Week Spot: The Chymes

De voorgaande twee jaren heb ik in oktober de 'Classic Week Spot' gedaan. Zaterdagmorgen ben ik erachter gekomen dat het twee jaar geleden was dat ik tijdens die serie ben overgestapt van 'Tune Of The Week' naar 'Week Spot'. Dat was in de Nederlandse week, die toen 'Double Dutch' heette, en de eerste échte Week Spot was 'Taking It Away (Would Be Breaking My Heart)' van The Free, het b-kantje van 'Keep In Touch'. Een hele maand 'Classic Week Spot' is niet erg praktisch op het ogenblik, ik heb teveel belangwekkende singles die het predikaat verdienen. Omdat het binnenkort twee jaar geleden is dat ik op Wolfman ben begonnen, denk ik aan een 'Classic Week Spot' in de betreffende week en een week later ga ik een aankoop uit januari nomineren voor de titel. Gisteren heb ik jullie voorgesteld aan de Week Spot van deze week, maar had toen nog niet het huiswerk gedaan. 'Dan maar een kletsverhaal', besluit ik in dat bericht met deze single. Welnu, dat hoeft niet, want er is relatief gezien genoeg te vertellen over de plaat. We hebben ze in twee jaar minder getroffen! De Week Spot van deze week is 'My Baby's Gone Away' van The Chymes uit, eerste correctie, 1970.

Ik heb helaas niet de boekwerken van John Manship en Dave Rimmer tot mijn beschikking, hoewel die laatste The Chymes niet op zijn Soulfulkindamusic-website heeft staan. De boeken van John Manship zijn meer erop gericht om originele persingen te onderscheiden van bootlegs en de waarde te bepalen van zo'n origineel. Voor informatie omtrent zulke, in de rest van de wereld, obscure soul-acts ben je overgeleverd aan de fora. Daar zitten betweters, mensen die met een natte vinger iets presenteren als een feit, maar ook 'insiders' die met alle zekerheid de waarheid verkondigen. De associatie met The Chymes van 'Bring It Back Home' is afkomstig van Discogs. Evenals Wikipedia kan iedereen daaraan bijdragen en waar bij Wikipedia nog enige controle wordt uitgeoefend (bronvermeldingen), daar ontbreekt dit nagenoeg op Discogs. Of je moet net toevallig gaan zoeken naar overeenkomsten, zoals nu, want ik ga zeker een aantekening achterlaten op de pagina van 'The Chymes (2)' op de betreffende pagina. Mijn conclusie: The Chymes van 'Bring It Back Home' en 'My Baby's Gone Away' zijn twee totaal verschillende groepen.

Ik ben over het algemeen erg goedgelovig, maar de vermelding van The Soul Crusaders Recording Orchestra gooit het argument overboord dat The Chymes een instrumentale groep is met hulp van gastzangers. 'Where I Come From', de b-kant, is overigens geheel instrumentaal en heeft naast The Chymes ook weer de vermelding van The Soul Crusaders. Discogs heeft drie pagina's van The Chymes. De eerste is het project van ene Simon Rutherford wie onder deze naam drie cd's heeft gemaakt. 'Analogue Resonance' klinkt zeer uitdagend, het lijkt me ook eerder avantgardistische geluidskunst, maar dat is uiteraard niet datgene waar ik vanavond naar op zoek ben. Dat ga ik later nog eens uitzoeken. De tweede pagina van The Chymes is van 'onze' jaren zeventig-groep. De discografie begint hier met 'Bring It Back Home' dat in 1966 op het Okeh-label is verschenen. De derde pagina van The Chymes biedt de single 'Quite A Reputation' van The Chymes op Chattahoochee uit 1966. Recent opnieuw uitgegeven op blauw vinyl door het Amerikaanse reissue-label Sundazed en ik ben nu al geïnteresseerd in een exemplaar. Want... deze Chymes is namelijk dezelfde als van 'Bring It Back Home'. Niks geen studiozangeressen met een begeleidingsband: The Chymes op Okeh en Chattahoochee is een 'girlgroup' in de stijl van The Shangri-Las. Op Discogs hoort 'Bring It Back Home' dus thuis op de pagina 'The Chymes (3)' en dan is het hele probleem opgelost. Dan kan ik nu verder aan de hand van die tweede pagina van The Chymes proberen een geschiedenis te schetsen.

In de inleiding doe ik al de eerste correctie. De '71' op het label is het catalogusnummer en dus niet het jaartal. Ook Down To Earth, het platenlabel, heeft een eigen pagina op Discogs en deze leert ons dat de eerste single '70' is geweest en in 1970 is verschenen. The Chymes is de tweede en krijgt dus '71', terwijl het nog steeds 1970 is. In het kort: '70' tot en met '74' komen uit 1970, '75' tot en met '77' uit 1971 en '78' uit 1973. Dan is er nog eentje met het nummer 'DTE 78' welke afwijkt van de oorspronkelijke '78' en hiervan is geen verschijningsjaar bekend. Down To Earth is de maatschappij van Walter Gardner en Burgess Gardner. Het huist in hetzelfde pand in Chicago als Lamarr Records en More Soul Records. De eerste single op Down To Earth is een heruitgave van 'You Better Think It Over' van The DuShons, oorspronkelijk in 1965 uitgegeven op Golden Gate. 'My Baby's Gone Away' wordt direct gevolgd door '72': 'The Beginning Of My Life' welke is weggeschreven als The Chimes maar feitelijk dezelfde groep is. Na dit tweetal singles verhuist The Chymes een kamertje naar Lamarr Records waar het een single opneemt als The Star-Tells. 'Falling In Love With You Girl' verschijnt in 1971, maar er is nog een andere single voor Lamarr waarvan het jaartal niet duidelijk is. Gezien het catalogusnummer moet deze uit 1971 of 1972 zijn: 'Exterminator Man'.

James Martin en David Martin zijn de enige namen die we kennen. 'My Baby's Gone Away' is geschreven door David en Burgess Gardner, de laatste krijgt ook alle krediet als arrangeur en dirigent van de muziek. De andere kant is zo gezegd instrumentaal en deze is geschreven door Burgess en ene L. Satterfield, maar die naam kom ik nergens tegen op het wereldwijde rag. The Star-Tells is een tijdelijk uitstapje, later gaan de gebroeders Martin gewoon weer verder als The Chymes en maken singles voor Teako en eentje voor Margie Record Company. De laatste is uit 1977. David maakt in 1974 een solo-plaatje: 'You're Mighty Right' verschijnt op Jay-Pee Records met de instrumentale versie op de b-kant, welke is toegeschreven aan The Jay-Pee Studio Band. Als we op Wikipedia en Discogs mogen gissen, waarom hier dan niet? Ik weet aan de hand van één van de singles dat David een tweede voornaam heeft. Hij wordt ergens 'D.W. Martin' genoemd. Bestaat er geen kans dat James dan ook een tweede naam heeft en dan 'J.P. Martin' zou heten? Ja, ik durf het op Soul-xotica wel aan, maar pas wel op voor ik zoiets op Discogs zal plaatsen.

Een hoop droge stof, maar dan... het plaatje. En dat is me er eentje! Ik draai de plaat sinds vrijdag gemiddeld drie tot viermaal per dag en het wordt met de keer mooier. Ik heb al een tijdje niet meer de podcasts gedraaid van die Northern Soul All-Nighters die ik gisteren noemde, maar er staat me iets van bij dat deze daar ook tussen staat. Enkele plaatjes zijn een paar keer over de kop gegaan sinds de begin jaren negentig, maar ik sta nog steeds verbaasd over dit bewuste exemplaar. Terwijl op Discogs vijfentwintig pond de gangbare prijs is voor deze single, heb ik deze voor stukken minder bij Rarenorthernsoul vandaan. De plaat heeft geen enkel manco ten opzichte van de Discogs-platen. Het styreen is met name in het intro al aardig snel 'stuk' gedraaid. Niet alleen een fraai koopje, bovendien een plaat die me nog erg lang gaat boeien. Over een paar weken weten we tot hoever deze plaat het heeft geschopt in de Blauwe Bak Top 100.