Soul-xotica is in 2010 begonnen vanuit de platenbakken die ik had gebruikt bij het optreden van Nieuwjaarsdag in Het Pandje. Aanvankelijk probeer ik heel krampachtig vast te houden aan de soul-dingen en de meer 'campy' dingen uit mijn platenbakken. Ik bezoek zelfs intussen een adembenemend folkconcert in Zwolle waar ik op dit blog met geen woord over rep! Het is een paar weken erna dat ik plots een drang voel. Ik wil over Fursaxa schrijven! Daarmee is het hek van de dam? Door middel van de Week Spot en recente platenaankopen heerst de soul op Soul-xotica, maar het is met name het Raddraaien dat het tot een bonte slamix maakt. Opeens is een verhaaltje over Fursaxa 'gewoon' een bericht. Morgen is het tien jaar geleden dat ik Fursaxa voor de eerste maal in levende lijve heb bewonderd en omdat ik nog steeds gouden herinneringen aan dat weekend heb, wil ik vandaag hier een beetje aandacht aan schenken. De 'kattenbel' over Fursaxa is ook alweer vier-en-een-half jaar geleden, dus laten we eerst maar eens de tijdmachine starten en even terug gaan naar de eerste maanden van 2004.
In 2004 ben ik nog langdurig werkloos. De 'sabbatical' van 2000 is uitgelopen tot zeven jaar. Ik vermaak me best in die tijd. Natuurlijk heb ik een alcoholische hobby, verder schrijf ik voor rockandroll.nl en ben vrijwilliger in De Buze. Het is in deze tijd allemaal best te doen. De verhoging van de zorgpremies heeft mij de das omgedaan. Tot die tijd ben ik gewend om eens per maand naar Zwolle te gaan en een flink pak elpees te kopen. Ik zit begin 2004 nog in de garagerock en deze albums zijn hooguit vijftien euro. Ik koop gemiddeld zo'n vijf tot zes van deze schijven per maand. Het is een grijze zaterdagmiddag als ik besluit dat ik maar weer eens in Zwolle platen moest inslaan. Ik heb die ochtend een brief gehad van de electriciteitsmaatschappij waaruit blijkt dat ik het vorige jaar teveel aan voorschotten heb betaald. Ik krijg dus nog driehonderd euro terug. Ik kom in Zwolle en neem als eerste een bestelling in ontvangst: 'An Electrical Storm' van White Noise (1969). Vervolgens duik ik in de bak met de nieuw binnengekomen elpees. Alles wat interessant lijkt, mag mee naar de platenspeler-met-koptelefoon en daar wordt beslist of het mee naar Steenwijk gaat. Plots hou ik deze merkwaardige hoes in de handen. Ik ken hem nog van een vorig bezoek en ook nu ben ik weer nieuwsgierig. Ik vraag de verkoper of hij iets weet over deze plaat. ,,Kan ik niet uitleggen. Je moet het horen". Qua garagerock wil het niet echt opschieten en dan zet ik 'Mandrake' van Fursaxa op. Dit is iets héél anders dan de garagerock en toch fascineert het me. Het is niet bepaald 'mooie' muziek, maar het heeft iets. Natuurlijk ga ik nooit zo'n plaat draaien en dus wil ik hem alweer afzetten en dan... herinner ik me de brief van die ochtend. Wat is nu 18 euro op de 300 die ik terug krijg? Ik besluit te gokken en de rest is geschiedenis. Ik heb Fursaxa vijftig maal vaker gedraaid dan bijvoorbeeld The Detroit Cobras van dezelfde middag.
Hoelang is tien jaar geleden? Het internet bestaat al veel langer, maar vergeleken bij nu staat het nog steeds in de kinderschoenen. Een artiest heeft een Myspace en een enkele keer zelfs een eigen website. Fursaxa heeft een website, héél minimalistisch, maar toch... In de zomer van 2004 krijg ik het eerste contact met Tara Burke, de dame die schuilgaat achter Fursaxa. Nee, ze is nog nooit in Nederland geweest. Ze heeft wel getoerd in Scandinavië en met name in Finland is ze geen onbekende. Ze beveelt me intussen Spires That In The Sunset Rise aan, iets waar ik haar ook nog altijd dankbaar voor ben, en zo nu en dan stuur ik haar een mailtje. In september 2004 krijg ik een mailtje van haar: Ze komt naar Nederland en België. Ze is in Nederland alleen maar om een sessie op te nemen voor de radioshow 'Dwars' van de VPRO. Gewoon een zaaltje in Desmet in Amsterdam en zonder publiek. Ze doet het weekend erna twee optredens in België. De eerste in Belsele en een paar dagen later in Brussel. Ik moet echter op voorhand al bedanken. België is voor iemand uit noordwest-Overijssel 'ver van mijn bed'. Toch kan ik niet nalaten om zo nu en dan even op de site te kijken van 'T Ey in Belsele. Totdat ik, een week voor het optreden, eens ga opzoeken waar Belsele ligt en hoe ik er zou moeten komen. En dat valt reuze mee!
Toch zit ik nog ergens mee: De overnachtingen. Ik kan maar geen adressen vinden van jeugdherbergen, bed-and-breakfasts en dergelijke. Ik zou natuurlijk op 'skobberdebonk' kunnen gaan, dat is altijd nog goed uitgepakt en dus waarom zouden mijn smekende ogen hier niet van pas kunnen komen? Toch zit het niet helemaal lekker, bovendien is het vrij koud voor de tijd van het jaar dus buiten slapen is ook geen optie. Het weekend komt eraan en diep in mijn hart weet ik dat ik niet moet gaan omdat ik niks heb georganiseerd. Diep in mijn hart weet ik tevens dat ik wel zál gaan, omdat dit nu eenmaal een onderdeel van mijn leven is geworden. Ik zou mezelf tegenwoordig niet meer durven uit te nodigen bij mensen thuis, maar met wat drank achter de kiezen verdwijnt bij mij iedere vorm van schroom. Gedurende de zaterdag doe ik inkopen voor de treinreis die ik niet moest maken. 's Avonds werk ik in De Buze en probeer niet eraan te denken, wat natuurlijk niet lukt. Ik kom ontzettend laat thuis en natuurlijk met de nodige borrels op. Ik ga slapen en hoop vanmiddag vier uur wakker te worden. Een kwartier later stap ik uit bed en een uur later zit ik in de trein. Verstandig worden is wederom tien jaar uitgesteld!
Belsele ligt centraal tussen Sint-Niklaas en Lokeren. Nog ruimer bekeken ligt het centraal tussen Antwerpen en Gent. Ik weet dan nog niet af van de snelste verbinding (Steenwijk-Rotterdam en dan de internationale trein naar Antwerpen) en sukkel dus vanaf Zwolle naar Roosendaal. Dan op de stoptrein naar Antwerpen-centrum en vervolgens de stoptrein naar Gent. Ik ben al-met-al zes uren onderweg met nog flink wat alcohol achter de kiezen en geen slaap. Het is een gezellige drukte in 'T Ey, een oud schooltje dat sinds jaar en dag een folk-podium van formaat is. Het is een benefiet ten bate van ene of andere ecologische boer. Overdag regionale folk-artiesten en 's avonds het slotstuk met Fursaxa en de Engelse Sharron Kraus. Tussen de regio-toppers zit een shakuhachi-bespeler en een band met de naam Alruin. Ik heb ooit nog idee gehad om een e-magazine met de naam 'Alruin' te beginnen. De band heeft een zangeres met een stem die zó erg op Sandy Denny lijkt, dat het welhaast pijnlijk wordt. Na de spotgoedkope maaltijd is het tijd voor Fursaxa. Ik mag van haar minidisc-opnames maken, maar de geluidsman wil het niet in zijn apparatuur hebben. Aan het begin van Tara's optreden zit er zestig man in de zaal, een kwartier later zijn dat er tien. ,,Not too bad", zal ze zelf later zeggen. 'T Ey trekt vooral liefhebbers van traditionele folk en Fursaxa doet allesbehalve traditionele folk. Dit is puur improvisatie en het grenst eerder aan avantgarde. Sharron Kraus weet weer iets van de schade goed te maken. Ik had via Myspace al iets gehoord, maar dat kon me niet overtuigen. Hier in een zaaltje in België weet ze me wel te bekoren.
,,Wow!", roept Sharron uit na het optreden. ,,Iemand die een paar honderd kilometer komt reizen om jouw concert mee te maken, dat noem ik pas een fan". Tara trekt een zuur gezicht. ,,Nou, eigenlijk heeft hij geschreven dat je met mijn muziek de buren tegen het plafond kan krijgen". Ze heeft gelijk, dat was inderdaad de strekking van mijn recensie van 'Mandrake' op rockandroll.nl. We babbelen nog wat over het aankomende optreden in Brussel, maar tegen die tijd ben ik weer terug in Steenwijk. Of? Eerst maar eens beperken tot het eerste probleem: Het is inmiddels tegen elven, ik sta in Belsele, heb geen slaapplek en kom nooit meer thuis vanavond. Om een lang drama kort te maken, ga ik met Jan mee naar Sint-Niklaas. Jan is muziekcriticus en werkt voor Gonzo Circus. Hij laat me de volgende dag kennis maken met Current 93 en This Mortal Coil (buiten 'You And Your Sister'...). Ik wil nog even alcoholisch afscheid nemen van België en hij stuurt me naar zijn favoriete uitspanning. De naam wil me lekker niet te binnen schieten! Dat wordt een drankavontuur tot middernacht en ik slaap bij de barman op de bank. De volgende dag gaat het drankavontuur verder en slaap ik bij een stamgast. Dan is het woensdag en zal Fursaxa 's avonds in Brussel optreden, maar... ik ga niet! De Nederlandse Spoorwegen gaan donderdag staken en dus moest ik vandaag nog maar snel naar huis.
Ik heb Fursaxa daarna nog eenmaal gezien in het Belgische Hasselt en ben in dezelfde week ook nog even naar 'T Ey geweest. De minidisc-opname is gemaakt, maar niet lang daarna verflauwt mijn interesse voor Fursaxa en duik ik ook weer meer de 'traditionele' folk-hoek in. Van Fursaxa verneem ik zo nu en dan een taaltje of tekentje, niet via mail-contact, ze maakt nog regelmatig cd's, maar ze zijn aan mij niet meer besteed. 'T Ey heeft de komende twee maanden weer een druk programma met exotische folk, nieuw talent en zuiver traditionele Vlaamse volksmuziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten