De enige 'Singles round-up' van deze maand bevat twee titels die ik reeds heb behandeld plus twee die nog binnen moeten komen. Toch durf ik ze beide al te presenteren en staan ze eveneens beide genoteerd voor de komende Blauwe Bak Top 40. Hiermee begin ik zaterdag en tot en met dinsdag krijgen jullie iedere dag een aftelling van tien platen. Ik moet de lijst nog samenstellen, maar heb nu al een beter gevoel dan bij de vorige Blauwe Bak Top 40. Toen had ik een paar uitschieters, maar had vooral Dorothy Morrison ervoor gezorgd dat mijn vinyl-aankopen erg minimaal waren geweest. De afgelopen drie maanden heb ik me weer bezig gehouden met het 'grondwerk'. Voor twintig pond en minder is nog zoveel leuks te vinden. Kijk maar eens naar de zeven singles die ik vandaag aan jullie ga voorstellen...
* Little Jewel- I Want To (US, Tay-Ster, 196?, re: 2013)
Dit plaatje staat al tijden op mijn verlanglijstje, maar ik weet tot een paar weken geleden niet dat er een recente heruitgave is. Het origineel is zeer gewild. Ik zie Frank Popp (dj en leider van de retro-soulband Frank Popp Ensemble) in eerste instantie een exemplaar aanbieden voor honderd pond. Die is binnen tien minuten verkocht. Laatst zie ik een ander exemplaar. 'Slight warp, does not affect play', zegt de handelaar, maar bij een korte beluistering van de geluidsclip moet ik vaststellen dat het exemplaar afgedraaid is. Zijn vraagprijs is 80 euro. Toch blijkt deze repro ook nog wel wat voeten in de aarde te hebben. Ik heb in het verleden vaker van HHV Music, een Duitse grootgrutter, gekocht, maar nooit problemen of exorbitante verzendkosten. Hij is de enige Europese dealer die Little Jewel aanbiedt, maar... twaalf euro verzendkosten? ,,We versturen alleen verzekerd", komt het antwoord, maar dat is onzin. Een 3-single box van Etta James kost zes euro aan verzendkosten en dat is een normale prijs. HHV wil niet anders en dan is het opeens net zo aantrekkelijk om eentje uit Amerika te halen van een handelaar waar wel mee valt te praten (HHV heeft een héle slechte naam als het op correspondentie bij problemen aankomt). Belachelijk maar waar, de man is met zijn dertien dollar verzendkosten zelfs goedkoper dan HHV! Die verwacht ik vandaag of morgen. Ik ben benieuwd, want mijn mp3 is van een absurd slechte geluidskwaliteit. Het komt uit dezelfde serie als mijn '96 Tears' van Big Maybelle en dat belooft een hernieuwde kennismaking!
* Love Committee- Law And Order (UK, Salsoul, 1978)
Meer dan ooit tevoren sta ik onder invloed van Modern Soul. Het is een grotendeels onontdekt terrein, ofwel... de massa heeft het nog niet ontdekt. Deze van Love Committee zie ik voor een pond bij Buydiscorecords, de budget-afdeling van Rarenorthernsoul en hij staat met de b-kant geadverteerd. Dat nummer, 'Where Will It End', klinkt in het geluidsclipje best interessant, maar blijkt in de praktijk met vier-en-een-halve-minuut aan de lange kant. Na drie minuten geloof je het wel. 'Law And Order' is met drie minuten precies genoeg. Het is commerciële disco die het nooit heeft gehaald, in progressieve soul-kringen zijn ze eind jaren zeventig dol op dit soort van platen. Zelf moet ik bekennen dat ik ze beter heb gehoord, maar deze ging louter als bonus mee in het pakketje en dan kan ik niet ontevreden zijn.
* Faye Marshall- Tonight I'm Gonna Make You A Star (US, Fay-Don, 1979)
Ik heb vorige week zondag de bestelling geplaatst van Love Committee, O'Jays, Wee en The Whispers, als ik dinsdagmorgen mijn mail open. Rarenorthernsoul heeft net haar mailing de deur uitgedaan en ik kijk even in het lijstje. Ik zie deze van Faye Marshall en ben gewoon nieuwsgierig. Bij de eerste noten weet ik het al: Die moet ik hebben. Toch is het andere pakketje net verzonden en om nu opnieuw een bestelling te plaatsen? 's Middags is deze Faye Marshall verkocht en ik krijg even spijt. De twaalf pond is niet onaardig in vergelijking met de veertig dollar van iemand op Ebay. Tot overmaat van ramp staat de volledige plaat niet eens op Youtube en zo word ik opeens erg hebberig. Ik ontdek Discogs als 'marktplaats', waar ik het eerder gebruikte voor release-info. De single is vandaag op de bus gegaan en verwacht ik vrijdag of zaterdag binnen. Ik heb nu al besloten dat deze op nummer 20 in de Blauwe Bak Top 40 gaat komen. Het gaat ook nog wel Week Spot worden, kan ik jullie beloven! 'Tonight I'm Gonna Make You A Star' is een héérlijk nummer. De 90 seconden die op Youtube staan, smaken zonder meer naar een volledige versie. Op Rarenorthernsoul is de scan nogal onduidelijk en zie ik 1979 aan voor 1975 en dat is maar een geluk geweest? Doorgaans sla ik platen uit 1979 heel snel over, maar bij deze kom ik superlatieven tekort. Ik kan onmogelijk wachten tot zaterdag...
* The O'Jays- Don't You Know A True Love (US, Astroscope, 1969, re: 1972)
Ik heb de correcte spelling aangehouden, maar op het label staat abusievelijk Ojay's als groepsnaam. Oorspronkelijk is dit 'Don't You Know A True Love' uitgebracht in 1969 op het Bell-label, maar verschijnt op Astroscope als de groep heeft getekend bij Gamble en Huff en een grote hit heeft met 'Back Stabbers'. De b-kant is wel nieuw, 'Peace' komt voort uit sessies die de groep heeft gedaan met H.B. Barnum tussen het ontslag bij Neptune en het aanbod van Gamble en Huff. Toch ga ik geheel voor de a-kant. Het had in de schaduw van 'Back Stabbers' zomaar een hit kunnen worden, want ook in 'Don't You Know A True Love' klinkt de groep vrij agressief.
* The Shangri-Las- The Sweet Sounds Of Summer (UK, Mercury, 1967)
Onlangs al behandeld op Soul-xotica. Wellicht heb ik toen geschreven dat het de Nederlandse persing was, maar ben inmiddels er over eens dat deze geperst is in Engeland.
* Dee Dee Warwick- We're Doing Fine (US, Blue Rock, 1965)
Het plaatje dat niet langer kon wachten en meteen Week Spot moest worden! Omdat deze 'Singles round-up'-berichten erg handig zijn bij het opzoeken, vermeld ik deze en die van The Shangri-Las toch nog even. Overigens schreef ik in juli in deze serie over een plaatje dat ik voor iemand had gekocht en waarvan ik de titel niet wilde vrijgeven. Ze heeft het inmiddels als ludiek verjaardagscadeau gekregen, dus nu kan ik het wel vertellen: Het was 'Alors Je Chante' van Rika Zarai.
* Wee- Try Me (UK, Soul 7, 1977, re: 2014)
DJ's en verzamelaars verdringen elkaar als een oorspronkelijk exemplaar van 'You Can Fly On My Aeroplane' van Wee opduikt. Reden voor Numero Music Group om het album opnieuw uit te brengen. Het Londense re-issue-label Jazzman krijgt exclusieve toestemming om vier nummers van het album op single te persen. Hier is de eerste van de twee, ik denk dat ik die andere vroeg of laat ook nog ga kopen. Norman Whiteside is de naam... Een songschrijver met een droom van een concept-album. Een plaat waarin zowel het rauwe straatleven als gedrogeerde dromen samen komen. Het zit tussen Stevie Wonder, Sly Stone en Jamiroquai in. Jamiroquai? Dat is toch bijna twintig jaar later? Klopt, maar het zou me niks verbazen als Jason Kay zou toegeven dat hij dagelijks naar dit album heeft geluisterd toen hij zijn band begon. 'Try Me' doet in het begin erg denken aan Al Green, misschien wordt het benadrukt omdat hij Al's titel 'I Can't Get Next To You' vrij citeert. Ik krijg nog een kluif om een favoriete kant te kiezen, want de b-kant is 'You Can Fly On My Aeroplane' en is net zó lekker. 'Sexy' jaren zeventig-grooves met een stem die aan voorgenoemde artiesten doet denken. Het is niet zo verwonderlijk dat verzamelaars liever hun kind verkopen dan deze elpee.
* The Whispers- Needle In A Haystack (US, Soul Clock, 1970)
En zo sta ik opeens voor een raadsel, want ik zie dat 'Needle In A Haystack' al in 1967 is uitgebracht op het Dore-label, maar toch vind ik deze Soul Clock-opname niet echt 1967 klinken. Gaan we even verder uitzoeken, want ik denk dat hier een potentiële Week Spot is. Overigens is het hier de b-kant van het eveneens uitstekende 'Seems Like I Gotta Do Wrong', dat echter iets langzamer is. 'Needle In A Haystack' heeft geen verband met het Motown-nummer, maar klinkt als een crossover-soul-nummer hoort te klinken van een groep die geworteld is in de doowop. Dit is dezelfde formatie die in de begin jaren tachtig een paar vette disco-hits heeft en ik heb sinds een aflevering van Floorfillers een bijzondere interesse voor hun werk gekregen. Of, nee... dat is niet waar... De inspiratie heb ik hier vandaan toen 'It's A Love Thing' van The Whispers in Raddraaien zat en van daaruit heb ik een 'Three-By-One' gedaan in Floorfillers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten