Raddraaien: Audience

Ik heb het al vaker gezegd: Ik ben best een beetje trots op Soul-xotica. Het toont aan dat ik de discipline van het dagelijks publiceren onder de knie heb. Als ik een beetje rond kijk bij andere gebruikers van Blogger valt al snel op dat alleen 'professionals', zij die hun bedrijf aan het blog hebben verbonden, op dagelijkse basis publiceren en dan vaak ook nog alleen foto's. Dan zijn er nog wel de mode-bloggers, naast een selfie schrijven die vaak ook nog wel een verhaaltje, maar dat heeft ook al lang zijn onschuld verloren. Er zijn enkele mode- en make-up-bloggers die een modaal inkomen hebben gehaald uit hun weblog. Een muziek-idioot die zijn pagina vrij houdt van 'banners' en andere rotzooi en op dagelijkse basis een verhaal schrijft, is vrij uniek. Er zijn wel die zevenmaal op een dag publiceren en dan een week weer niet. Die neiging had ik ook in het begin van Soul-xotica, maar op 12 april 2010 zag ik het licht en ben vanaf dat moment op dagelijkse basis gaan publiceren. Deze Raddraaier gooit me echter flink terug in de tijd: Het uiterste begin van Soul-xotica toen ik het nog niet zo nauw nam. Een week na de eerste publiceer ik op 9 maart 2010 'hooggeëerd publiek', het vijfde bericht in de geschiedenis van dit blog. Een kattebel over de Engelse progressieve band Audience. Datzelfde publiek staat vandaag centraal in Raddraaien middels de single 'I Put A Spell On You' (1971).

'I Put A Spell On You' wordt in de midden jaren vijftig geschreven door de zwarte zanger Jay Hawkins. Hij wil het liedje opnemen, maar tijdens de opnamesessie wil het niet zo vlotten. Hij besluit een pauze te nemen en een drankje te nuttigen. Dat wordt per ongeluk een fles of drie en hij is flink lazerus als hij de sessie besluit. Het gebalk, geschreeuw en gehijg is iets dat hij normaal niet doet, maar het wordt het handelsmerk van Screamin' Jay Hawkins. Nina Simone neemt rond 1964 een beduidend rustiger versie op van het liedje en in Newcastle luisteren een stel muzikanten met veel aandacht naar haar platen. Het neemt 'Don't Let Me Be Misunderstood' over van Nina Simone en in 1966 verschijnt 'I Put A Spell On You' als een single van The Alan Price Set. Zijn voormalige bandmaten zetten het op hun elpee 'Animalisms' (1966) en ook Them heeft het dan al aan het vinyl toevertrouwd. In 1968 voorziet de Amerikaanse band Creedence Clearwater Revival het nummer van een lang gitaar-intermezzo en dit zal voor velen de definitieve versie worden. De Creedence-uitvoering ligt ook ten grondslag aan de cover die Audience in 1971 in het vinyl laat persen.

In de jaren 1969/70 is de rockmuziek volop in beweging. Er zijn een aantal 'progressieve rockbands' die het ene jaar nog heel hip en vooruitstrevend klinken en twee jaar later door de tijd zijn ingehaald. Iedere zichzelf respecterende platenmaatschappij opent een divisie voor progressieve rockmuziek en neemt voor lief dat dit genre zich afspeelt op de langspeelplaat en niet, zoals bij andere stromingen, uitgaat van een commercieel single-succes. Het jaar 1970 is ook het geboortejaar van Charisma, een typisch Engels platenlabel dat vooral met Genesis en Van Der Graaf Generator een stevig partijtje meespeelt in de progressieve rock. Audience is een lastig verhaal. Ik ben het met de schrijver van 'Bad Cat Records' eens: Bij Audience kun je jezelf afvragen of het een rockband is die progressief wil klinken óf een progressieve band die het over de boeg van rockmuziek gooit. Terwijl bij andere progressieve bands de nadruk ligt op buitensporig gitaar-gebruik of de invloed van de synthesizer, daar bepalen saxofoon en fluit het geluid van Audience. En niet te vergeten de eigenzinnige zang van Howard Werth.

Audience is jarenlang 'een naam uit het Hitdossier' voor mij. Hun 'Belladonna Moonshine' heeft in 1970 in de Tipparade gestaan. Pas in 2006 leer ik 'You're Not Smiling' kennen dat op de verzamelelpee 'Look Out!' staat. 'Look Out' is de eerste vinyl-uitgave die uitgaat van Hilversum 3. Het nummer boeit me onmiddellijk en als ik eind 2008 betrokken raak op het forum van Het Steenen Tijdperk vraag ik eens om 'Belladonna Moonshine'. De rest is geschiedenis, want tijdens het bestaan van de Nokia N95 is dit nummer niet van de speellijsten te meppen. In augustus 2010 trakteer ik mezelf op plaatjes bij Minstrel in Zwolle (omdat ik tijdens de vakantie in België niet heb getaald naar de speciaalbiertjes) en vis deze van Audience uit de euro-bak. Kenners van progrock zijn over al het algemeen wild enthousiast over deze versie, maar ik schaar me andermaal bij de schrijver van genoemde website. Hij vergelijkt het met 'Bryan Ferry onder invloed van een jointje' en ook ik ben niet kapot van 'I Put A Spell On You' van Audience.

Het lijkt erop alsof 'I Put A Spell On You' alleen in Amerika is verschenen als single. Nu geldt voor alle singles van Audience hetzelfde als menig andere groep of artiest van het Charisma-label, het is alleen maar een stukje promotie voor de langspelers en de groep moet nog steeds haar eerste hit hebben. In zowel Nederland als Engeland ontbreekt de single in de discografieën, het staat wel gewoon op de elpee 'The House On The Hill', maar 'You're Not Smiling' (dat op 'Look Out!' wordt getipt als Troetelschijf) is de single die in ons land van dat album op de markt komt. Hoewel ik niet heel veel op heb met progrock uit de jaren zeventig, staan de overige singles van Audience hoog op mijn verlanglijstje.