Ik moet altijd even gniffelen als ik lees dat een 'soul snob' de term 'ovo' gebruikt. 'Ovo' is de afkorting van 'original vinyl only'. Het is vooral een ego-trip van de dienstdoende deejay, want het publiek op de dansvloer kan niet op een platenlabel kijken tijdens het dansen. Maakt niet uit hoe beroerd de originele persing eraan toe is en hoe vaak je de plaat voor een tientje op een nieuwe bootleg of een officiële heruitgave kan krijgen, het moet en zal van het origineel gedraaid worden. De term 'ovo' klopt vaker niet dan wel, het meeste originele vinyl is namelijk styreen. Vinyl is vloeibaar voordat het geperst wordt tot een plaat, styreen bestaat uit korrels van gerecycled plastic dat door extreme verhitting wordt samengeperst tot een plaat. Styreen kan niet krom trekken (hoewel die wel kan vervormen, de plaat gaat dan 'jengelen'), is praktisch onbreekbaar en ongevoelig voor oppervlakte-krassen. Het heeft echter een bloedhekel aan een zware naalddruk, hoewel sommige styreen platen ook met een gewicht van 2,5 gram al snel verrot klinken. Denk maar aan mijn Jackson Sisters-single, maar de Week Spot vertoont na een week ook al 'distortion' bij het opstarten. De Week Spot is afgelopen week binnen gekomen en gaat vandaag voor dringen, want ik heb nog genoeg singles uit de laatste twee maanden die Week Spot moeten worden. Deze week is het 'We're Doing Fine' van Dee Dee Warwick (1965).
Ik heb sinds een paar weken héél aardig contact met de verkoper die me eerder The Dynettes heeft verkocht. Ebay is voor mij, tot nu toe, altijd een leuke manier van zaken doen geweest, maar Alan voegt nét dat beetje extra toe. Singles worden doorgaans als een sandwich tussen twee kartonnetjes geplakt. Alan gebruikt het karton voor een groet: 'Veel plezier ermee en hopelijk tot snel'. De plaat draait er niet anders om, maar je zet hem in zo'n geval met een grote glimlach op. Volgens zijn gebruikersnaam moet hij 64 lentes zijn en is sinds 1969 actief als dj. Om zichzelf van een pensioen te voorzien, is hij bezig zijn platencollectie te verkopen op Ebay. Geen veiling, maar 'buy-it-now' en daar zitten echte koopjes bij. Zijn geluidsclips zijn opgenomen met een telefoon en dus schrikbarende kwaliteit, maar ik kan ze inmiddels 'lezen'. Alan verkoopt namelijk geen rotzooi! Dee Dee Warwick klinkt precies zoals ik deze had verwacht: Smetteloos. Sinds een paar dagen knettert die een beetje bij het opstarten, maar daar hebben er meer last van!
Een bekende naam? Ja, laten we meteen met de deur in huis vallen. Dee Dee is de zus van Dionne Warwick. Het is een tante-zegger van Cissy Houston en dus mag Whitney haar en Dionne rekenen tot nichten? Cissy's zus Thelma, bekend van 'Don't Leave Me This Way', zit in dezelfde familie. (Ik wijt het aan de gevolgen van de hersenschudding, maar ik snap op ene of andere manier niet hoe Whitney een nicht kan zijn als Cissy een tante voor Dionne en Dee is. Ik heb voor alle zekerheid de Nederlandse Wikipedia van Whitney Houston geraadpleegd.) Hoe het precies zit, ga ik niet uitzoeken, maar Dee Dee en Dionne hebben naast Afro-Amerikaans, Amerikaans en Braziliaans óók Nederlands bloed door de aderen stromen. Haar moeder heet Drinkard, dat zou natuurlijk een verbastering kunnen zijn van een Nederlandse naam. Of zou het hem wellicht toch liggen aan de naam Warwick?
Dee Dee wordt op 25 september 1945 geboren in Newark, New Jersey. Dionne is bijna vijf jaar ouder en later krijgt het gezin een zoon, Mancel Jr., die in 1968 op 21-jarige leeftijd verongelukt. Overigens heet Dee Dee volgens haar paspoort Delia Mae Warwick. Met tante Cissy vormt Dee en Dionne het gospeltrio The Gospelaires, voortgekomen uit het gospelkoor New Hope Baptist Church Choir. The Gospelaires treedt vaak op in gezelschap van The Drunkard Singers, waarvan Dee Dee's moeder de manager is, en Cissy maakt deel uit van beide. Tijdens een optreden van de twee koortjes worden Dee Dee en Dionne eruit gepikt door een platenproducer. Samen met Doris Troy werken de dames, anoniem, op de achtergrond mee aan een aantal platen. Wie in de omgeving van New York een plaat wil opnemen en een dameskoortje zoekt, komt al snel terecht bij Troy en de Warwick-zussen. In 1963 begint Dee Dee aarzelend aan haar solo-carriére. Ze neemt 'You're No Good' op, volgens Arnold Rypens hét origineel. Het zal later een grote hit worden voor andere The Swinging Blue Jeans en Linda Ronstadt. Warwick heeft ook de eer om Ballard's 'Gotta Get A Hold Of Myself' als eerste op te nemen, daarmee zal The Zombies het hitsucces behalen. De tweede opname, 'Don't Think My Baby's Coming Back', wordt andermaal begeleidt door Mike Leiber en Jerry Stoller en verschijnt op hun Tiger-label. Het duo is echter afwezig als Warwick haar versie van 'I (Who Have Nothing)' op de plaat slingert. In 1965 krijgt ze een contract aangeboden bij Mercury Records, dat haar onmiddellijk 'uitleent' aan het kleine Blue Rock-label. Vanaf dat moment gaat Warwick samenwerken met de legendarische producent Ed Townsend.
Hoewel Townsend betrokken blijft bij de opnames van Dee Dee, maakt ze maar twee singles op Blue Rock. Ik heb een vermoeden dat het label daarna kapot is gegaan. De tweede single is onze Week Spot: 'We're Doing Fine' verschijnt in de zomer van 1965. Het kijkt in de reguliere Billboard even om het hoekje vanaf plek 96. Daar staat een 28e plek op de R&B tegenover. Haar volgende single, 'I Want To Be With You', verschijnt in 1966 op Mercury en zal de grootste hit uit haar loopbaan blijken. Het bereikt de top tien van de R&B en piekt op 41 in de Billboard. Het komt uit de Broadway-show 'Golden Boy' en Warwick heeft het ten tijde van 'We're Doing Fine' al uitgevoerd in de tv-show 'Shivaree'. De opvolger heet 'I'm Gonna Make You Love Me', piekt op 88 in de Billoard en 14 in de R&B, en zal vooral populair worden in de uitvoering van Diana Ross & The Supremes & The Temptations (1969). Ze blijft tot 1970 verbonden aan Mercury. Hoewel ze geen grote hits heeft in de 'mainstream', maar het wel goed doet op de rhythm & blues wil Mercury best het contract verlengen, maar Warwick heeft een persoonlijke uitnodiging ontvangen van Jerry Wexler om bij zijn Atco-label te komen. Dat is een aanbod dat ze niet kan af slaan, maar dat ze wel zal berouwen.
Ze maakt voor Atco haar enige elpee en terwijl ze in 1972 nog een aardig hitje heeft met 'Suspicious Minds' heeft de grote platenmaatschappij geen tijd om Warwick aan de man/vrouw te brengen. Ze neemt genoeg nummers op, maar het meeste blijft lange tijd op de plank liggen. Toch koestert Warwick geen wrok. ,,Alle aandacht ging uit naar Aretha Franklin en Roberta Flack. Ze hadden geen tijd om mij te promoten. Zo gaan die dingen nu eenmaal", zegt ze zelf later. Ze neemt in de jaren zeventig voor een aantal labels op, inclusief een single als Dee Dee Schwartz, maar verdwijnt daarna al snel van het toneel. Incidenteel zingt ze mee op een album van haar beroemde zus, haar laatste eigen album dateert van 1984. Dee Dee is al jaren verslaafd aan medicijnen en haar toestand is een aantal keren nijpend geweest. Ze overlijdt op 18 oktober 2008 in een verzorgingstehuis in het gezelschap van Dionne. Dee Dee is slechts 62 jaar oud geworden.
Opvallend aan 'We're Doing Fine' is dat de heren Oldham en Skinner héél goed naar dit nummer hebben geluisterd bij het schrijven van 'Everything's Gonna Be Allright' voor P.P. Arnold. 'We're Doing Fine' is in Engeland uitgebracht op Mercury, maar die single blijkt tegenwoordig erg gewild. Rarenorthernsoul heeft een exemplaar in nieuwstaat in de aanbieding welke honderd pond moet kosten. Deze Blue Rock heeft me tien pond gekost en ik reken dat in elk geval tot een koopje, want beter dan deze krijg je hem niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten