Voordat ik verder achterop kom te liggen, doe ik vandaag ook nog maar een aflevering van Raddraaien. Altijd leuk, een Raddraaier uit de Blauwe Bak, maar vandaag best lastig. De betreffende kapper in de Gouden Gids heeft bepaald dat ik 71 singles vanaf 'Monkey Spanner' van Dave & Ansil Collins moet zijn. Nu wil het geval dat ik twee Blauwe Bak-systemen heb: De échte collectors-dingen in de twee koffers plus de drie reserve-Blauwe Bakken. Omdat deze ook alweer nokvol zitten, evenals de koffers zélf, heb ik daarnaast een stapeltje dat ik nog moet tussenvoegen in de reserve. Ik moet dus rekening houden met drie alfabetische volgordes. Volgend punt is dat ik al heel veel artiesten en/of platen uit de Blauwe Bak heb behandeld in berichten. De eerste poging brengt me tot 'Kung Fu Fighting' van Carl Douglas in de reserve-Blauwe Bak. Carl Douglas is in mei of juni nog Week Spot geweest, dus gaan we vrolijk 71 plaatjes verder. Dat is 'Baby Now That I've Found You' van The Foundations welke ik in de koffers heb staan, ondanks dat het een grote hit is geweest en van weinig financiële waarde is. Die heb ik twee jaar geleden in 'Uit de jeukdoos' gehad. De derde poging levert 'Crosstown Traffic' van The Jimi Hendrix Experience op. Die staat in de reserve, maar kon net zo goed in de jaren zestig-bak staan. Bovendien heb ik Hendrix hier al eens te gast gehad. En tóch is deze single vandaag de Raddraaier!
Blauwe Bak... Koffers... Reserve... Vaste lezers van Soul-xotica zullen het principe inmiddels wel kennen, mag ik hopen, maar nog eenmaal voor de toevallige passant en nieuwe volgers: Ik ben omstreeks 2008 begonnen met het Northern Soul-draaien. In eerste instantie heb ik daar een blauw huishoudmandje voor gereserveerd waar alle singles (circa 80) in passen. Dat is in principe de Blauwe Bak. Nu heeft de inhoud anno 2008 weinig te maken met Northern Soul, maar dat is iets anders. De collectie groeit gestaag en al snel bestaat de Blauwe Bak uit drie huishoudmandjes (waarvan een blauwe). Sinds een jaar heb ik twee professionele koffers voor de verzamel-stukken. Volgens de verkoper zouden 300 singles passen in een koffer. Ik heb in totaal 570 singles in beide koffers en deze zijn tjokvol. Dat komt ook omdat ik enkele singles in (dikke) kartonnen hoesjes heb gestopt. De originele Blauwe Bak, dat huishoudmandje, is tegenwoordig de eerste van drie reserve-bakken, waar binnenkort waarschijnlijk een vierde bij komt. Hierin staan dubbele exemplaren van mijn soul-singles, leuke disco- en funk-dingen, beetje Mod en psychedelica en... singles die ik tekort zou doen als ik ze zomaar in de jaren zestig- of zeventig-bak zou zetten. Daaronder valt dus ook 'Crosstown Traffic' van The Jimi Hendrix Experience.
Jimi Hendrix heeft een Blauwe Bak-verleden. De single 'Angel/Freedom' staat vanwege die tweede titel in de eerste Blauwe Bak van 2008, hoewel de plaat natuurlijk helemaal niks met Northern Soul van doen heeft. Hoewel ik enkele van mans' oorspronkelijke elpees heb, ben ik niet een 'Hendrix-freak' die alles lust. Hoewel ik erg trots ben op mijn originele persingen van 'Are You Experienced' (de Amerikaanse op Reprise) en 'Axis: Bold As Love' (de eerste Duitse persing uit 1967) en ze incidenteel draai, heeft mijn interesse voor Hendrix zich min of meer beperkt tot de singles. Eigenlijk is de verzamelaar 'Smash Hits' (oorspronkelijk uit 1968) een 'ear-opener' en leer ik 'Gypsy Eyes' en met name 'Wait Until Tomorrow' in begin 2008 pas écht waarderen. Het is de tijd dat 'iets' doe met 'daten', maar het geheel verkeerd aanpak. Ergens heb ik vlinders in mijn buik en de 'sexy' muziek van Hendrix past daar perfect bij. Zoals gezegd, ik pak het helemaal verkeerd aan en het draait op niks uit buiten een torenhoge telefoonrekening om. Singles van Jimi Hendrix hebben voortdurend mijn interesse, zoek momenteel vooral nog prettig geprijsde exemplaren van 'Purple Haze' en 'Burning Of The Midnight Lamp', en 'Crosstown Traffic' staat jaren op mijn verlanglijst zonder dat ik er heel bewust naar zoek. In april 2013 ben ik zoekende naar Young-Holt Unlimited op Ebay en kom 'Who's Making Love' in fotohoesje en voor een spotprijs tegen bij een Nederlandse handelaar. Om porto te besparen, kijk ik bij zijn overige advertenties en kaap 'Lying In The Grass' van Rob Hoeke, 'That Was Only Yesterday' van Spooky Tooth en 'Crosstown Traffic' mee. Een leuk partijtje voor een leuke prijs, alleen ben ik door handel met sympathieke Amerikanen de Hollandse boerenlul ontwend. Doordat Verhulst zijn zaakjes niet voor elkaar heeft, loopt het bijna op een rel uit en zijn 'oke' in mijn feedback oogt slordig tussen de lovende reacties van buitenlandse verkopers (bij wie ik op precies dezelfde manier betaal, namelijk binnen een paar seconden). Uiteindelijk ontvang ik wel de singles, maar ondanks de mooie aanbiedingen koop ik nooit meer iets van deze kerel.
'Crosstown Traffic' staat op Hendrix' dubbelalbum 'Electric Ladyland' uit 1968. Zijn Experience begint dan al scheuren te vertonen en 'Crosstown Traffic' is één van de weinige opnames uit die tijd met Hendrix, Mitchell en Redding. Dave Mason van Traffic doet mee op achtergrondzang. Terwijl in de rest van Amerika ruim tachtig procent van de mensen met een eigen auto naar het werk gaat, ligt in Manhattan dat percentage een stuk lager. Daar is het openbaar vervoer juist dé manier om je door de stad te verplaatsen. Dit heeft deels te maken met de weg die van west naar oost loopt door Manhattan. Deze is berucht vanwege de aanhoudende files. De buslijn die er langs loopt, is degene met de langzaamste dienstregeling in Amerika. Als automobilist kun je gerust een halve dag uittrekken om van west naar oost te komen of vice versa. Dit fenomeen is bekend als 'crosstown traffic' dat Jimi Hendrix inspireert tot dit nummer. Hendrix speelt naast gitaar ook een geïmproviseerde kazoo. Hoewel je van Jimi mag verwachten dat hij wel vloeitjes op zak heeft gehad, gebruikt hij hier een papieren zakdoekje op de kam.
Toch luidt 'Crosstown Traffic' het einde in van The Jimi Hendrix Experience. Enkele maanden na het verschijnen van 'Electric Ladyland' begint Noel Redding aan een nieuw muzikaal avontuur: Fat Mattress. Compleet onbekend in Engeland, maar het heeft in Nederland een hit in 1969 met 'Magic Forest'. Het is voor Hendrix nog niet helemaal afgelopen, maar toch is het wel een aflopende zaak. Op Isle Of Wight laat hij nog een goede 'performance' horen, maar enkele weken voor zijn dood wordt Hendrix op een Duits popfestival van het podium gefloten. Hendrix' status als baanbrekende gitarist staat even op de tocht, maar zijn vroegtijdige dood stelt dit zeker voor de toekomst. Als ik het 'verloren' album uit 1970 in ogenschouw neem, hebben we weinig gemist. Hendrix hoort in de jaren zestig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten