Tijdens mijn verblijf in Engeland in januari logeer ik in Radlett. Ik weet dat St. Albans slechts een paar mijl verderop ligt en toch ga ik op zaterdag alleen naar Borehamwood en wandel 's middags wat in de weilanden tussen Radlett en St. Albans. De volgende dag in de auto naar Watford durf ik het Billy Brown te vragen. ,,Komt The Zombies oorspronkelijk niet uit St. Albans". Het blijkt een gouden gespreksonderwerp te zijn voor Billy en de rit naar de Flamingo is dit, en de prijzen van tweedehands singles in 'charity-shops', hetgeen waar ons verhaal over gaat. Hij vertelt me ook over de plaquette op de gevel van The Blacksmith Arms en opeens heb ik spijt dat ik toch niet even een kijkje heb genomen. Het is niet bepaald zo dat ik mezelf tot een Zombies-'fan' reken, daarvoor heb ik gewoon te weinig platen van de groep. Ook is het niet een groep met een impact van The Beatles, maar toch heb ik diep in mijn hart een liefde voor The Zombies. Al is het alleen maar vanwege Colin Blunstone. De Raddraaier van vandaag komt uit een jaren zeventig-bak, maar het is feitelijk een samenraapsel van nummers uit de midden jaren zestig: De maxi-single 'Summertime' van The Zombies uit 1972.
Tot in de midden jaren zestig is de EP een gewild formaat. Het wordt vaak gebruikt als een zoethoudertje tussen elpees in. Een EP bevat vier tracks en is qua prijs het dubbele van een single. In Nederland zijn slechts een weinig aantal EP's dat de Top 40 bereikt. The Rolling Stones heeft de meeste, The Beatles alleen 'Bad Boy' (1966) en de dubbel-EP 'Magical Mystery Tour'. Donovan's 'Universal Soldier' wordt over het algemeen als EP behandeld in het Hitdossier, maar het lijkt me aannemelijk dat dit gewoon de Duitse single is geweest. In Engeland blijft de EP nog enige tijd populair totdat Simon & Garfunkel 'Mrs. Robinson' op een EP uitbrengt. Dan besluit de BBC EP's te weren uit de singles-hitparade. Island probeert in 1971 iets uit dat spoedig zal uitgroeien tot een fenomeen: De maxi-single. Meer dan twee, vaak oude, opnames samengebracht op een single. Gewoon 45-toeren en met een hele normale verkoopprijs. Daar heeft de BBC niet van terug en na de maxi-singles van onder andere The Spencer Davis Group en Spooky Tooth, haakt de Nederlandse tak van Decca in op het verschijnsel door drie oude opnames van The Zombies aan de man te brengen. Het is natuurlijk om mee te liften op het succes van zowel Colin Blunstone als de groep Argent, vandaar dat Colin en Rod een eervolle vermelding op het hoesje krijgen. 'Summertime' piekt bescheiden op 23, terwijl Procol Harum voor een tweede maal de nummer 1-positie zal bereiken. Het is niet de grootste hit van de groep in ons land, maar we kunnen gerust stellen dat The Zombies in Nederland altijd meer een cult-imago heeft gehad.
Het kwintet van Colin Blunstone, Rod Argent, Chris White, Paul Atkinson en Hugh Grundy kennen elkaar van school. De genoemde Blacksmith Arms-pub is de ontmoetingsplek van het vijftal. De band heeft weinig inspiratie als het komt tot het kiezen van een pakkende naam en de competitie loopt op het laatst tussen Chatterley & The Gamekeepers en The Zombies. Het neemt de laatste naam aan en doet niet veel later mee in een talentenjacht dat wordt ondersteund door The London Evening News. The Zombies wint met glans en komt onder contract bij Decca. Naar verluid is 'She's Not There' de tweede eigen compositie van Rod Argent en is speciaal vervaardigd voor deze sessie. Het komt uit op single en slaat in als een bom in Engeland. Dit is nog niet eerder vertoond. De hijgerige zang van Colin Blunstone over een jazzy begeleiding is meteen erg populair en het duurt een paar maanden voordat een Amerikaanse dj het oppikt. In Engeland brengt 'She's Not There' het tot nummer 12, in Amerika piekt het in december 1964 op een tweede plek. Als onderdeel van de Britse invasie wordt de groep vervolgens naar de Verenigde Staten gestuurd voor een tournee. De opvolger, 'Leave Me Be', flopt van alle kanten en dan verschijnt 'Tell Her No'. Terwijl de plaat in Engeland de Top 40 net niet haalt, is het andermaal een groot succes in Amerika. Daar verschijnen via het Parrot-label diverse platen die in Engeland nooit het levenslicht zullen zien.
'Begin Here' is de enige elpee die in Engeland uit komt, in Amerika zal bijvoorbeeld nog een exclusieve soundtrack verschijnen. In 1967 tekent de groep bij CBS en verschijnt de tweede officiële langspeler. De geplande titel is 'Odyssey And Oracle', maar door een fout van de hoesontwerper wordt dit opeens 'Odessey And Oracle'. Opnieuw is hier een band die de mellotron inzet vanwege bezuinigingen op het budget, maar dit instrument geeft het album wel een aparte sfeer. Omdat Argent en White de meeste originele liedjes hebben geschreven voor de groep, zijn zij ook het beste gefortuneerd. Het duo betaalt de stereo-mixen van het album uit eigen zak. CBS zal aanvankelijk spijt hebben van haar investering in de groep, want het album en de bijbehorende singles floppen genadeloos. Dit heeft mede ermee te maken dat het album in 1968 uitkomt en The Zombies dan net uit elkaar is gevallen. Live-optredens moeten een gestage platenverkoop stimuleren, maar dat is in het geval van The Zombies niet meer aan de orde. Argent en White werken samen aan een nieuwe groep. Atkinson wordt aangenomen als A&R-manager bij de Amerikaanse tak van CBS. Grundy is een blauwe maandag autoverkoper en wordt dan een collega van Atkinson. Colin Blunstone tekent een contract met Deram en neemt een aantal singles op als Neil MacArthur. Hij neemt een pseudo-psychedelische versie op van 'She's Not There' met arrangeur/producer Mike Hurst en dit is in 1969 de eerste maal dat het nummer op de Top 40 komt. Santana zal in 1978 het werk afmaken. Als het succes als Neil MacArthur uitblijft, kiest Blunstone voor een baantje bij een verzekeringsmaatschappij waar hij inbraak-claims moet beoordelen.
Intussen is één liedje van 'Odessey And Oracle' plots opgevallen bij een Amerikaanse dj en vanuit daar gaat het succes de globe rond. Ik heb het dan over de enige Zombies-hit buiten de maxi-single: 'Time Of The Season' bereikt bij ons een twaalfde plek. In 1969 formeert Rod Argent zijn 'droomband' Argent. Chris White zal nooit officieel lid worden van de groep, maar blijft betrokken als songschrijver. Het duo staat in 1971 eveneens paraat als Blunstone het onder eigen naam gaat proberen. Gedurende de jaren zeventig en tachtig zijn er verschillende groepen die toeren onder de naam The Zombies, maar geen van hen heeft toestemming gekregen van de oorspronkelijke groep. De originele leden weigeren overigens om samen te komen. In 1988 is een groep actief met ene Ronald Hugh Grundy op basgitaar. Het vermeldt in de bio dat de drummer van instrument heeft gewisseld, maar het is gewoon een naamgenoot.
Blunstone, White en drummer Grundy komen in 1990 voor het eerst bijeen als The Zombies. Hoewel Rod Argent wel assisteert op de nieuwe Zombies-elpee is hij geen officieel lid. Zijn plek wordt ingenomen door Sebastian Santa Maria, die naast toetsen ook gitaar bespeelt. In 1997 brengt het Engelse reissue-label Ace een compilatie uit van 120 nummers: 'Zombie Heaven'. Het bevat alle opnames van The Zombies voor Decca en Parrot, het album 'Odessey And Oracle', BBC-sessies en een hoop onuitgebracht werk. Ter promotie van deze box vallen de vier oorspronkelijke leden bij tijdens een solo-optreden van Colin Blunstone. Vanaf 2001 zijn Blunstone en Argent onafscheidelijk en nemen zowel albums op onder hun eigen naam als The Zombies. Sindsdien heeft de groep een paar residenties waar ze volgens traditie ieder jaar spelen. Voor Nederland vinden deze optredens plaats in De Boerderij in Zoetermeer. In 2008 is uitgebreid stil gestaan bij het veertigjarig jubileum van 'Odessey And Oracle' dat anno nu wordt beschouwd als één van de betere jaren zestig-elpees. De tegenwoordige albums van The Zombies worden door critici de hemel ingeprezen, maar verder zal de groep haar cult-imago niet gaan verliezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten