Voordat ik het over de familie Phillips ga hebben, wil ik eerst even terug komen op de Week Spot. Ik schreef dinsdag dat Wikipedia en andere bronnen een zootje hadden gemaakt van de familiebanden. Ik heb daar zelf blijkbaar ook aan meegewerkt, want ik heb vanmiddag geleerd dat Thelma Houston in de verste verte geen familie van Whitney en Cissy Houston is en dus evenmin van de gezusters Warwick. Iemand op Youtube maakt het dermate bont dat Cissy opeens een zus van Dionne en Dee Dee is. Dan zou het wel kloppen dat het tantes zouden zijn van Whitney. En misschien waren Dionne en Dee Dee ook wel 'tantes' voor Whitney. Ik ben groot geworden met een aantal 'ooms en tantes' die helemaal geen familie zijn, maar het was bij ons meer iets van eerbied voor een ouder iemand die toch pal naast de familie stond. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik in de Thelma-fabel heb geloofd, maar er zijn nog dagelijks mensen die de vergissing maken. Dan ga ik over naar de Raddraaiers van vandaag. Ze zijn al een aantal keren voorbij gekomen. Het meest recent heb ik ze genoemd in het verhaal over de zonsverduistering in Duitsland. Toch is de groep nooit Raddraaier geweest en ben ik evenmin dieper in gegaan op de geschiedenis van The Mamas & The Papas. Het mag vandaag! Aanleiding is de single 'California Dreamin' van de groep uit 1966.
John Phillips en Michelle Gilliam zijn reeds een stel als het optreedt met The New Journeymen, een pure Amerikaanse folkgroep. De formatie maakt namelijk gebruik van akoestische instrumenten. Denny Doherty speelt met The Mugwumps en zij gebruiken elektrische gitaren en drumstel. Denny is degene die Cass Elliott aan draagt, maar daar wil John Phillips in het begin weinig van weten. John is een rechtgeaarde folk-man, bijna ziekelijk, en hij heeft een bepaalde harmoniezang in gedachten waar Elliott's lage stem moeilijk in thuis past. Ook voelt Phillips dat Elliott's uiterlijk het succes in de weg kan staan, ze lijdt dan al aan overgewicht. Tot slot is er dan nog het temperamentje van Elliott dat in de loop der jaren legendarisch zal worden en ontzettend botst met de natuur van Phillips. Doherty blijft aandringen en zo mag ze mee naar de Maagdeneilanden waar het kwartet oefent, oefent en nog eens oefent. Als ze in het najaar van 1965 het geluid naar de wens van Phillips hebben, steekt het over naar het Dunhill-kantoor in Los Angeles. De auditie is geregeld door een gezamenlijke vriend van Elliott en John Phillips: Barry McGuire. De groep tekent een contract en Elliott wordt pas op het laatste moment aan de formatie toegevoegd. Hun eerste opnames zijn samen met McGuire op diens' eerste elpee. Phillips heeft enkele nummers voor hem geschreven, waaronder de wereldhit 'Eve Of Destruction'.
In het najaar van 1965 verschijnt eerst 'Go Where You Wanna Go' op single, maar de platenmaatschappij doet té weinig promotie. De plaat flopt. Voor de tweede single is het beter georganiseerd. Dan hebben we het over 'California Dreamin', dat in december 1965 op single verschijnt. John wordt op een nacht in 1963 wakker met het liedje en wekt zijn lieftallige Michelle. Samen werken ze de compositie uit. Het duurt pas tot 1965 eer ze het opnemen, maar niet met hun nieuwe groep. Barry McGuire heeft de eer om 'California Dreamin' op te nemen. Een paar weken na deze opname gebruikt The Mamas & The Papas dezelfde 'backing' en voegt alleen een fluit-solo toe en mixt haar eigen zang in. Na het intro van P.F. Sloan, als de zang in valt, kun je heel in de verte op het linkerkanaal Barry McGuire horen. Ze hebben namelijk Barry's zang van de muziek losgeweekt, maar in de start is dat niet helemaal goed gegaan. De plaat is aanvankelijk een lokale hit in Los Angeles, maar het is een station in Boston dat voor de grote doorbraak zorgt. In Amerika bereikt het een vierde plek, terwijl Engeland een 23e plek noteert voor de single. In Nederland doet het evenwel helemaal niets.
Omdat The Mamas & The Papas in hun contract heeft beloofd om gedurende vijf jaar met twee albums per jaar te komen, verschijnt de eerste elpee na 'California Dreamin'. 'If You Can Believe Your Eyes And Ears' brengt direct een grote hitsingle met zich mee: 'Monday Monday'. Deze is wel goed voor een eerste plek in de Billboard en ook Nederland gaat overstag voor het geluid van The Mamas & The Papas. Het tweede album is titelloos en het succes wordt voortgezet middels de single 'I Saw Her Again (Last Night)'. Dit nummer is geschreven door John Phillips en Denny Doherty en gaat over de tijdelijke affaire van de laatste met Michelle Phillips. Dat is uitgepraat tussen de mannen. Dan blijkt in mei 1966 Michelle een relatie te hebben met Gene Clark van The Byrds. Omdat John de dikste vinger in de pap heeft bij The Mamas & The Papas, kost het Elliott, Doherty en Lou Adler veel moeite om te voorkomen dat John haar zal ontslaan. Uiteindelijk stelt het trio, minus John, een brief op voor Michelle waarin staat dat ze op non-actief staat. Als vervanger voor Michelle komt Jill Gibson bij de groep, een visueel ontwerper en singer-songwriter. Toch ontbreekt het Gibson aan de juiste charisma en ziet John Phillips zich genoodzaakt om de hand over het hart te halen. Eind juli 1966 wordt Gibson ontslagen en treedt Michelle weer toe tot The Mamas & The Papas. Er bestaat onduidelijkheid over wie we horen op de opnames van het tweede album. Gibson beweert ze te hebben ingezongen, maar Lou Adler weet ook dat bepaalde nummers origineel waren ingezongen door Phillips en dat ze gewoon de beste opnames hebben uitgezocht.
Het dubbele 'I Saw Her' voor het laatste refrein is een valse start, maar blijkt voor velen voor herhaling vatbaar. John Sebastian van The Lovin' Spoonful doet het hetzelfde jaar in 'Darling Be Home Soon'. 'Words Of Love' is de derde single, maar in sommige gevallen wordt 'Dancing In The Street' beschouwd als a-kant. 'Deliver' verschijnt in de herfst van 1966. De succesvolle singles van dat album is de versie van het stokoude succes 'Dedicated To The One I Love' en het autobiografische 'Creeque Alley'. In de zomer van 1967 treedt de groep aan op het Monterey International Popfestival, maar dan wordt voor het oog van het publiek duidelijk dat er frictie is in het gezelschap. Na de single 'Glad To Be Unhappy', eind 1967, organiseert John Phillips een laatste poging om de oude geestdrift terug te krijgen. De groep zal een Europese tournee ondernemen, maar bij aankomst in Engeland wordt Cass Elliott meteen gearresteerd op verdenking van diefstal van dekens en het niet betalen van een hotelrekening. Het zal de politie uiteindelijk gaan om haar partner Pic Dawson, die in verband wordt gebracht met drugssmokkel, maar het gooit het originele plan van Phillips danig in de war. Mama Cass zit een nacht vast en wordt pas de volgende ochtend op vrije voeten gezet. Die avond is er een feestje waar Elliott het verhaal aan Mick Jagger wil vertellen, maar John Phillips haar in de rede valt. Er wordt wat gesnauwd en plots ligt de groep aan duigen. John en Michelle zoeken rust in Marokko en Denny Doherty gaat meteen naar huis. Elliott blijft een tijdje in Europa hangen.
In mei 1968 verschijnt dan toch nog het complete album 'The Papas & The Mamas' inclusief Cass Elliott die weer eens de vredespijp heeft gerookt met Phillips. Eén van de opnames van het album is eigenlijk puur solo-werk van Elliott: 'Dream A Little Dream Of Me'. Tegen de zin van Phillips wordt dit uitgebracht als Mama Cass & The Mamas And The Papas. Het is de opzet voor haar solo-carriére en The Mamas & The Papas gaat tot 1971 op slot. In dat jaar verschijnt het matige album 'People Like Us' en sinds die tijd is The Mamas & The Papas een steeds wisselend groepje dat voornamelijk op revival-feesten speelt. Mama Cass verruilt al vroeg het tijdelijk voor het eeuwige, John Phillips houdt de naam levend, al dan niet met Scott McKenzie en zijn dochter van Wilson Phillips. Denny Doherty overlijdt in 2007, John Phillips in 2001 en Michelle is de laatste overlevende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten