Hebben we iets gemist? Ja, jullie missen een bericht. Het was aanvankelijk het idee om een 'Van hit naar her' te doen met een actuele hit-artiest uit de lage landen. Ik heb even eentje op het oog gehad, maar deze is afgevallen. Dan zit je voor de rest al snel in Volendam of op het gebied van de ram- en beuk-dance die ik zoveel mogelijk probeer te vermijden op dit blog. Bovendien heb ik het afgelopen jaar in de genoemde serie al enkele voorbeelden gegeven van Nederlandse artiesten die de ruimte op Soul-xotica verdienen. Het besluit is gevallen, we slaan de jaren 2010 tot en met 2014 over (hoewel Racoon het toch mooi heeft afgesloten) en met deze Schijf van 5 nemen we afscheid van de Nederlandse week. Volgend jaar maar weer! Overigens haal ik dit verloren bericht de komende weken nog wel in. Ik had even de twijfel of ik niet eerder een Schijf van kaas had gedaan. Welnu, die stond gepland op zondag 19 januari 2014, maar omdat ik toen niet verder kwam dan drie kazen ben ik overgestapt op de planeten. Met hulp van Peter heb ik nu wel vijf en dus presenteer ik jullie vandaag de Schijf van 5 kazen.
In januari heb ik 'Chocolate & Cheese' van Ween op het lijstje staan, maar dat blijkt een album-titel te zijn en geen liedje. Omdat de keuze verder ook minimaal is, verander ik het onderwerp. Deze keer heb ik iets meer keuze, maar het houdt niet over. Ik moet ook een kleine concessie doen, want de nummer 2 is voor mij de eigenlijke nummer 1. Toch wil ik deze Nederlandse week besluiten met een plaatje van eigen bodem, zonder dat ik het plaatje nu héél erg bijzonder vind. Dat er weinig titels zijn met kazen is eigenlijk best vreemd. Sinds de brede glimlach ook een 'cheese' wordt genoemd, moest dat toch wel vaak in een titel zitten. Dat valt tegen. Nirvana heeft sowieso eentje afgeleverd en deze staat vandaag op vijf: 'Big Cheese' van het album 'Bleach' (1988).
De oudste originele plaat in mijn verzameling is de 78-toeren-plaat van 'De Kleine Man' van Louis Davids. Het is zo'n grote hit dat deze in twintig jaar drie verschillende persingen kent. Mijn exemplaar komt uit de eerste oplage en is dus van 1929. Er is in 85 jaar niet veel veranderd. Je hoeft alleen maar de duikboten door Joint Strike Fighters te vervangen en confectiepakkie door spijkerbroek. De moraal van het verhaal blijft hetzelfde. De politiek houdt zich niet aan afspraken en smijt met geld. En 'De Kleine Man' moet het natuurlijk betalen. De Amerikaanse rockband The Rainmakers zet in 1986 een liedje op haar debuutalbum dat eveneens 28 jaar actueel is en waarschijnlijk nog wat extra jaren: 'Government Cheese' is de worst die de Amerikanen iedere keer wordt voorgehouden bij verkiezingen en dit nummer wordt volop gedraaid in verkiezingstijd. Op vier staat 'Government Cheese' van The Rainmakers.
Frank Zappa is de kaasmeester bij uitstek. Niet alleen heeft hij het gele goedje een stem gegeven door 'The Voices Of Cheese', ook creëert hij in de vroegste Mothers Of Invention-jaren een personage met de naam Suzy Creamcheese. Ze is volop aanwezig op 'Freak Out' en 'Absolutely Free'. Van die laatste elpee komt onze nummer drie: 'The Son Of Suzy Creamcheese' van The Mothers Of Invention (1967).
Het is ergens in de begin jaren negentig als de NOS op de vrijdagavonden in januari een aantal muziekfilms uitzendt. Het is mijn kennismaking met 'The Commitments', een film die nooit gaat vervelen. Hetzelfde geldt voor 'The Rutles', ook al heb ik die sindsdien nooit meer compleet gezien. De elpee staat ook al jaren op mijn verlanglijstje, het is feitelijk één van de weinige elpees die ik zoek, maar ja... ik sla zo vaak de elpee-bakken over bij de kringloopwinkels dat dit nog jaren kan duren. Misschien straks toch even op Marktplaats kijken? Via mijn Wolfman-shows heb ik al eens een paar losse nummers van The Rutles binnen gehaald. Natuurlijk een plaagstootje naar Beatles-fans, hoewel deze vaak ook nog onder de indruk zijn van The Rutles. Deze nummer twee moest eigenlijk bovenaan staan, maar vanwege deze Hollandse week doe ik een concessie. The Rutles' interpretatie van 'A Day In The Life' heet 'Cheese And Onions' en is domweg geniaal. Zonder afbreuk te doen aan 'Day' wordt het nummer stevig op de hak genomen en heeft tegelijk dezelfde magie als dat van The Beatles. Nummer twee is vandaag het maximaal haalbare voor 'Cheese And Onions' van The Rutles (1978).
De nummer 1 moet van Nederlandse bodem zijn en dan ben je snel klaar. Misschien wel de enige kaas-titel uit ons land: 'Cheese' van The Mo (1982). Zelf moet ik bekennen hun 'Fred Astaire' nét even leuker te vinden, maar verder hoef ik me hiervoor niet te schamen. Gewoon een goede plaat en niet alleen nummer 1 in deze Schijf, maar tevens de afsluiter van de Nederlandse week.
Volgende week is alles weer bij het oude en dus weer tijd voor een 'gewone' Schijf. De keuze voor het onderwerp heeft iets met mijn privé te maken, donderdag over een week heb ik een ontmoeting met de gemeente en zal dan horen hoe mijn nabije toekomst er gaat uit zien. Het werk is oudejaarsdag definitief passé, daar verandert niks meer aan. Ik wil volgende week vijf 'werkende' titels hebben. 'Werken' als werkwoord of een baan in het algemeen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten