Alles is weer bij het oude. Na twee maanden iedere week iets 'anders' te hebben gedaan in Do The 45, kijk ik nu reikhalzend uit naar de show van zaterdag. Ik ga dan alle soulvolle en groovy singles draaien die ik de afgelopen twee maanden heb gekocht. Ik heb in juli en augustus geprobeerd de Week Spot af te stemmen op de thema's in Do The 45 en daardoor bleef deze van The Lovelites op de plank liggen. Ik moet nu ook echt even haast maken met de Week Spot's, want ik heb sindsdien alweer een paar kandidaten binnen gekregen. En zijn er zelfs nog wat oudere singles die hetzelfde predikaat moesten krijgen. Momenteel is eentje vanuit Engeland onderweg, deze verwacht ik morgen want de verkoper lijkt in een gebied te wonen met een 'snel' postkantoor. Waar pakketjes uit Leicester vaak een week onderweg zijn, was zijn laatste zending (The Dynettes) binnen de kortste keren binnen. Voor zaterdag moet het sowieso lukken, dus die kan er ook nog bij. The Lovelites zou twee weken geleden de Week Spot zijn, maar besloot toen 'last minute' Peaches & Herb te doen. Vandaag mag die eindelijk: 'My Conscience' van The Lovelites (1970).
Eer wie eer toekomt: Ik leer 'My Conscience' kennen via de mailings van Alexis uit Chicago. Het is met name het label met de foto's van de leden dat het eerst de aandacht trekt. De geluidsclip laat horen dat de plaat niet in een bijster goede staat is, bovendien moet het nummer nog 'groeien' bij mij. Iedere keer als ik hem weer in de mailing zie (Alexis schijnt een voorraadje te hebben en ze klinken allemaal bagger), moet ik even luisteren. Teneinde gebruik ik 'My Conscience' maar eens voor de Gimmegimmegimme in Do The 45: De twee enige digitale tracks in de show met plaatjes die op mijn zoeklijst staan. Hierdoor leer ik het midtempo-juweeltje steeds beter waarderen. Het exemplaar in de veiling van Jörg klinkt ietsje beter dan die van Alexis en de koop kan doorgaan. Beter dan dit zijn ze nauwelijks te koop. De illustratie komt van de site van John Manship, deze heeft een puntgaaf exemplaar in de aanbieding. Een andere dealer adverteerde afgelopen week met een Mint, maar deze klinkt net zo 'VG+' als de mijne.
In de jaren 1964 en 1965 bestaat al een groep met de naam The Lovelites, vermoedelijk uit Philadelphia, maar deze heeft niets met 'onze' Lovelites te maken. Buiten een reguliere single op Phi-Dan uit 1965 komt deze groep nauwelijks. Er duikt verder nog een onuitgebracht nummer op als acetaat en heeft zangeres Joanna DeClemente 'Please Be My Boyfriend' opgenomen met Vinnie Poncia en Pete Anders. Deze verschijnt jaren later op een Japanse cd met het gerucht dat het gezongen werd door The Crystals. Nogmaals, de groep van de Week Spot heeft part noch deel in dit verhaal.
The Lovelites van 'My Conscience' komt uit Chicago: Patricia 'Patty' Hamilton, haar zus Rozena Petty (geen idee hoe deze aan een andere achternaam komt?) en hun gezamenlijke vriendin Barbara Peterman. Het trio neemt in 1967 een single op voor Bandera Records dat twee persingen kent. De eerste vermeldt de titel 'I Found A Lover' en is uitgebracht op een donkerblauw label. Bij de tweede is de kleur van het etiket veel lichter en heet het nummer opeens 'I Found Me A Lover'. De plaat doet evenwel helemaal niets. Barbara verlaat na deze single het trio en wordt vervangen door Ardell McDaniel. Voor het kleine Lock-label neemt The Lovelites een volgende single op: 'How Can I Tell My Mom And Dad'. De plaat behandelt een groot taboe in Amerika: Het is een relaas van een tienermeisje dat in de steek is gelaten door haar vriendje en nu haar ouders moet vertellen dat ze zwanger is. Er zijn niet veel radiostations die het aandurven om de plaat te draaien, maar toch worden 55.000 exemplaren omgezet in Chicago. Reden voor de grotere platenmaatschappij Uni om The Lovelites onder contract te nemen. In de rest van Amerika heeft men evenveel moeite met het gekozen onderwerp, maar toch worden maar liefst 400.000 singles verkocht. Het bereikt een vijftiende plek op de R&B.
Uni biedt The Lovelites de kans om hun enige elpee op te nemen: 'With Love From The Lovelites'. Het is geen bestseller, maar kenners zijn het eens dat dit één van de betere soul-platen uit de jaren zestig moet zijn. Na het succes van de single stapt Petty uit de groep en neemt Joni Berlman plaats. 'Oh My Love' verschijnt in 1970 eerst met 'Who You Gonna Hurt Now' op de b-kant. Slechts twintig singles verderop in de catalogus zien we dezelfde single, nu met 'This Love Is Real' als b-kant. Het is geen verkoopsucces en het contract met Uni komt ten einde. Hamilton is zelfverzekerd genoeg om dan maar een eigen label te starten: Lovelite Records. De eerste single die uitkomt is meteen een succes. Het is 'My Conscience' waarvan in Chicago zeventigduizend worden verkocht en dezelfde 400.000 in de rest van de Verenigde Staten. Het onderwerp is beduidend onschuldiger dan 'How Can I Tell My Mom And Dad', maar toch is een liedje over je geweten tamelijk zeldzaam in de soul. Het werkt verfrissend tussen de talrijke 'hou van jou, blijf je trouw'-liedjes. De stevige productie met ruimte voor wat rauwe soul maken dat ik inmiddels tot over mijn oren verliefd ben geworden op deze single. Met alle recht een Week Spot!
'Bumpy Road Ahead' is de tweede single op Lovelite, maar staat in de schaduw van 'It's My Conscience'. Ardell heeft haar plaats afgestaan aan Rhonda Grayson en voor de volgende single wordt de naam omgedoopt tot Patti Hamilton & The Lovelites. In 1972 wordt de naam ingekort tot Patti & The Lovelites en dat maakt haar debuut op Cotillion door middels van twee singles en een derde op Velvet. Lovelite steekt in 1973 weer even de kop op en 'Oh My Love', de titel uit 1970, wordt opnieuw uitgebracht en krijgt eveneens een nationale distributie door middel van 20th Century. In 1975 staan we aan het begin van de disco en hoopt Patti & The Lovelites met een associatie naar een oude hit opnieuw te scoren. Dat blijft uit, hoewel '(Get Off) My Conscience' het in de Northern Soul-scene goed doet, alsmede de andere singles van het trio. Lovelite brengt onder een ander catalogusnummer de single 'Bumpy Road Ahead' uit, maar na 1975 is het een bekeken zaak wat The Lovelites betreft. De groep heeft nooit het succes gekend dat het had verdiend, maar toch worden de nummers nog dagelijks gedraaid bij liefhebbers van Chicago Soul. Het eigenaardige geluid van The Lovelites wordt ook vaak gebruikt als referentie. 'My Conscience' zit sinds een paar maanden enorm in de lift. Er zijn handelaren die durven om zestig euro te vragen voor de single, maar met een beetje spitten kun je de plaat voor tien euro of minder in de koffers hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten