Brainshake Sessions deel 2

Vanavond tussen elf en één (onze tijd) breng ik op Wolfman Radio de eenmalige show 'Brainshake Sessions' waarin ik op een muzikale manier 'mijn 2009' ga brengen. Dit omdat het vandaag vijf jaar geleden is dat ik het ongeluk had met de fiets en omdat ik sinds 2010 deze datum 'herdenk' als mijn persoonlijke oudejaarsavond. Ik presenteer jullie vandaag in drie delen de speellijst die ik mezelf heb voorgenomen. Vanaf het moment dat ik ben gestopt met drinken (2 april 2009) tot en met de gevolgen van de hersenschudding, deze liedjes vertellen het complete verhaal voor mij.

9. Itchycoo Park-M People (1996)
Ten opzichte van 'deel 1' schuiven we meteen een heel stuk op in de tijd. De maanden tussen april en augustus zijn op zichzelf erg waardevol geweest en muzikaal ook zeer rijk, maar toch sla ik die voor het verhaal even over. Ik ben sinds eind mei weer thuis, alleen duurt het nog een aantal weken voordat ik het echt als 'thuis' kan bestempelen. Mijn huis wordt grondig onder handen genomen, een klus die ik niet alleen kan klaren en waarbij ik hulp krijg van professionele schoonmakers. De daaropvolgende weken maak ik huis 'gezellig' (zo gezellig als dat ik het wil hebben) en geniet bovenal van het prachtige (fiets-)weer. Met M People zit ik opeens op de eerste dag van de vakantie: De Vechtdal-route van Ommen tot Darfeld die ik vorige maand hier nog heb beschreven. Eigenlijk gaat M People terug naar 'de monstertocht' (Tuk-Manchester-Tuk), maar op deze eerste fietsvakantiedag is het gevoel weer helemaal daar. Weer dat aparte gevoel van vrijheid, hoewel het tegelijk ook dreigend aanvoelt. Er hangt iets in de lucht...

10. Ogdens' Nutgone Flake-The Small Faces (1968)
Tijdens de Vechtdalroute gekocht in Metelen. Dit album gaat de soundtrack van de rest van de vakantie worden! Bij het instrumentale titelnummer droom ik een paar weken later van een radioprogramma waarvoor dit een prima 'tune' kon zijn. Toch blijft het aanvankelijk bij dromen, zoiets als Wolfman Radio heb ik nooit voor mogelijk gehouden.

11. The Morning After-Maureen McGovern (1973)
Na de vakantie heb ik even moeite om de draad op te pakken. Zou dit, achteraf gezien, de terugslag zijn geweest? Ik heb, hoe dan ook, geen enkel moment behoefte gehad naar een alcoholisch drankje, dus daarin heb ik gelijk gekregen. Ik geloof dat het eerste contact met de nieuwe psychiater daarmee te maken heeft. De man werkt normaal gesproken met verslaafden, maar laat meteen weten mij niet als een verslaafde te zien. Dat hij dat wél doet, blijkt een maand later uit zijn eerste rapportage. Ik breng halverwege september een paar dagen door in bed en laat nauwelijks mijn neus zien buiten de deur. Dan ga ik op aanraden van een vriendin weer fietsen. Naar het bos, want dat heb ik volgens haar nodig. Het is donderdag 17 september als ik 's avonds, het is al schemerig, een heel eind fiets en ontdek dat ik vrij dicht bij het Dwingelerveld woon, iets dat ik me nooit had gerealiseerd. Het is die avond te donker om het gebied in te gaan, maar ik zal het onthouden. Even later eet, drink en rook ik wat op een bankje in Ruinerwold. Ik heb een verzamel-cd opstaan en opeens word ik bevangen door dit nummer van Maureen McGovern. Ik ken het nummer op zichzelf wel, maar het heeft me nog nooit zo diep geraakt als hier op deze avond.

12. Love Is In The Air-Shocking Blue (1967)
Wat ik vrijdag 18 september heb gedaan? Geen flauw idee! Wel weet ik dat ik zaterdagochtend heel vroeg wakker ben. Ik zit te wachten op mijn salaris dat elk moment gestort kan worden. Het is laat op de ochtend dat ik naar de pin-automaat been. Nog steeds niks... Ik ga koffie drinken op het terras van Het Pandje en tref daar een vriend die me een tientje wil lenen. Zo kan ik me toch even redden. Ik raak met de buurman van Het Pandje aan de praat en hij vertelt me dat hij bakken met singles heeft staan. Ik kijk er tussen en hou opeens de originele persing van 'Love Is In The Air' van Shocking Blue in mijn handen. Hij vraagt vijf euro, maar dat kan ik niet meteen missen. Ik spreek met hem af dat ik ze een week later kom halen en dan ook de platen afreken. Deze vondst kan ik 's avonds nog steeds nauwelijks bevatten. Die avond fiets ik naar het Dwingelerveld voor een eenvoudige picknick en ontdek daar op de bordjes dat het 'helemaal niet zo ver is' naar Grolloo. En we moesten altijd nog eens kijken bij het borstbeeld van Cuby, dus dat kunnen we morgen wel gaan doen?

13. Back Home-Cuby & The Blizzards (1966)
Ik wist dat ik dit mp3-tje nog in mijn mailbox had zitten en zo las ik plots het antwoord dat ik schreef op 20 september 2009. Ik heb 'Back Home' via het forum van het Steenen Tijdperk gevraagd met de reden. Gerard schenkt me het nummer en hoopt dat ik beter weer heb want 'hier is het niet wat'. Ik schrijf terug dat het zonnetje bij Beilen is gaan schijnen, maar dat de stevige wind het koel houdt. Het grote bestand vreet van mijn telefoon-batterij, maar desondanks kan ik het die dag nog tweemaal draaien. 'Back Home'. Iets dat ik vandaag niet meer ga redden...

14. Bongo Rock-The Incredible Bongo Band (1973)
Dit instrumentaaltje wordt die middag gedraaid in het Steenen Tijdperk en het is zo'n tune die ik in jaren niet heb gehoord en waar ik evenmin de titel of uitvoerende van weet. Een paar weken na de hersenschudding herinner ik dit opeens en vraag het aan de producer van het radioprogramma. Hetzelfde forum helpt me vervolgens aan een opname.

15. From Now On-Supertramp (1977)
Deze staat voor de show 'op de wip', maar verder... Het is inmiddels na zessen als ik Grolloo weer verlaat. Het blijkt toch nogal een stukje verder te zijn dan ik had gedacht, maar... wat let me? Mijn lichaam is immers tot alles in staat sinds ik ben gestopt met drinken? Kijk maar naar de bizarre prestaties die ik heb geleverd in de vakantie? De drie plakken brood die ik van huis heb meegenomen, zijn inmiddels op. Ik heb nog een paar euro over, daar moest ik nog maar een zuinig patatje van kopen. Véél te minimaal voor een fietsprestatie als deze, het móest gewoon eens mis gaan! Even na Hooghalen zet ik 'The Very Best Of Supertramp' op, een cd die ik in jaren niet meer heb gehoord, maar die me op dat moment erg goed doet.

16. Red Telephone-The Love (1967)
Arthur Lee neemt 'Forever Changes' op met zijn band The Love als zijnde een testament. Hij heeft het visioen gehad dat hij binnen onafzienbare tijd zal overlijden. In werkelijkheid zal dat nog ruim veertig jaar duren. Ik ben niet bezig met een testament, maar fiets op deze twintigste september wel mijn dood tegemoet. Het kale patatje in Oranje is te verwaarlozen en raak oververmoeid als ik in Diever plaatsneem op een bankje. Nog steeds geen salaris binnen en té weinig geld om iets te kopen, als er iets was open geweest op deze zondagavond. Ik moet ritmische muziek op hebben, waar ik stevig van kan doorfietsen met het verstand op nul. Muziek waarbij ik niet in slaap val. De keuze valt op 'Catalogue' van Moloko. En daar gaan we! Compleet gaar, maar desondanks een gemiddelde snelheid van 26 kilometer per uur door laaghangende mist. En Moloko op de koptelefoon.