Hoewel muziek altijd om me heen heeft gespeeld, zit ik als kind vol van auto's en molens. Over dat laatste heb ik een paar jaar geleden nog eens geschreven, maar de kennis die ik nu van muziek heb, had ik toen van auto's. Ik kende alle kentekenplaten uit ons dorp en wist precies wie welke auto had. Toen ik 'vrij' werd gelaten op de fiets ging dit vervoermiddel al snel richting de showrooms. Ik kon hele zaterdagmiddagen rondhangen in showrooms, vaak tot ergernis van de garagehouder maar ik heb ook warme baden ervaren. Van sommige krijg ik autofolders. Bij Pheifer, de dealer van Volkswagen en Audi in Sneek, sta ik uren te dromen voor een vitrinekast met daarin allemaal miniatuurauto's. Opvallend is dat de Kever niet alleen natuurgetrouw nagemaakt is, maar ook in vele 'novelty'-vormen in het klein is uitgevoerd. Op weg naar huis weet ik het: Ik ga miniaturen van Citroën verzamelen! Net als de Kever is ook de Lelijke Eend vaak gebruikt voor andere doeleinden en is de keuze in miniatuur-Snoeken en CX-en enorm. Een heftige verzamelwoede, want in twee jaar krijg ik een aardige verzameling. Die staan het grootste deel van de tijd in het Verzamelaarsmuseum aan het Kleinzand in Sneek, maar zo nu en dan haal ik de collectie naar huis. Eind september 1989 wordt een hobbybeurs-annex-tentoonstelling gehouden in Heeg. Ik wil daar present zijn met mijn autootjes, maar wil tevens mijn nieuwste hobby introduceren: Singles van The Bee Gees, zowel in groepsverband als solo. Er is nog wat werk aan de winkel, maar ik kan een bescheiden collectie tonen aan het publiek.
Waarom The Bee Gees? Ik heb van de bibliotheek een paar maal de biografie van de gebroeders geleend en ik heb er zelfs een spreekbeurt over gedaan. Het is de biografie die in 1979 is verschenen: Na een persoonlijke en commerciële dip zijn de broers terug, sterker dan ooit, met 'Saturday Night Fever'. Dit verhaal maakt me direct 'fan'. Het leuke is dat The Bee Gees in 1989 nog volop meedoen in het pop-circus en dat ik dus ook nieuwe platen van hen kan kopen. Tot september heb ik 'Angela' (23) en 'Ordinary Lives' (26) en de elpee 'Main Course', maar in die maand gaat het hek van de dam. De nummers 43 tot en met 47 heb ik gekocht in het tijdsbestek van een week!
41. Rosetta-Georgie Fame & Alan Price
Ik krijg in 1989 vijf gulden zakgeld. Eigenlijk zes, want één gulden gaat in de spaarpot. Vreemd als het is, maar ik kan nog precies herinneren hoeveel alles in de schoolkantine kostte. Voor veertig cent had je een beker melk, voor zestig cent een flesje fris uit de automaat. Een speculaas, gevulde koek of chips is hetzelfde. Soep en chocolademelk komt uit de automaat en je hebt drie muntjes voor een gulden. Hoeveel koffie of thee aan de bar kostte, weet ik niet. Wel weet ik dat ik op een donderdagmiddag in september 1989 een moeilijke keuze moet maken. Ik heb nog veertig cent over voor een beker melk, maar ik sta op dit moment op een braderie in het centrum van Sneek. Ik ben zojuist ook alweer eens weggestuurd van een kraam. ,,Dat is niks voor jou", had de handelaar me toegebeten. Nu zit ik voorover gebogen over een doosje flink gehavende singles zonder hoes. Ik geloof dat ze vijftig cent per stuk zijn en ik kom een dubbeltje te kort. Ik vraag het heel timide en de handelaar haalt de hand over het hart. Ik mag mezelf voor veertig cent de eigenaar noemen van deze 'Rosetta'. Eén van die platen die ik heel vaak beter heb kunnen krijgen, maar voor de ultieme beleving wil ik alleen deze compleet volgemodderde plaat horen met ruis en hevige tik in het eerste couplet. Georgie Fame ken ik alleen van 'The Ballad Of Bonnie & Clyde'. Het gaat mij om Alan Price. Hoewel ik geen echte verzamelaar ben van The Animals zoek ik dus al wel 'connecties'. Moet je mee oppassen want voor je het weet, heb je een paar duizend!
42. Saved By The Bell-Robin Gibb
Twee gulden voor een tweedehands single is in 1989 astronomisch. Toch zijn de singles uit de 'zombie-garage' in een onberispelijke staat dat het de aankoop rechtvaardigt. Er zijn twee familieleden met de naam Henk die in de beginjaren van mijn verzamelen een grote invloed hebben. Ten eerste natuurlijk mijn oudste broer. Voor een kind van tien lijkt het alsof hij tienduizenden platen heeft, maar toen ik het hem in 1996 nog eens vroeg, had ik hem al ingehaald! Aangetrouwde neef Henk was hippie in de late jaren zestig en zijn collectie singles helpt me ook bij het gericht zoeken naar mooie platen. Helaas wil hij ze niet kwijt (en... ik heb nog steeds belangstelling, want hij heeft 'Celestial Dreams' van Dragonfly ertussen!). Ook de nodige singles van The Bee Gees en deze eerste solo-single van Robin Gibb. Met mijn achterneefje maak ik een paar cassettes met een greep uit de singles en 'Saved By The Bell' heeft me zo al betoverd. 'Saved By The Bell' is een erg dynamische plaat die heel snel belabberd gaat klinken door gebruik van aftandse naalden. En omdat een naald hooguit eens in de twee jaar vervangen moet worden (staat lijnrecht tegenover de driemaal per jaar van nu...) zakt deze Robin Gibb eveneens snel in waarde.
43. Don't Forget To Remember-The Bee Gees
Mijn ouders waren twee nachtjes samen weg, iets dat ze bijna ieder jaar in september deden. Ik logeer zolang bij mijn zus en zwager in IJlst. Op zaterdagmiddag ga ik met mijn zus de stad in en zeg haar 'dat ik even iets alleen moet doen'. Ik wil namelijk die dat zij weet dat ik twee guldens uitgeef aan een oude single. Ik sluip weg naar de Parkstraat en koop de nummer 43, ook al met het zicht op de hobbytentoonstelling. Als ik haar laat zien wat ik heb gekocht, haalt ze haar neus op. Misschien dat ze het niks vond, misschien is het ook geweest dat ze mijn gedrag 'een kouwe drukte' vond. Hoewel The Bee Gees anno 1989 weinig verkeerds kunnen doen, is dit toch wel het minst favoriete nummer, maar ja... voor een Bee Gees-verzameling moet je pakken wat je pakken kunt. Het resultaat is wel dat de plaat een kwart eeuw later nog behoorlijk 'vers' klinkt, want deze is niet vaak blootgesteld aan de 'spijker' op mijn platenspeler. Hij staat op de enige Nederlandse Soul-x-rated welke ik heb overgehouden, de rest is met de crash van de laptop in 2013 van de aardbodem verdwenen. (Als er iemand is die nog oude Soul-x-rated's op zijn/haar schijf heeft staan, graag een berichtje!)
44. To Love Somebody (live)-The Bee Gees
Voor wie het niet weet: ik ben vernoemd naar mijn oom. De broer van mijn vader en dus ook een Gerrit Louwsma. De verstokte vrijgezel van de Louwsma's. Een man die hele gesprekken hield met zijn katten ('de herten') en weinig luxe in huis had, behalve een televisie met een paar honderd zenders. Ergens zie ik wel eens overeenkomsten. Oom Gerrit was ook muziekliefhebber. In de jaren vijftig en begin jaren zestig zijn nauwelijks platenzaken in Friesland. Oom Gerrit stak eens in de zoveel tijd het IJsselmeer over om in Amsterdam platen te kopen. Veelal het Nederlandstalige amusement. Als ik weer eens met mijn ouders op bezoek ben in Koudum, gaat de jonge Gerrit natuurlijk 'op stap' en ontdek in de hoofdstraat een elektronica-winkel met een paar schappen met platen. Het is zondag en dus zit de zaak potdicht. Weer bij oom aan de thee breng ik de winkel ter sprake. ,,Die heeft alleen maar bietelmuziek", zegt mijn oom met een vies gezicht. Ik zeg niks, maar weet wel dat het nu nóg interessanter word! Op een woensdagmorgen, eveneens een 'indian summer', stap ik op de fiets. Met het pontje van Gaastmeer naar It Heidenskip en verder naar Koudum. De singles zijn grotendeels Amerikaanse import, 'golden oldies', voor een gulden per stuk. Ik koop er ditmaal twee, maar kom in 1990 nog tweemaal terug. 'To Love Somebody' en op de andere zijde 'How Can You Mend A Broken Heart', zijn nummers van de elpee 'Here At Last- Bee Gees Live' en zijn begin jaren tachtig verschenen in de Starline-serie van RSO.
45. My Sweet Lord-George Harrison
Bij die tweede moet ik wel lang twijfelen, want de winkel heeft nog een aantal fijne titels staan. Ik kies voor deze George Harrison. Een Amerikaanse Capitol, maar het label is te donkerrood om origineel te zijn. Ik vermoed dat deze ook een paar jaar later opnieuw is geperst, ook al heeft het wel de oorspronkelijke b-kant.
46. A Whiter Shade Of Pale (maxi-single)-Procol Harum
De volgende dag ga ik 's middags de stad in. Heb ik deze week vakantie? Waarom? Het is geen herfstvakantie, maar zowel woensdag als donderdag ga ik niet naar school. Ongeoorloofd vrij nemen doe ik pas in 1992. Ik besluit weer eens te kijken bij Twister, de winkel waar ik in juni 'This Is My House' van The Moody Blues heb gekocht. Ditmaal ontdek ik de gulden-bak. Ook weer singles zonder hoesjes en niet allemaal in een goede staat. De eerste die ik vind, is deze van Procol Harum. Drie voor de prijs van één: 'A Whiter Shade Of Pale', het nóg mooiere 'Homburg' en de originele versie van 'Conquistador'. De komende maanden zal ik geregeld de gulden-bak doorgaan en steeds eentje kopen. Het aardige is dat de eigenaar later eigenaar is van The Scrum, de kroeg waar ik in 1997 bijna woon. We hebben het dan nog vaak over die tijd. Hij vond het wel een aardigheid: Een kind dat stokoude singles kwam uitzoeken. Maar het uren lang dralen over een single van een gulden? Zonde van zijn tijd! De gulden-bak heb ik in 1993 in zijn totaliteit gekocht, toen van een andere eigenaar.
47. One Million Years-Robin Gibb
En die haal ik tenslotte op die donderdagmiddag bij de garage aan de Parkstraat. Het is tevens de laatste die daar vandaan komt. Het geld is even op en moet 'zuinig aan'. Een maand later, als ik weer iets heb te besteden, is de winkel alweer verdwenen. De hobbybeurs is voor mij een verspilling van kostbare tijd. Zowel in de Citroën's als in de singles draagt het niet toe aan uitbreiding en ben ik een beetje vreemde eend tussen een handwerker en iemand met een gigantische verzameling van het koningshuis.
De singles krijgen vanaf deze maand ruim baan: Volgende maand presenteer ik jullie maar liefst vijftien singles!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten