in 2012 een 'metal-karaoke-band' uitnodigt voor de vrijwilligers-barbecue. Natuurlijk moet ik ook een liedje uitkiezen uit de map en dat is niet eenvoudig. Ik wil een nummer hebben waarbij ik niet voortdurend naar de tekst hoef te kijken en het merendeel is toch iets te 'obscuur' voor een niet-metal-liefhebber. Dan zie ik opeens 'You Really Got Me' staan van... Van Halen! En dat is, natuurlijk, een cover van het nummer van The Kinks. Ik neem plaats op het podium en zingt het vanuit mijn teennagels. Ik vat het 'leuk liedje' dat ik na afloop hoor maar op als een compliment. Volgens mij hebben de muzikanten nog het meeste plezier gehad.

* Harlow Wilcox & The Oakies- Groovy Grubworm (US, Plantation, 1969)
Ik heb sinds de aanschaf van 'Action Speaks Louder Than Words' in 2011 een fascinatie voor SSS International. Plantation is één van de vele labels en heeft vooral een specialisme in country. Ik zie het ding in de etalage staan en mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Anderhalve euro, maar leuk genoeg om te 'gokken'. Zeker vanwege de titel. Nou, beste mensen, het is een lekkere country-stamper, buiten eenmaal de titel geheel instrumentaal. De b-kant heet 'Moose Trot' en is meer van hetzelfde, maar dan met een hoofdrol voor de banjo. Hier zou ik bijna een nieuwe show voor gaan oprichten, dit klinkt namelijk als een lekkere eind-tune!

Morgen vervolg ik de aftelling van de Blauwe Bak Top 100 op Soul-xotica, maar... voor wie niet kan wachten: Van drie tot zeven op zaterdagmiddag zend ik de gehele Top 50 uit op Wolfman Radio!