De eerste 'rad(io)draaien'-uitvoering van The Vinyl Countdown smaakt naar meer. Ruim twee jaar geleden toen ik net was begonnen met het concept van Raddraaien, had ik al eens een paar podcasts gepubliceerd met dit uitgangspunt. Enkele daarvan heb ik gemaakt voor een forum en heb deze hier, als ik me niet vergis, ook gedeeld. Wie deze podcasts nog heeft..., mag ik een kopietje? Ik ben ze zelf allemaal kwijtgeraakt en met name 'De Muzikale Kaasplank' had een prachtige speellijst. Het principe is eenvoudig: Een bak met jaren zestig-singles, eentje met jaren zeventig, en eentje met jaren tachtig en later. Drie bakken op alfabetische volgorde en gaan met die banaan. Voor de samenstelling van de show van gisteren zou ik de eerstvolgende jaren zestig, zeventig en tachtig-bak uit deze serie van Raddraaien gebruiken, maar stom... ik ontdekte het pas na de show. Ik heb de jaren zeventig van Elvin Bishop tot en met Carlos gebruikt en niet Heart tot en met Kincade. Die komt zondag aan bod en vandaag mag ik Raddraaien uit de bewuste bak. De gelukkige is Juicy Lucy waarvan ik op 2 maart 2010 al eens een berichtje heb gepubliceerd: De eerste op Soul-xotica. Vandaag staat de opvolger centraal: 'Pretty Woman' van Juicy Lucy (1970).
De popmuziek is vol van grote verhalen en ik heb, geloof ik, wel vaker geschreven over ene of andere artiest of groep dat de historie op zijn zachtst gezegd uniek is. Toch slaat Juicy Lucy alles. Of... eigenlijk de voorloper van Juicy Lucy, waar we niet om heen kunnen: The Misunderstood. Het verhaal van deze band begint in 1963 in Californië. De groep wordt opgericht in antwoord op de Britse invasie van The Beatles en andere Merseybeat-formaties. Tot en met 1966 speelt The Misunderstood alleen in Amerika. Bij een optreden in Pandora's Box in Hollywood bevindt zich echter een Engelsman in het publiek. Hij zal zelf later erkennen dat dit optreden één van zijn meest favoriete concerten is geweest. De man in kwestie is Jonathan Peel en die heeft in zijn loopbaan honderden, zo niet duizenden, concerten meegemaakt. Op uitnodiging van Peel komt The Misunderstood in 1966 naar Londen en daar begint het uiterst bizarre verhaal.
The Misunderstood zit qua stijl zeer dicht in de buurt van The Yardbirds en het geluid van de groep leunt zwaar op de steelgitaar van Glenn Ross Campbell en de effecten van bassist Steve Whiting. De Engelsman Tony Hill komt de groep versterken op gitaar en Hill vormt met zanger Rick Brown de songschrijvers van The Misunderstood. Jonathan Peel is hun manager, hem kennen we beter als de toekomstige radio-legende John Peel. The Misunderstood tekent een contract bij Fontana welke de groep voorstelt aan de media middels een optreden in de Philips-studio, waar de groep vier nummers ten gehore brengt. 'I Can Take You To The Sun' is het eerste product van The Misunderstood in Engeland. De groep heeft een jaar eerder in Amerika een single opgenomen. Op de b-kant van de originele 'I Can Take You To The Sun' uit 1966 staat 'Who Do You Love', dat vier jaar later pas een hit zal worden in de uitvoering van Juicy Lucy. Hoewel de single genadeloos flopt is de media best te spreken over deze nieuwe band. Toch gaat de groep dan uiteen, omdat de heren Campbell, Whiting en drummer Rick Moe niet de benodigde Engelse werkvergunning hebben. Deze worden gedwongen tijdelijk hun heil in Europa te zoeken voordat The Misunderstood weer kan optreden in Engeland. De Amerikaanse defensie verzoekt Rick Brown terug te keren voor zijn militaire dienst. In 1969 komt The Misunderstood terug. De groep brengt nog drie singles uit via Fontana. Degene die de Wikipedia-pagina heeft geschreven heeft moeite met rekenen óf ik zie iets over het hoofd: Er wordt gesuggereerd dat The Misunderstood slechts zeven nummers heeft opgenomen voor Fontana, maar vier maal twee 'unieke' composities brengt mij op acht.
De groep is desondanks zeer invloedrijk. Het is één van de eerste exponenten van de 'acid-rock' in Engeland. De originele singles zijn alleen te bemachtigen als je rood mag staan bij de bank, maar gelukkig is het meeste in de jaren tachtig en erna verschenen op verzamelelpees. Op 30 september houdt The Misunderstood op met bestaan, hoewel de naam een enkele keer wordt opgerakeld voor een korte reünie. De muzikanten blijven echter in beeld: Deze keren op 1 oktober 1969 terug als Juicy Lucy.
Het oude Misunderstood-geluid blijft prominent aanwezig bij Juicy Lucy. Een nieuwe opname van 'Who Do You Love', een cover van Bo Diddley, bereikt de Engelse Top 20 en strandt bij ons op nummer 25 in de Top 40. Juicy Lucy is overigens één van de eerste, zo niet de eerste, bands welke door Ad 'Toppop' Visser wordt getekend voor het hagelnieuwe Vertigo-label. De naam is afkomstig van een personage uit 'The Virgin Soldiers', een komische roman van Leslie Thomas. Op de hoes van de eerste elpee staat het naaktmodel Zelda Plum waarbij haar gevoelige delen worden bedekt met fruit. Héél erg 1970 dus! Bij mijn weten is 'Sunburnt Finish' van Be Bop Deluxe (1976) de eerste elpee waarbij je 'alles' ziet aan een vrouwenlichaam. Ray Owen, de oorspronkelijke zanger en voormalig lid van The Misunderstood, stapt kort daarna op om aan een solo-carriére te beginnen. Zijn vervanger is Paul Williams uit de band van Zoot Money. Vanaf dat moment is het een komen en gaan van muzikanten bij Juicy Lucy, iets dat haar commercieel succes eveneens in de weg staat. 'Pretty Woman', onze Raddraaier, haalt het nét niet en als Juicy Lucy in 1972 het album 'Pieces' uit brengt, zijn alle Amerikanen en ex-The Misunderstood-leden uit de groep verdwenen. Juicy Lucy houdt het in 1973 voor gezien.
Toch komt Juicy Lucy op gezette tijden bijeen. Ray Owen probeert het zelfs nog even in de jaren negentig, maar verliest dan een zaak over het gebruik van de bandnaam en wordt gedwongen verder te gaan als Ray Owen's Moon. In 2004 wordt de zaak beklonken en sindsdien mag Owen de naam Juicy Lucy weer gebruiken. Dat doet hij tegenwoordig vanuit Frankrijk, maar doet ook solo-optredens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten