Week Spot: The Intruders

Voorlopig de laatste 'verse' Week Spot, volgende week en de week erna krijgen we twee afleveringen van de Classic Week Spot. Eerst volgende week vanwege mijn tweede verjaardag op Wolfman Radio en het weekend erna vindt in Engeland de Big One plaats, het slotstuk van een jaar Specialized. Ik had daar ontzettend graag bij willen zijn, maar ja... zo'n reis en verblijf kost toch wel een paar centen die ik niet voor handen heb. De eerste 'runner-up' van dit jaar was in januari in Watford en de Week Spot van over twee weken heeft alles te maken met dat weekend. November is doorgaans een magere maand voor mijn platen verzamelen: Twee jaar geleden heb ik zelfs niet één plaat gekocht in die maand! Dit jaar zal november eveneens een beetje krap zijn, hoewel ik net Discogs heb ontdekt en daarop singles heb gezien die al geruime tijd op mijn verlanglijstje staan ('I Can Do It' van The Autographs, om maar eentje te noemen). Ik heb afgelopen weekend een single gekocht, maar de handelaar is op zijn zachtst gezegd een beetje laks. Verder heb ik Marcus vanavond voor drie singles betaald, die kunnen zomaar nog voor het weekend binnen zijn: Twee échte Northern Soul-krakers en een héle oude 'original'. Vandaag presenteer ik jullie de nieuwe Week Spot: 'A Book For The Broken Hearted' van The Intruders (1966).

De 'Beeldenroute' is een zeer onregelmatig verschijnende rubriek, evenals 'Sideburner's Blast From The Past'. In dat laatste geval geldt dat ik nog steeds niet 'klaar' ben met die rubriek, maar dat de tijd me praktisch ontbreekt om me weer eens te verdiepen in de vroegere garagerock-hobby. Bij 'De beeldenroute' zijn het mijn eigen spelregels die het me moeilijk maken: Iemand van de zijlijn waarover ik een verhaaltje kan schrijven en die ik écht bewonder. Vorige maand zagen we het duo Gamble en Huff in 'De beeldenroute' en vandaag zijn ze wederom prominent aanwezig. Hun visie, hun droom en hun avontuur: Alles komt samen in The Intruders. Niet omdat de groep een marionet is die begeleiding nodig heeft van Gamble en Huff, maar vooral omdat The Intruders al een stijl hebben ontwikkeld die met de hulp van Gamble en Huff alleen maar groter kan worden. De eerste poging van Gamble en Huff is 'hakken over de sloot', maar er wacht een gouden toekomst op het duo.

Twee bronnen: Wikipedia welke bij de foto van het bovenstaande hoesje zegt dat het de bezetting van 1968 is en in het verhaal zélf met stelligheid weet te melden dat deze eerste bezetting betrokken is geweest bij de oprichting. Soulfulkindamusic houdt een slag om de arm en laat de bezetting tot en met 1966 open. Overigens klopt dat eerste van Wikipedia wel... De foto is genomen in 1966, maar tussen 1966 en 1970 is er geen wijziging in de bezetting. Het is hooguit een beetje slordig. De groep wordt omstreeks 1960 opgericht in Philadelphia. Het maakt twee singles voor het Gowen-label: 'I'm Sold On You' in 1961 en 'This Is My Song' in 1962. De laatste wordt toegeschreven aan The Four Intruders. Via Lost Nite, een semi-legaal label dat obscure doowop en soul uitbrengt, verschijnt in de loop van de jaren zestig de eerste single opnieuw uit. 'You Belong To Me' verschijnt in 1964 eerst lokaal op Music Voice, maar krijgt een nationale distributie door Musicor. 'Gonna Be Strong' verschijnt in 1966 op het Excel-label. Rond dezelfde tijd hebben de heren Gamble en Huff hun plannen gesmeed. Zij zien hun kans schoon om met The Intruders, een groep met een uniek eigen geluid, een hele nieuwe beweging in gang te zetten. Ze moeten daarvoor wel de sprong wagen. De heren werken dan voor Cameo-Parkway en zijn op die manier zeker van een maandinkomen. Het neemt een aanloop en in 1966 verschijnt de eerste Gamble/Huff-productie op het Gamble-label: 'United' van The Intruders.

De stijl van The Intruders zit ergens tussen de doowop en gospel in, maar bovenal is dit het geluid van Philadelphia. 'United' bevestigt dat Gamble en Huff de juiste keuze hebben gemaakt: Het piekt op 14 in de R&B en op 78 in de 'mainstream'. Bovendien onderscheidt het geluid van The Intruders zich nogal van de heersende Motown- en Stax-trends. De labels zelf brengen weinig variatie en de 'wannabe's' proberen stuk voor stuk het Motown- en Stax-geluid te kopiëren. Het kost Gamble en Huff weinig moeite om op te vallen met een tweede single van The Intruders: 'Devil With An Angel's Smile'. Dat valt buiten de mainstream-lijsten, maar bereikt nog steeds een 29e plaats op de R&B. Omdat de single in Engeland wordt geadverteerd met de b-kant gaat mijn aandacht vooral uit naar 'A Book For The Broken Hearted', zonder dat 'Devil' nu minder is dan 'Book'. 'Check Yourself' bereikt in 1967 geen enkele lijst, maar zal later een klassieker worden in de versie van I.A.P. Co. op het Colossus-label. Dan breekt The Intruders in 1967 echt door met 'Together' en een jaar later met 'Cowboys To Girls'. De laatste bereikt een zesde plaats op de Billboard en is de grootste hit aldaar. In 1970 stapt leadzanger Sam 'Little Sonny' Brown uit de groep en wordt vervangen door Bobby Starr. Die is eveneens te horen op 'She's A Winner', een opname van The Intruders uit 1972 dat pas twee jaar later in ons land een hit wordt. In 1973 keert Brown weer terug op het nest en is van de partij als 'A Nice Girl Like You', goed voor een tipnotering in ons land, wordt opgenomen. Na 'Rainy Days And Mondays' in 1975 is het succes van The Intruders voorbij in Amerika, maar de groep heeft dan wel aan de wieg gestaan van een nieuw muzikaal fenomeen: The Sound Of Philadelphia (T.S.O.P.). In 1985 valt de groep uit elkaar. Sam Brown springt in april 1995 van een brug. Als hij wordt gevonden, draagt hij diverse cassettebandjes en foto's van The Intruders op zijn lichaam.

Iets meer dan drie jaar geleden haal ik mijn neus op voor alles dat langzamer is dan 80 mijlen per uur. De 'Dweilpauze' komt écht niet meer terug! In juni 2011 koop ik in Hoogeveen 'Doctor Doctor' en hoewel ik het in eerste instantie aanduid als 'dweil', ga ik na een optreden in november steeds meer houden van deze plaat. In augustus 2012 kan ik 'She's A Winner' toevoegen en sinds een paar maanden 'A Nice Girl Like You'. Met de nieuwe interesse voor crossover-soul (en ik blijf die naam haten!) kan eigenlijk alles van The Intruders mijn goedkeuring weg dragen. 'A Book For The Broken Hearted' is té oud voor 'crossover', maar valt desondanks helemaal in het idioom. Weet je wat? We maken het gewoon 'crossover' en denken intussen nog eens na over een betere naam voor het genre...