Het gekkenhuis van de verjaardagsuitzending is weer achter de rug. Omdat ik mijn browser eind juli heb opgeruimd, zijn daarmee alle wachtwoorden verdwenen en ook die van Skype is foetsie. Gezien ik met een oude, inmiddels door Hotmail opgeheven, account ben aangemeld, zit er dus niks anders op om mezelf opnieuw aan te melden. Daardoor ben ik pas anderhalf uur na de start van de show in de Skype-wachtkamer. Juist op tijd voor een knotsgekke karaoke en bij mijn collega's vloeit de alcohol rijkelijk. Om half twaalf, onze tijd, hoort Wolfman Radio nog een anderhalf uur door te gaan en ik bied mezelf aan. Ik draai 'random' uit de speellijsten van mijn digitale shows van het afgelopen jaar en dit tot ieders' tevredenheid. Nu is het echter de hoogste tijd om de top tien van de Blauwe Bak Top 40 aan jullie voor te stellen en dan ga ik maar weer eens mijn bedje opzoeken...
10. Let Me Know-Mary Love (US, Modern 45xM 1020, 1966)
Wie heeft me ooit wijs gemaakt dat Modern-singles van Mary Love onbetaalbaar zijn? In het geval van 'Let Me Know' heb ik nu al meerdere exemplaren gezien voor erg weinig. Zeker als je rekent dat 'Let Me Know' niets minder is dan haar 'succesnummer' 'You Turned My Bitter Into Sweet'. En die laatste is onbetaalbaar. Van Mary Love kun je nooit genoeg hebben en dus moest ik ook maar eens rondkijken voor haar overige singles.
9. I Don't Know How/Don't Walk Away-The Superlatives (US, Westbound W-144, 1968)
Onze meest recente Week Spot. Omdat ik iedere dinsdag de Week Spot uitkies, is deze eigenlijk al 'ex', maar daar staat tegenover dat ik nog steeds in twijfel ben over de nieuwe Week Spot. Ik heb maar liefst drie kandidaten. Eentje daarvan is Faye Marshall. Zij is vanmiddag op de mat gevallen en, ja, het is een groei-plaatje!
8. What's This I See-June Conquest (US, Curtom 8543, 1968)
Als we de nummer 6 even weg denken, want over dat duo is nog geen volzin te schrijven, is June Conquest de hoogst genoteerde plaat die niet Week Spot is geweest. En dat moest toch nog eens gebeuren. Het wordt The Jacksons, Faye Marshall of June Conquest. Of tóch, net zoals vorig jaar, een single die niet de Top 40 heeft gehaald? Dan wordt het nog lastiger, maar goed... ik gun mezelf nog achttien uur om daarover na te denken.
7. Soothe Me With Your Love-Peaches & Herb (UK, Direction S 58-5249, 1970)
Dit is nog altijd een groot mysterie voor mij. 'Soothe Me With Your Love' is alleen in Engeland uitgebracht als single (en misschien nog een paar Europese landen, maar niet in Amerika) en is daar geen hit geweest. En toch klinkt dit plaatje als een volwaardige hit. De associatie met 'Reunited' maakt dat ik aanvankelijk mijn neus ophaal voor Peaches & Herb, maar het duo heeft toch prachtige kantjes voortgebracht. Ik kan 'Soothe Me With Your Love' zonder schaamte als de nummer 7 presenteren!
6. Together part 2-D. Jones & B. Joyce (US, Bennett R.S. 2730, 1971, re: 2011)
Ik moest eens gaan zoeken naar een rechtstreeks adres van Numero Music Group, want telkens als het label met nieuwe singles komt en de exemplaren de oceaan over gaan, zijn het plotseling visprijzen. Denk maar aan de bijna onbetaalbare Pat Stallworth, maar ook de verschillende prijzen voor singles uit één box van drie. Deze opname van Jones & Joyce (voornamen onbekend) komt in 2011 via Numero op de markt en deze kan ik in juli voor zes pond meenemen. Het label lijkt patent te hebben op lo-fi en zeer obscure opnames. Bij deze single hoor je de goede bedoelingen, maar de instrumentatie is té dof om een serieuze 'impact' op de markt te maken.
5. Needle In A Haystack-The Whispers (US, Soul Clock 1004, 1967, re: 1970)
Ook deze is nog geen Week Spot geweest, maar daar staat tegenover dat ik een paar maanden geleden nog over The Whispers heb geschreven. Dat was toen ook aanleiding om de groep op te nemen in de 'Three-By-One', een onderdeel van 'Floorfillers' waarbij ik van één artiest of groep nummers uit drie decennia draai. Bij The Whispers kom ik bij de jaren zestig uit op een trage doowop-opname uit 1965. Had ik deze toen maar gekend? Pure crossover-klasse!
4. I'm So Glad-The Fuzz (UK, Pye Disco Demand DDS 104, 1971, re: 1974)
Eerst wil ik persé de Calla uit 1971 hebben en sla ik diverse goedkope Disco Demand-uitgaven over. Dan zie ik deze bij Buydiscorecords op een moment dat ik daar boodschappen wil doen en opeens ben ik vlug bereid. Ik taal nu niet meer naar de Calla, maar verwacht nog wel eens een andere Calla-single van The Fuzz aan mijn koffers toe te voegen. Ik weet nog steeds niet of ze op styreen of vinyl zijn geperst, maar een beter geluid dan deze Engelse Pye krijg je waarschijnlijk niet...
3. Can You Remember-Debra (US, Gree-Jack 461, 1971)
Debra staat even op 1, maar op het laatste moment wissel ik ze om. Debra heeft mijn afgelopen twee maanden zeker gemaakt, maar die nieuwe nummer 1 vertelt het complete verhaal. Nog steeds helemaal geen informatie over de artiest, anders dan de summiere details die ik heb gegeven in het verhaal over deze single. Ik vrees dat het ook zo zal blijven...
2. My Conscience-The Lovelites (US, Lovelite LLR-01, 1970)
Ook zo'n plaatje dat beslist op nummer 1 had gemogen. Nóg een single die mijn zomer heeft gemaakt, maar toch moet The Lovelites het met een tweede plek doen, omdat...?
1. We're Doing Fine-Dee Dee Warwick (US, Blue Rock B-4027, 1965)
De vakantie is wederom een verademing geweest en, ondanks het rotweer van maandag en dinsdag, kan ik terug kijken op een prachtige tijd in Limburg. Daags na thuiskomst maak ik kennis met deze single van Dee Dee Warwick en het beschrijft helemaal hoe ik me dan voel. Een Blauwe Bak Top 40 mag best eindigen met een positieve noot en dus beschouw ik Dee Dee Warwick als het beste plaatje van de afgelopen drie maanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten