Raddraaien: The Brass Ring

Ik kreeg gisteren weer eens een mailtje van Eset met de aanbieding om de upgrade van mijn huidige anti-virus 30 dagen gratis te proberen. Omdat mijn licentie nog dertig dagen lang geldig is, leek me dit wel een goed idee. En dus heb ik de upgrade geïnstalleerd. Nog geen uur later, tijdens het schrijven van Het zilveren goud, krijg ik de melding dat er geen anti-virus-programma aanwezig is. Volgens de informatie is de licentie op 1 januari 1970 verlopen. Nu is mijn IBM Thinkcentre niet een van de jongsten, maar 1970? Ik heb snel gepubliceerd en ben toen maar offline gegaan. Offline betekent ook al snel dat de computer uit gaat en ik iets ga doen dat ik eindeloos heb uitgesteld: Singles terug zetten in de bakken waar ze horen. En zo heb ik serie Raddraaien weer boeiend gemaakt, want met name in de jaren zestig-bakken waren alle 'interessante' platen verdwenen. De nu volgende Raddraaier heeft onveranderd in de jaren zestig-bak gestaan, muzikaal gezien is het niet helemaal mijn kopje thee. Ik ga het vandaag hebben over 'The Phoenix Love Theme' van The Brass Ring (1966)

In Nederland hebben we Willy Schobben terwijl Amerika Al Hirt heeft, maar het is allemaal kinderspel vergeleken bij het plotselinge succes van Herb Alpert & Tijuana Brass. Als 'The Lonely Bull' de Billboard bestormt, is het net alsof de mariachi-trompetten altijd aanwezig zijn geweest. Het is de start van de mateloos populaire tijuana-sound, waarvan Alpert nog het meest de vruchten plukt. De tijuana opent tevens de deuren voor een hele nieuwe markt voor platen. Instrumentale platen zijn voordien vooral 'easy listening' van toon en plots mag er gedanst worden op tuinfeesten en in huiskamers. In dit decor verschijnt ook The Brass Ring, een groep die het beste van Herb Alpert weet te verenigen met het geluid van Billy Vaughn uit de jaren vijftig.

The Brass Ring is een gezelschap studio-muzikanten onder de bezielende leiding van Phil Bodner. Het maakt deel uit van de 'Now-sound', een genre dat na een paar jaar compleet is uitgemolken. Het is maar een relatief begrip, want je mag de muziek ook onderbrengen in 'muzak'. Het is minder luid en swingend dan Herb Alpert en zijn gevolg, maar hipper dan Billy Vaughn (hoewel diens' album 'The Windmills Of Your Mind' ook niet te versmaden is!). 'The Phoenix Love Theme' is de eerste van een paar kleine single-hits, maar groot genoeg om ook in Europa uitgebracht te worden. Mijn exemplaar is de Duitse RCA Victor en is gestoken in een neutrale fotohoes. De foto toont een uitzinnige groep jongelui en veel singles op RCA Victor uit 1966 hebben dit hoesje mee gekregen. Mijn single van The Geminis is eveneens gestoken in deze hoes. Het meest interessante nummer van The Brass Ring is wellicht toch 'Love In The Open Air', dat in 1967 op single verschijnt. Op zichzelf niet zo'n heel bijzonder dingetje, ware het niet dat het door een hele grote naam is geschreven: Paul McCartney.

In 1966 verschijnt de film 'The Family Way' met een hoofdrol voor Hayley Mills. In januari 1967 verschijnt de soundtrack-elpee van de film op Decca. De muziek is geschreven door Paul McCartney en George Martin. Hoewel het album eigenlijk is toegeschreven aan Martin, wordt 'Wonderwall Music' van George Harrison als het eerste solo-album van een Beatle gerekend. The Brass Ring pikt 'Love In The Open Air' op en brengt het in de zomer van 1967 uit als single. Het is een jaar eerder in de oorspronkelijke versie verschenen op United Artists. Ondanks de verbintenis met McCartney wordt 'The Family Way' nogal verzwegen in Beatles-kringen. Pas in de nieuwe eeuw verschijnt het album op cd en de stereo-versie uit 2011 kent zelfs een niet eerder uitgebrachte mix.

'The Phoenix Love Theme' en opvolger 'The Dis-Advantages Of You' bereiken beide de Billboard, maar komen niet hoger dan nummer dertig. Op het gebied van de elpees heeft The Brass Ring iets meer succes, die doen het erg goed in de easy listening-'charts'. Ik heb deze single eind 2011 gevonden bij de kringloopwinkel in Tuk en hoop stiekem op een 'groovy' instrumentaaltje. Dat is het niet en de plaat verdwijnt geruisloos in de jaren zestig-bak waarschijnlijk alleen om Raddraaier te worden. Dat is bij deze dan ingewilligd...