Singles round-up: oktober 2

Bijna iedere soul-plaat die ik toevoeg aan mijn collectie is eentje waarvan ik langer plezier heb dan vandaag. Bij sommige singles is 'bezit van de zaak einde van het vermaak', maar soms keert de liefde op een later tijdstip terug. Als voorbeeld noem ik dan 'It Ain't Necessary' van Mamie Galore. Die heeft een tijdje op mijn zoeklijst gestaan, maar toen ik de single vond, had ik hem net iets te vaak gehoord. Die smaakt sinds kort weer als vanouds. En het lijkt soms alsof 'One In A Million' van Maxine Brown aan een inhaalslag bezig is. De singles uit het eerste, tweede en derde kwartaal komen voorbij in de desbetreffende Blauwe Bak Top 40, in het najaar beperk ik me tot een Blauwe Bak Top 100 over het hele jaar. Dit is eigenlijk in 2012 begonnen, toen zat ik in de maanden november en december heel krap bij kas en heb nauwelijks platen gekocht. Vorig jaar heb ik echter wel flink boodschappen gedaan. Wat opvalt bij de platen uit de maanden oktober tot en met december is dat het veelal 'geheide klassiekers' zijn of platen met een eeuwige liefde. Deze aflevering van de Singles round-up is daar een fraai voorbeeld van. Een klassieker welke al jaren op mijn verlanglijstje staat, eentje waar ik de afgelopen maanden verliefd op ben geworden en een paar waar ik een jaar geleden nog nóóit van had gehoord. Zes singles om de vingers bij af te likken...

* The Chymes- My Baby's Gone Away (US, Down To Earth, 1971)
Wie zaterdag naar één of beide shows heeft geluisterd, kent deze al. Twee keer op een dag? Reken daar nog eens driemaal buiten de uitzending om. Dit is een plaatje waar ik echt niet genoeg van kan krijgen. Er staat me iets van bij dat ik hem via een podcast of een radioshow heb gehoord en ook dat ik hem een paar weken geleden al eens heb beluisterd bij Rarenorthernsoul. Vorig weekend had ik zin om me weer eens te verdiepen in het crossover-aanbod van de Engelse webwinkel. Ook omdat ik The Intruders heb zien staan, maar eveneens geïnteresseerd ben in een single van Louis Dyer, die toch voor stukken minder op Discogs verkrijgbaar is. Die heb ik voorlopig even overgeslagen, hij is per slot van rekening ook heel erg 'downtempo', maar het water loopt me in de mond iedere keer als ik het hoor. Gaat nog wel lukken voor oud en nieuw? De naam The Chymes breng ik het eerst in verband met 'Bring It Back Home', een 'girlgroup'-achtige Northern Soul-stamper met een zeer hoog Motown-gehalte. Als ik Discogs moet geloven, is het dezelfde Chymes als van deze crossover-schoonheid. Evenals The Symphonics zou The Chymes een instrumentale groep zijn die zo nu en dan gastzangers en -zangeressen inhuurt voor vocale werkjes. Het jaartal is indicatief. De '71' op het label lijkt eerder het catalogus-nummer, maar... het verhaal is van een jongeman die terugkeert uit Vietnam en dus kan het nooit ver van 1971 zijn verwijderd. Een prachtige Chicago-productie met kristalhelder orkest, hoewel het label dit toeschrijft aan The Soul Crusaders Recording Orchestra. Nee, dat is niet The Jazz Crusaders aka The Crusaders, dat heb ik al nagezocht. Er is tragisch weinig te vinden over deze single, maar deze móet gewoon Week Spot worden! Dan maar een kletsverhaal bedenken?

* Joey Gee- It's More Than I Deserve (US, Stardust, 1966, re: 19??)
Door de 'Rare Northern Soul sales shows' raak ik in 2012 enthousiast over het fenomeen 'podcasten'. Bovendien kan ik het misschien wel beter doen dan de soms nogal ruige shows van de gebroeders Jeffries. Die oude podcasts zijn nog steeds te bereiken via de webshop van Rarenorthernsoul. De laatste tijd gebeurt het niet te vaak meer dat een podcast verschijnt van de heren, maar begin dit jaar heeft het een aangenaam zoethoudertje. In 1993 wordt op een lokaal radiostation in het Engelse Wigan de eerste 'Northern Soul All-Nighter' op de radio gedaan. Gedurende een paar jaar doen ze het iedere maand op de laatste vrijdag van de maand. Van de eerste All-Nighter en eentje uit 1994 zijn vele uren cassetteband overgebleven en Rarenorthernsoul heeft dit ingekort tot drie podcasts. Nadat ik in april aarzelend was begonnen, zijn de podcasts sinds de zomer (en in het bijzonder de week in Limburg) niet van mijn mp3-speler te branden. Eén van de eerste liedjes dat me onmiddellijk 'grijpt' in april is deze van Joey Gee. Chris Anderton speelt het in zijn uur van de eerste All-Nighter. Chris draait geen spul van tachtig cent en dus ben ik niet verrast als ik de Mint-prijs zie van een origineel. Sinds de zomer begint het toch te kriebelen. Dit is zó lekker 'midtempo' en helemaal jaren zestig, deze moet ik in mijn koffers hebben. Sinds een paar maanden leurt op Discogs iemand met een exemplaar 'in Fair-condition'. 'Fair' klinkt voor een leek 'best goed', maar is in platenjargon té slecht voor woorden. Het wil nog nét draaien zonder over te slaan, maar het achtergrondgeluid overheerst. Het origineel ligt even binnen handbereik, maar kies dan toch voor de Stardust-uitgave. Stardust is een Canadees label dat half-om-half legaal is. In het geval van Joey Gee komt de opname van een hevig krakende single. Joey Gee is eigenlijk de b-kant, de a-kant is de klassieker 'I Walked Away' van Bobby Paris. Maakt het tot een zeer fraaie 'double-sider'.

* Gwen & Ray- Build Your House On A Strong Foundation (US, Bee Bee, 1967, re: 198?)
Een zeer aangename verrassing. Het origineel is onvindbaar, maar deze is in de jaren zeventig opnieuw geperst voor de Engelse markt. Die plaatjes zijn op styreen. Nu blijkt deze ook in de jaren tachtig te zijn geperst en dan op vinyl. Daar ben ik erg gelukkig mee, want jaren zeventig-styreen is niet iets waar ik blij van word. De opname is overigens net zo stoffig als de jaren zeventig-uitgave, maar hij gaat niet minder dan dit klinken!

* The Intruders- Devil With An Angel's Smile (US, Gamble, 1966)
Joey Gee en Gwen & Ray komen van verschillende adressen op Discogs, de overige singles zijn van Rarenorthernsoul en hun 'budget'-divisie Buydiscorecords. Ik ben reeds een tijdje verkikkerd op Louis Dyer als ik deze voor drie pond geadverteerd zie staan in Buydiscorecords. Voor zo'n oude Intruders-single ben ik altijd te porren en ondanks een paar stevige krassen in het begin heeft deze een 'schoon' geluid. Toch staat de plaat geadverteerd met de b-kant en dat is bij mij ook wel de favoriet gebleken: 'A Book For The Broken Hearted'. Het is beide echter eenzelfde laken een pak: De prachtige harmonieën van The Intruders verpakt in twee fijne midtempo-deuntjes.

* The Kaldirons- To Love Someone (US, Twinight, 1970, re: 2011)
De naam van Numero Music Group valt geregeld in deze rubriek. Numero specialiseert zich in het blootleggen van verloren gewaande platenlabels op het gebied van de soul, funk, gospel en aanverwante stijlen. Neem nou het Twinight-label, enkel bekend bij de 'hardcore'-verzamelaars van zwarte soul en funk. Numero heeft het beste uit de Twinight-catalogus bijeen gebracht op een cd en viert het tevens met deze single. 'To Love Someone' is eigenlijk de b-kant, maar ook het meeste in trek. De a-kant heet 'You And Me Baby' en ietsje gelikter. 'To Love Someone' is een 'mid-tempo melter'. Wederom harmonieën die doen herinneren aan de betere doowop in een funky soul-verpakking. Ik neem andermaal mijn petje af voor Numero. Dat er nog vele mogen volgen!

* Dionne Warwicke & The Spinners- Then Came You (US, Atlantic, 1974)
Ik heb het reeds voor de vakantie afgesproken, de vrijdagavond na thuiskomst zal ik de twee uren van collega-radiomaakster Nicole voor mijn rekening nemen. Ik weet nog niet goed wat ik wil doen. Nicole draait vroege reggae, mente en rhythm & blues in haar show. Ik besluit een show te doen met 'ontspannen' muziek en om toch een knipoog te doen naar de eigenlijke show stop ik een paar 'spouge'-dingen erin. Spouge is de Caribische popmuziek uit de jaren zeventig. Het swingt wel, maar het is toch geen reggae. Qua repertoire zijn het vaak de grote Amerikaanse en Engelse hits die worden vertolkt. De spouge kent ook zijn rustpuntjes. Denk maar aan de voormalige Week Spot 'Midnight Blue' van Wendy Alleyne. Het is gedurende het huiswerk voor deze speciale show dat ik 'As Long As We Have Love' van Carolyn Leacock & The Outfit tegenkom. Sindsdien staat de single uit 1974 bovenaan mijn zoeklijstje. Ik kom een week geleden de uitvoering van Dionne Warwicke & The Spinners tegen en het blijkt de b-kant van 'Then Came You'. Ook een fijn nummer en bovendien erg goedkoop te bemachtigen bij Buydiscorecords. De Amerikaanse persing en dus niet met fotohoesje, zoals deze Duitser uit de verzameling van Peter (www.singlehoesjes.nl).