In de aflevering van Raddraaien heb ik al de 'moeilijke' Floorfillers-show aangekaart. Eén van de hagelnieuwe tracks uit mijn lijstje wil gelukkig wel afspelen. Omdat ik 'Prayer In C' van Lily Wood bewust een paar weken uit de lijst had gehouden, ben ik gisteren met dat nummer begonnen, omdat één van die nieuwe platen de laatste van Robin Schulz is. Toch lijkt het in eerste instantie een 'Floorfillers' Greatest Hits' te worden en in dat kader draai ik in het eerste uur 'Nobody To Love' van Sigma. In het tweede uur van de show pak ik 'Changing' en besef dan pas dat dit het tweede nummer van Sigma in de show is. Buiten de 'Three-By-One' (met deze week The O'Jays) krijgen Robin Schulz en Sigma beide een 'double shot' in de show. De laatste onbewust, maar het herinnert me wel eraan dat ik die groep nu eens onder het vergrootglas moest leggen. Paloma Faith heeft reeds in deze rubriek in de schijnwerpers gestaan (14 februari 2014) dus die laat ik in dit verhaal een beetje buiten beschouwing.
De Top 40 is een gedrocht geworden. Doordat de lijst niet meer downloads telt voor het bepalen van de hitpositie, maar het 'streamen', zit er niet tot nauwelijks schot in de lijst. In de jaren zeventig, tachtig en negentig is een single die twintig weken in de lijst heeft gestaan vrijwel zeker de tophit van het jaar. 'Huilen Is Voor Jou Te Laat' van Corry & De Rekels (ik zag in Limburg een aankondiging van de band Sorry Voor De Krekels) staat jarenlang met 41 weken op eenzame hoogte. We zijn dan nu aanbeland in het tijdperk van het 'streamen'. Hoewel je doorgaans een plaat maar één keer kocht, was het kleinood al vaak een paar maanden de hit op je slaapkamer. Dat hoefde je niet persé af te lezen uit de Top 40, daar had je vervolgens de Top 100 Aller Tijden voor. De hedendaagse Top 40 ademt de sfeer van 'lui luisteren' uit. Twintig weken is bijna normaal geworden voor een hit. Kijk maar naar de 'oude' hit van Sigma: 'Nobody To Love' verhuist in deze 22e week (en vermoedelijk ook de laatste) van 33 naar 37. Als er sprake was geweest van een fysieke single was de verkoop al ruim tien weken geleden gestaakt...
Er zijn heel wat eenmanszaakjes actief op de hedendaagse hitparade, maar Sigma begint als een heuse groep dat noodgedwongen wordt ingekrompen tot een duo. Het verhaal begint in 2006 in het Engelse Leeds. Joe 'Wooz' Lenzie en Cameron Edwards studeren samen aan de universiteit van Leeds. Binnen de schoolmuren worden drum'n'bass-feesten georganiseerd waar de beide mannen elkaar tegen het lijf lopen. Edwards werkt in een platenzaak en is mede-organisator van de Event Horizon-feesten, waar grote namen als Grandmaster Flash aantreden. Lenzie opent als dj de avonden voor Grandmaster Flash en Rahzel. Na hun studie verhuist het duo terug naar Londen en formeert een groep met vriend Ben Mauerhoff. Het trio produceert enkele tracks, maar krijgt vervolgens een probleem. De studio staat in het huis van Lenzie in Luton, terwijl Edwards en Mauerhoff resideren in Surrey. De studio in Luton biedt plaats aan maximaal twee mensen en Mauerhoff verlaat het duo. In december 2008 zet het duo haar eigen platenlabel op: Life Recordings.
Buiten dat neemt het eveneens muziek op voor Hospital Records. Het maakt enkele EP's en werkt samen met DJ Fresh, hetgeen de single 'Lassitude' oplevert. Het is dan december 2010 en de single piekt bescheiden op 98 in de Engelse hitparade, maar stoot door naar nummer 11 in de BBC Dance Singles. Nadat Sigma een tweede EP heeft uitgebracht, gaat het wereldwijd toeren. In de zomer van 2013 heeft Sigma de zaken aardig op rolletjes. De remix-opdrachten vliegen het duo om de oren en daartussen zitten niet de minste of geringste. 'Summer Calling' met Taylor Fowlis brengt een jaar geleden nog niet wat ze hadden gehoopt, maar 'Rudeboy' uit december doet het een stukje beter. In de 'mainstream' blijven ze buiten het gezichtsveld, maar op de Dance piekt het op twaalf. Het kan nu niet lang meer duren of...?
Op 6 april 2014 verschijnt de volgende single van Sigma: 'Nobody To Love'. Eigenlijk is het 'Bound 2' van Kanye West dat flink onder handen is genomen, maar dat laat het publiek koud. De single stoomt moeiteloos door naar de eerste plek in de Engelse 'mainstream' en vanzelfsprekend doet het op de Dance niet minder. Hoewel Floorfillers nog de meeste invloed heeft op de Dance ten opzichte van de 'mainstream', moet ik bekennen dat de Dance Singles Top 40 ook best een eigenaardig ding is. 'Nobody To Love' staat nog steeds in de lijst op nummer 19 en het zou me niets verbazen als die daar over een jaar nog staat. Ik heb de laatste twee keer dat 'Clarity' van Zedd & Foxes weer even de Dance Top 40 binnen kwam ook al niet eens meer genoemd.
Nu doet Sigma van zich spreken met 'Changing' met vocale bijdragen van Paloma Faith. De single heeft in Engeland een week op nummer 1 gestaan en staat nu op 2. In Nederland kwam hij vorige week erg hoopvol binnen op 31 in de Top 40, maar die stijgt in de tweede week naar nummer 30. Ik heb dus zo'n voorgevoel dat het nummer in Nederland niet gaat werken. Vreemd is het: In de omringende landen lusten ze wel pap van Paloma Faith, maar de eigenzinnige zangeres wil maar niet 'scoren' in ons land. Voor Floorfillers heb ik echter mijn favoriet gevonden, eentje die ik steevast afkondig als 'the best of three worlds': Ik draai in de show een speciale remix van Klingande. De aanstekelijke drum'n'bass-beats van Sigma en de opvallende zang van Paloma krijgen in deze remix een ietwat een dromerig karakter, zoals we dat uit 'Jubel' kennen. Echt een pluspuntje ten opzichte van de radio-versie en slechts anderhalve minuut langer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten