Raddraaien: Sex Pistols

Het is aan het einde van de tweede serie Raddraaien als ik eenmaal het idee heb om de twee series als podcast uit te brengen. Juist, dat is vóór mijn tijd bij Wolfman. Het zou een erg bonte mix worden, want Raddraaien heeft aangetoond dat ik 'van alles en nog niks' in mijn bakken heb zitten. Ik doe deze serie inmiddels bijna twee-en-een-half jaar en nog steeds brengt het me veel plezier. Vanavond mag ik Raddraaien uit een jaren zeventig-bak. De plaat uit de vorige serie is 'Mama Mia' van Sandra & Andres en de eerste plaat waar ik op uitkom, ziet er goed uit: 'Lido Shuffle' van Boz Scaggs. Toch is het alsof ik het verhaal al eens eerder heb verteld en... dat klopt ook! Op 30 mei 2013 heeft die single reeds zijn plek gehad in Raddraaien. Van Sandra & Andres naar Boz Scaggs is al een flinke sprong, de volgende maakt het zo mogelijk nóg bonter: 'I'm Not Your Stepping Stone' van Sex Pistols, oorspronkelijk gekocht voor de andere kant. Dit is de enige single van Sex Pistols die ik heb en ik reken hem tot de jaren zeventig, hoewel het uit een verzamel-box uit 1980 komt.

Ik begin met platen verzamelen als de massa net de overstap maakt naar de cd. In 1992 vindt in de meeste winkels de totale uitverkoop van het vinyl plaats. Tegenwoordig heb je weer de 'Music On Vinyl'-uitgaven bij de Media Markt (feitelijk zijn het cd's op grote schijven plastic, vinyl-'masteren' is een vereiste dat wordt overgeslagen bij dergelijke producten), maar halverwege de jaren negentig is een vinylsingle in de hoofdstraat een rariteit. Ik koop in die tijd bijvoorbeeld de cd-single van 'When I Come Around' van Green Day, terwijl ik het nummer al op het album 'Dookie' heb, speciaal omdat je dan de picture disc-single erbij krijgt. Het is in dezelfde tijd dat Het Bolwerk bij punk-concerten zo nu en dan enkele stalletjes uitnodigt met merchandise. Buiten textiel is dat voornamelijk cd's en een enkele keer iemand met elpees van bands waar ik nog nóóit van heb gehoord (en dat ook graag zo wil houden). Voor vinylsingles ben ik altijd te porren. Zo koop ik tijdens het concert van Slapshot de split-single met Ignite, welke twintig jaar later een duur betaald collector's item blijkt te zijn. De waarde van de single van Brezhnev zal een stukje minder zijn, vrees ik. In 1996, de tijd dat ik via het Jeugdwerkgarantieplan op de redactie van het Sneeker Nieuwsblad zit, is andermaal een punkfestival in Het Bolwerk en ditmaal staat daar iemand met een grote bak singles. Ik koop de picture disc van 'Longview' van Green Day (staat leuk bij 'When I Come Around'), een EP van UK Subs (met hun turbo-versie van 'She's Not There'), een EP van Splodgenessabounds en de Raddraaier van vanavond. Op de keerzijde van 'I'm Not Your Stepping Stone' staat 'Anarchy In The UK' en daar gaat het mij om. Ik betaal in 1996 zes gulden voor deze single. Een koopje?

Hoewel Sex Pistols zich altijd heeft afgezet tegen de oude garde, kan ik dit bericht toch nog even gebruiken voor een 'in memoriam'. 'I'm Not Your Stepping Stone' wordt in 1966 als eerste op de plaat gezet door Paul Revere & The Raiders. Deze Paul Revere is afgelopen zaterdag op 76-jarige leeftijd heen gegaan. Zelf ken ik 'Stepping Stone' als b-kantje van 'I'm A Believer' van The Monkees. Micky Dolenz is de enige Monkee die meedoet op de plaat, de tweede stem komt van Tommy Boyce. Boyce schrijft het nummer samen met Bobby Hart. 'The swindle continues... this song isn't even in the film' staat in miniatuurletters onder op het hoesje van Sex Pistols. Het is één van de zes singles uit 'Sex Pack', een plastic hoesje met daarin zes vinylsingles. Het zijn grotendeels nummers die op 'Never Mind The Bollocks' staan, met een paar uitzonderingen. Zo is 'Black Leather' een nooit-gebruikte opname van Paul Cook en zal later door The Runaways en Guns'N'Roses worden gebruikt. 'Stepping Stone' is een opname uit 1976 die nipt de Engelse singles-top 20 mist in 1980.

Laatst had ik nog een hele discussie met iemand op Facebook. Een radio-collega stelt aan ons de vraag wat onze tien meest favoriete albums aller tijden zijn (of de meest invloedrijke) en iemand reageert dat 'in iedere top tien de Sex Pistols hoort te staan'. Waarom? We worden het niet eens, maar het is wel een lekkere discussie. Ik zal het album niet teveel onderuit halen, maar ik heb de Sex Pistols nooit iets gevonden. Het is het album dat de punk een commercieel product heeft gemaakt, maar ik luister tien keer liever naar 'London Calling' van The Clash. Punk is niet begonnen bij de Sex Pistols. Het is lastig voor de Engelsen om te erkennen dat punk eigenlijk in Amerika is begonnen. The Ramones, maar ook al daarvoor met MC5 en The Stooges. De punk vindt een goede voedingsbodem in het Engeland van 1977, de economische misère met een weinig optimistische toekomstvisie voor de jongelui. Als je het mij vraagt is Engeland nooit meer optimistisch geworden na die tijd, maar toch hou ik zielsveel van het land. De Sex Pistols komt bij mij nimmer nooit in de top tien, maar 'Anarchy In The UK' is lekker om je zo nu en dan eens uit te leven!