De Bilt is wellicht één van de minst favoriete hoofdstukken uit mijn leven. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog in een plaats kom te wonen waar ik me zó ongelukkig voel als daar. Het is in het begin van de zomer van 2000 best aangenaam weer, maar verder herinner ik De Bilt als koud en grijs. Dat heeft niets met de weersomstandigheden te maken, want ik heb immers slechts een winter daar gewoond. Ik ben zeker van mijn zaak vanuit Mossley vertrokken en De Bilt is niet meer dan een tussenstop. Over een paar maanden ga ik verder in het idealisme. Dat loopt allemaal nogal anders. Het zal het einde van mijn idealisme zijn, ook al duurt het nog een jaar voordat het tot me doordringt. Het is het begin van de zomer van 2000 en in dit 'magische' jaar maken we kennis met de 'sabbatical'. Golden Earring en De Dijk zijn bands die een 'sabbatical' nemen, maar ook tal van andere kunstenaars. Omdat ik zelf ook even dingen op een rijtje moet zetten, doe ik vrolijk mee aan de 'sabbatical'. Niet in De Bilt, maar in Steenwijk. De 'sabbatical' zal uitmonden in zeven jaar, maar dat is een ander verhaal. Ik ben in de winter al een paar maal op een zaterdagavond op de fiets naar Utrecht gegaan voor borreltjes, maar in de maanden mei en juni ontwaakt de culturele Domstad. Opeens zit ik week-na-week in de ACU (Anarchistisch Café Utrecht) en even later maak ik Festival-Aan-De-Werf van dichtbij mee. Daar maak ik kennis met de band die in deze Nederlandse week de eerste tien jaar van de nieuwe eeuw mag vertegenwoordigen: Racoon. De foto stamt uit de begintijd.
Er zijn in die eerste maanden van 2000 twee Nederlandse bands die 'hot' zijn in het club-circuit. Bij gebrek aan festivals doen ze ongeveer ieder jeugdhonk aan en begint het op te vallen dat je bij verschillende concerten steeds dezelfde mensen ziet. Het eerste bandje heeft een zangeres en maakt hele leuke springerige poppunk. Het is voortdurend hossen op de liedjes totdat de zangeres een gevoelig nummer aankondigt en wij even naar de wc kunnen en een biertje drinken. Daarna gaat het hossen weer verder. Dat 'rustpuntje' zal door het optreden op Pinkpop uitgroeien tot de grote doorbraak van het bandje. Ik heb het over Krezip en die ballade waarbij wij naar de wc gingen, is 'I Would Stay'. Voor Racoon gaat het minder vlot. Deze band grossiert in begin 2000 in powerpop met heel in de verte soms een Green Day-achtige punk-uitspatting. Ik heb in die maanden tweemaal Krezip gezien en driemaal Racoon. Of tóch tweemaal? Ik kan me nog goed herinneren dat Krezip bij het optreden op Festival Aan De Werf als 'herrie' werd omschreven. Een maand later heeft iedereen het over dat Pinkpop-optreden. Racoon wint wel prestigieuze prijzen, het lijkt een abonnement te hebben op de 3FM Megahit, maar van grootschalig succes is vijf jaar lang nog geen sprake.
Zanger Bart Van Der Weide en gitarist Dennis Huige spelen tot en met 1996 in de hardcore-groep Vict'em. Kijk naar de korte koppies op de foto en je kan ze meteen in zo'n band plaatsen. Bart en Dennis gaan samen liedjes schrijven en uitvoeren. De naam Racoon heeft men geleend van The Beatles en hun nummer 'Rocky Raccoon'. Of die enkele 'c' bewust is gegaan, vertelt de geschiedenis niet. In 1996 verschijnt via het Nederlands Popinstituut de cd 'Characters'. Ik kan me het hoesje nog wel voor de geest halen, volgens mijn herinnering lag deze cd in de Popkelder. Niet dat ik hem heb grijsgedraaid en evenmin is Racoon mij toen opgevallen. Een jaar later wordt het duo uitgebreid tot een kwartet: Stefan Kroon op bas en Paul Bukkens op drums. Dit is inmiddels zeventien jaar de bezetting van Racoon, op zichzelf best een prestatie. In 1997 verschijnt de demo 'It's An Ice Cream Day'. Deze wordt goed verkocht en het gefluister neemt in volume toe. In 1999 speelt de groep op Noorderslag, tegenwoordig Eurosonic, in Groningen en dit levert een vloed aan aanbiedingen op van platenmaatschappijen. Racoon tekent bij S.M.A.R.T., een onderdeel van Sony. Met voormalig Urban Dance Squad-man Michel Schoots achter de knoppen wordt 'Til Monkeys Fly' opgenomen.
De single 'Feel Like Flying' wordt plat gedraaid op 3FM, maar doet niet mee op de Top 40. In de Mega Top 100 strandt het op 69. Racoon zit nog teveel in het 'alternatieve' circuit. Het gewicht in de muziek bemoeilijkt een succesvolle vlucht en dus is de groep veroordeeld tot de festivals. Parkpop en Lowlands zijn de twee uitschieters, maar verder is de groep eveneens te bewonderen op Festival Aan De Werf en het Dicky Woodstock Popfestival op de Baarse Vrijstaat. Met andere woorden: Racoon is dermate populair op festivals dat ze kriskras door Nederland gaan. De volgende single heet 'Blue Days' en wordt eveneens Megahit. Nog steeds goed voor een Tipnotering, maar zelfs deze doet onder voor 'Feel Like Flying'. De media blijft echter opgetogen en is in alle staten als 'Here We Go Stereo' in oktober 2001 op de markt komt. Volgens het niet altijd zaligmakende Wikipedia behaalt het album 'goud', maar met vier weken in de lijst en 62 als hoogste notering lijkt me dat sterk. 'Eric's Bar', een ode aan café in Goes, haalt nipt de Mega Top 100. In 2002 doet de band mee aan de Marlboro Flashback Tour waar Racoon in de huid kruipt van Faith No More. Geen slechte keuze, want ik heb ze toen vaak met die band geassocieerd. Sony dumpt de band terwijl deze nog volop aan het toeren is. In de studio bij 3FM vindt een ontmoeting plaats tussen de band en een vertegenwoordiger van Play It Again Sam (PIAS) en het contract is een feit.
In 2004 produceert Schoots het derde album van Racoon, 'Another Day'. Het kent een aarzelende start als de single 'Happy Family' onderaan in de lijsten blijft bungelen. De volgende single is vrij ongebruikelijk in vergelijking met Racoon's eerdere werk. Hoewel...? Het is natuurlijk ooit als duo begonnen en hun eerste opnames zijn ook akoestisch geweest. Maar als viermansformatie heeft het stevig uitgepakt op de vaderlandse podia. De tweede single van 'Another Day' heet 'Love You More' en is in 2005 het meest gedraaide liedje op 3FM. Het houdt het album maar liefst anderhalf jaar in de lijsten. 'Love You More' bereikt een derde plek op de Top 40 en staat 23 weken in de lijst. In de Mega Top 100 doet het nummer 4. 'Laugh About It' bereikt de top 20, maar met 'Brother' lijkt de koek even op. Je bedoelt 'Brother' van Racoon? De koek even op? Ja, als de single voor het eerst verschijnt in maart 2006 blijft het in de Tipparade steken, maar een half jaar later is het Alarmschijf en wordt het alsnog een klapper van een hit. De boodschap is duidelijk voor Racoon. Weg met de powerpop-elementen en terug naar de basis met een singer-songwriter-aanpak. In maart 2008 verschijnt 'Before You Leave' waarop Racoon de lijn voortzet. Hoewel het album hoge ogen gooit, zijn de hitsingles toch ietsje minder. Toch is Racoon niet te stoppen in haar vlucht.
De laatste vier jaar heeft het bewezen tot de top van de Nederlandse popmuziek te behoren. De Belgische producer Wouter Van Belle tekent voor de productie van 'Liverpool Rain'. Twee maanden voordat het album verschijnt, maakt het publiek kennis met 'No Mercy'. Deze single vliegt de top tien in en ondanks het dipje van 'Before You Leave' is de band weer helemaal terug. Het doet in 2012 een Nederlandstalig uitstapje met 'Oceaan', maar... dat is geheel aan mij voorbij gegaan. Waarschijnlijk een liedje dat ik nooit met Racoon heb geassocieerd? Eind 2013 wordt Racoon gevraagd om het themalied voor de 3FM-actie van Serious Request te schrijven. Het resultaat is 'Shoes Of Lightning'. Hoewel het mosterd na de maaltijd lijkt, probeer ik dit nummer in iedere digitale popshow op Wolfman in de speellijst te krijgen. Het is een van de weinige liedjes van Nederlandse bodem van de laatste jaren dat ik graag een beetje wil promoten in Engeland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten