Aangename verrassing of toch niet? Ik had voor vanavond een Vinyl Countdown gepland met dieren in de titels, maar nu blijkt dat er een live-uitzending is vanaf een Specialized-feest in Coventry. Ik heb de speciale aflevering inmiddels al verhuist naar morgenavond. Komt het me heel stiekem toch goed uit? Het zal morgen wederom zonnig zijn en alleen de temperaturen zakken een stukje. Ik kan nu gaan nadenken over wederom een lange fietsdag. Eerst met de trein ergens naartoe of gewoon vanuit huis? Dat is de eerste vraag. Omdat ik heb beloofd vanavond eerst even 'standby' te blijven bij de uitzending op Wolfman, publiceer ik nu alvast het bericht. Ik ben vanmorgen even naar Meppel geweest en bij beide kringloopwinkels gekeken. Nog niet eens zo zeer vanwege de platen, maar het is uiteindelijk wel het enige dat ik heb gekocht. Dertien in totaal, waarvan eentje helaas zó de afvalbak in kan. Voor zeven euro totaal zitten een paar héle leuke en interessante platen tussen. Kijk zelf maar...
* James Brown- Stoned To The Bone (NL, Polydor, 1973)
Ik moet bekennen dat ik niet een ontzettende James Brown-fan ben. Als je 'Sex Machine' en 'Hot Pants' kent, kun je de rest immers wel raden. Toch moet ik zeggen dat deze 'Stoned To The Bone', mij tot een uur geleden volslagen onbekend, toch wel lekker smaakt. Hij refereert zelf ook wederom naar 'Sex Machine' en in deze richting mag hier ook worden gedacht. Niet onaardig voor vijftig cent.
* Wayne Gibson- Under My Thumb (Duitsland, Ariola, 1966, re: 1974)
Dit is een hele aangename verrassing! Ik heb hem al op de Engelse Pye Disco Demand en wist niet van het bestaan van deze Duitse Ariola af. Hoewel de plaat de reserve-Blauwe Bak in mag omdat de Engelse in nieuwstaat is (deze heeft enige achtergrondruis), kan het toch nog wel eens gebeuren dat deze wordt opgelegd. De Engelse heeft een maagdelijke 'spindle', dus lastig bij het dj-en. Op het label wordt overigens helemaal geen melding van het oorspronkelijke verschijningsjaar gegeven. 'Under My Thumb' is al in 1966 uitgebracht als single, maar door toedoen van de Northern Soul-beweging brengt Pye deze en andere titels uit via haar Disco Demand-serie.
* Skitch Henderson- Curaçao (NL, CBS, 1965)
Gewoon baldadige nieuwsgierigheid en omdat deze maar vijftig cent is. Diep in je hart weet je wel dat je enorme bak-vulling heb gekocht en dat klopt andermaal. Skitch is een 'picker', een soort Willy Schobben op gitaar. Misschien dat we Henderson in februari hier nog tegenkomen, want in de Weekplate is donderdag immer een lastige dag. De b-kant van 'Curaçao' heet 'Come Thursday' en die kan dus nog van pas komen...
* Hot Chocolate- Put Your Love In Me (NL, RAK, 1977)
Deze heb ik al wel een paar maal, maar niet met fotohoes. Bovendien lijkt deze single op een promo. Het heeft een witte rand om het label en tot zover ik weet is dat bij de andere exemplaren niet van toepassing.
* Manfred Mann- Just Like A Woman (NL, Fontana, 1966)
Omdat het de laatste paar maanden weinig soeps was bij De Kring ben ik daar in maanden niet meer geweest. Als je dan deze van Manfred Mann, maar ook Wayne Gibson, in de handen houdt, kun je je afvragen of je iets hebt gemist. Bij de andere kringloopwinkel beperk ik me tot de 'oldies' en kom ons fotomodel tegen. Misschien dat ik maandag of dinsdag tóch nog even door de 'pop' moest wandelen, misschien dat er een verdwaalde single tussen staat uit dezelfde verzameling. Deze van Manfred Mann heeft een onooglijk krasje, maar draait verder als een tierelier. Het nummer zelf is totaal inwisselbaar op iedere andere versie van 'Just Like A Woman' en ik denk dat-ie al heel snel in het archief tussen de overige Manfred Mann-titels zal staan.
* The Nice- Hang On To A Dream (NL, Immediate, 1969)
De vorige keer lag ik nog dubbel, maar het lijkt toch wel te werken! Iemand in de kringloopwinkel heeft als taak gekregen om de platenbakken bij te houden. Alfabetisch-lexicografische volgorde aanhouden en de platen onderverdelen in 'pop', 'oldies', 'klassiek' en 'geestelijk'. De enige andere 'nieuwe' pop-single in de 'oldies' is 'Tomorrow Tomorrow' van The Bee Gees, maar die heb ik al 37 keer. The Nice heeft de tand des tijds goed doorstaan. Het flinterdunne hoesje ligt helemaal uit elkaar en heeft scheurtjes rondom, maar het even dunne plaatje is niet kromgetrokken (iets dat snel gebeurt met EMI-plaatjes uit 1969-71). De plaat zélf... tja... ik noem het een verkrachting van het origineel. Keith Emerson soleert op grand piano en het heeft zelfs een dameskoor uitgenodigd om een populair-klassiek niemendal met jazzy tussenstuk te fabriceren.
* 1994- Sing To Me (NL, A&M, 1978)
Cijfers worden bij mij uitgesproken en onder de desbetreffende letter gezet. 1994 komt dus onder de 'N'. Ook weer zo'n titel die ik ken uit het Hitdossier, maar hier blijkt een geslaagde gok: 'Sing To Me' zit een beetje tussen disco en rock in met een zangeres. Denk 'Baby It's You' ven Promises, in die hoek zitten we. Zo'n plaatje dat altijd lekker smaakt in 'The Vinyl Countdown'.
* The O'Jays- 992 Arguments (NL, Epic, 1972)
De plaat is brandhout, maar dat geeft niet. Ik heb de Amerikaanse Philadelphia in redelijke staat in de koffers en deze mag mee omdat ik een zwak heb voor 'Philadelphia-op-andere-labels' en wederom omdat deze slechts vijftig cent is. Ik 'rats' ook nog maar even het hoesje van 'You're So Vain' van Carly Simon mee. De plaat is onvindbaar en het hoesje ondergekalkt door de vorige eigenaresses (ik stel me iets voor van twee zussen die samen deze single van hun vader hebben gekregen. Is die nou van Inge of van Gonnie? Inge heeft de 'catfight' gewonnen!).
* Player- Baby Come Back (NL, Philips, 1977)
Ik las laatst dat Ron Moss ook in Nederland uit 'The Bold And The Beautiful' is gegaan. Nederland loopt ietsje achter ten opzichte van Amerika. In elke andere soap-serie zou Ridge tragisch aan zijn einde zijn gekomen, maar in 'The Bold' wordt Moss gewoon vervangen door een nieuwe acteur. Wat moet Moss nu doen met zijn vrije tijd? Hij gaat weer op tournee met Player! Dit herinnert mij eraan dat ik de single niet in mijn bakken heb en dat dit eigenlijk best jammer is, want er zijn mindere nummers te bedenken.
* Charlie Rich- Behind Closed Doors (NL, Epic, 1974)
Ja sorry... hij is met fotohoesje en in nieuwstaat. Wat moet ik anders met vijftig cent? Daar koop je tegenwoordig niet veel meer voor bij de Appie Heijn...
* Space- Magic Fly (UK, Pye, 1977)
Hij is eigenlijk op Pye International en ik scheld hem uit voor een Engelse. Of werden ze in Frankrijk en Nederland eveneens met 'hartjes' geperst? Ik heb me hetzelfde ook altijd afgevraagd met de Gladys Knight-singles op Buddah. De hoesjes zijn gedrukt in Nederland, maar de platen doen me erg Engels aan. 'Magic Fly' is overigens een wat duf instrumentaaltje uit de 'Star Wars'-hoek. Snel het archief in!
* Sweet Sensation- Wake Up And Be Somebody (Frankrijk, Pye, 1977)
In verhouding tot Space is deze met een 'gewoon' groot middengat en verder vermeldt het label dat die in Frankrijk is geperst. Dit is een gevalletje 'waterschade'. Er ligt een hele grote hap uit de plaat, dus die kan zo het asvat in. Ik ontdekte afgelopen week 'Wake Up And Be Somebody' van Brainstorm welke mij erg goed is bevallen. Of dit nu een cover van Brainstorm is of andersom, zover ben ik nog niet. Sweet Sensation is in de twee jaar sinds 'Purely By Coincidence' flink gekrompen. Het fotohoesje toont vier donkere heren. De blanke jongeman alsook dat charmante zangeresje zijn dus reeds vertrokken als 'Wake Up And Be Somebody' in het vinyl wordt geperst.
* Dionne Warwick- Reach Out For Me (NL, Fontana, 1964)
Een jaar geleden lag bij De Kring een finaal krom getrokken exemplaar van 'Anyone Who Had A Heart', maar die heb ik laten liggen. Nu heb ik een mazzeltje. Deze Dionne Warwick-single verkeert in een uitstekende staat. Helaas niet met de Favorieten Expres-hoes, maar wel met een tiptop Fontana-hoesje. Vanwege de b-kant, 'Make The Night A Little Longer', mag deze van mij de reserve-Blauwe Bak in, maar eigenlijk is alles van Dionne uit die tijd onweerstaanbaar.
* Wum's Gesang- Ich Bin Ein Kleiner Hund (Duitsland, Ariola, 1972)
En deze heb ik eigenlijk gekocht voor de 'Vinyl Countdown' van vanavond, maar hij heeft wel een houdbaarheidsdatum tot morgen. Wum schijnt een tekenfilm-hond te zijn geweest, op de plaat is het een olijke zware mannenstem over een banjo. Alleen... ik hoor Wum zichzelf beschrijven en meteen vooraan in het nummer begint hij over zijn 'schwanz'. Het lijkt toch allemaal tot vermaak van kinderen te zijn geweest? 'Ich Bin Ein Kleiner Hund' krijgt op het label de vermelding van a-kant, maar dit zou getuige het hoesje zomaar eens 'Ich Wünsch Mir 'Ne Miezekatze' kunnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten