Ik ben ervan overtuigd dat toeval niet bestaat. Dingen moeten nu eenmaal zo lopen om uit te komen bij het volgende. Als ik kijk naar mijn Northern Soul-hobby en ik had niet 'toevallig' dit of dat gedaan...? Het is op zijn minst opvallend dat ik, als vinyl-enthousiast, wordt aangetrokken door een aanbieding van een dvd met muziek. Maar als deze dvd was samengesteld door iemand die niet, op zijn zachtst gezegd, een hele eigenzinnige muziekkeuze had, dan was ik waarschijnlijk nooit een centimeter van Kev Roberts' Northern Soul Top 500 afgeweken. Ik moest de verkoper nog eens een mailtje doen om hem te vertellen wat het schijfje teweeg heeft gebracht. En wát het me allemaal heeft gebracht! Ik leerde via zijn keuze dat ik verder moest kijken dan mijn neus lang was en niet klakkeloos af gaan op wat 'de experts' aanbevelen. Tussen de 1986 nummers stond niet deze van The Contessas, maar middels de nieuwsgierigheid kom ik al heel snel in contact met deze single. Een enorme brok klasse waar exclusiviteit van afstraalt en waar ook een, doorgaans, pittig prijskaartje bij hoort. Ach vooruit, dit was ook niet bepaald dubbeltjes-werk, maar wat ben ik gelukkig dat ik jullie deze week 'I Keep On Keepin' On' van The Contessas mag voorschotelen als de nieuwe Week Spot!
De laatste die ik had gezien, stond in een verkooplijst op Hassle Free en daar moest die dertig pond kosten. Toen ik 'mijn' exemplaar in het vizier kreeg, wist ik dus ook dat ik niet té zuinig moest inzetten. Het is voor wat dat betreft net als met Lillian Dupree, er bestaat zoiets als een minimumverkoopprijs voor dat soort van platen en soms kun je eens een mazzeltje hebben. Vaak doe je er verstandig aan om die minimumprijs te respecteren, zodat je hem kan toevoegen aan de verzameling. Keer op keer veilingen verliezen gaat vervelen, kan ik na zestien keer Lillian Dupree stellen. In het geval van The Contessas wordt je beloond met twee minuten en vijfentwintig seconden absolute klasse.
The Contessas staat te boek als het eerste groepje van Jimmy Webb, de grote songschrijver en arrangeur. In de begin jaren zestig wordt Webb aangesteld als pianist voor een schoolkoor. Webb is in 1961 door 'Turn Around Look At Me' van Glen Campbell vanuit de religieuze muziek de popmuziek ingerold, niet wetende dat hij later zou samenwerken met Campbell. Opeens ligt Webb's hart bij liedjes schrijven en ondanks waarschuwingen van zijn vader maakt hij in de midden jaren zestig zijn beroep daaruit. Hij heeft in 1965 een paar liedjes geschreven die het meest geschikt door een viertal dames zouden kunnen worden gezongen. Als pianist van het schoolkoor heeft hij gemakkelijk kiezen. De keuze valt op vier hoogblonde meisjes. Ze zijn geen familie van elkaar, maar ontzettend lastig uit elkaar te houden. Het zijn Alyce Wheaton, Suzy Horton, Suzanne Weir en Sharon Johnson. Omdat Jimmy Webb een contract heeft bij Jobete Music, de publicatiemaatschappij van Motown, en een promo wil opnemen, wandelt hij op zekere dag de Motown-studio binnen met het kwartet. De receptioniste ligt dubbel van het lachen. Vier blanke en blonde meisjes, die zusjes van elkaar hadden kunnen zijn, in een studio die gedomineerd wordt door zwarten. Desondanks is iedereen zwaar onder de indruk van de kunsten van The Contessas en nog meer van het talent van hun arrangeur en songschrijver Jimmy Webb. Jimmy Webb levert als eerste 'My Christmas Tree' aan, dat op het kerstalbum van The Supremes ('Merry Christmas') verschijnt. The Contessas zingt verder een vroege versie van 'By The Time I Get To Phoenix', welke door latere cd-uitgaven verkrijgbaar is geworden. Van de sessies verschijnt een single op het minuscule E Records: 'This Is Where I Came In' is hiervan de officiële a-kant.
Dat liedje zal binnen Motown worden opgenomen door Thelma Houston. Toch gaan veel dj's en verzamelaars meer voor die uiterst charmante b-kant: 'I Keep On Keepin' On'. Het is door mijn verzamelen heen gebleken dat ik een zwak heb voor meidengroepen. En als ze dan ook nog 'hey-hey-hey' zingen, dan is het helemaal bingo. Zie daar mijn liefde voor 'I Keep On Keepin' On'. Een nummer waarbij ik superlatieven tekort kom. Alles klopt hieraan: Het liedje, de messcherpe harmonieën, de geïnspireerde leadzang, een fraai arrangement, het 'less is more'-principe. Niet gek dat deze single vanaf dag 1 hoog op mijn verlanglijst staat. Ik moet alleen eerst even leren om meer dan een tientje te spenderen...
The Contessas volgt de plaatopname met een paar optredens waaronder 'Shivaree', dat vijftig jaar later dankzij Youtube nog steeds is te bewonderen. Toch valt de groep daarna heel snel uit elkaar. Blonde en blanke meisjes hebben een grote aantrekkingskracht en al snel moeten gezinnetjes worden gevormd. Dankzij een gerespecteerde Blogspot-collega weten we van Suzanne dat ze (in 2011) vierendertig kleinkinderen heeft. Alyce heeft zichzelf rond 2001 van het leven beroofd en Sharon is opgelost in de anonimiteit. Suzy en Suzanne hebben beide hun gezinnen en nieuwe activiteiten en werkten met plezier mee aan een artikel van de collega-blogger, die mij ook weer van de informatie voor dit bericht voorzag. Zonder hem is vrijwel niets te vinden over de groep.
Jimmy Webb zal kort bij Motown vertoeven. In 1967 raakt hij betrokken bij The 5th Dimension en breken zijn vette jaren aan. Hij schrijft het grootse 'MacArthur Park' voor de acteur Richard Harris en werkt in 1968-69 samen met de man die hem zeven jaar eerder imponeerde: Glen Campbell. Eigenlijk verdient Jimmy Webb van mij een standbeeld en aangezien Lee Dorsey nog immer de enige in de Beeldenroute is, moest ik maar eens een apart bericht wijden aan Webb.
Morgenmiddag is de grote dag: De fotoshoot! Na afloop ga ik jullie, denk ik, trakteren op een derde Singles round-up. Vanmorgen zijn de zeven singles van Marcus binnen gekomen. Met een paar aangename verrassingen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten