Net wat u zegt, zo veranderlijk als het weer. Had ik net de knoop doorgehakt om de Blauwe Bak Top 40 ná het weekend te doen, heb ik plotseling een verrassing in petto: Vrijdag neem ik gewoon een aanvang met de lijst. Omdat deze Top 40 erg bijzonder is ten opzichte van vorige edities heb ik tot gisteravond geprobeerd 'last minute' dingen toe te voegen en moest dat even een halt toe roepen. In de lijst staan vier platen die nog onderweg zijn in de post, eentje is vanmiddag binnen gekomen. Met uitzondering van de hekkensluiter zijn het plaatjes die als mp3 mijn afgelopen maanden hebben beheerst, dus hebben die sowieso hun plekje verdiend. Van de integrale uitzending op Wolfman Radio zie ik vooralsnog even af, maar ja... je weet maar nooit. Vandaag en morgen dus nog een editie van Raddraaien en dan vier dagen lang de Blauwe Bak Top 40. Vandaag gaan we maar liefst 54 jaar terug in de tijd met een plaatje van De Fouryo's: 'Zeven Leuke Meisjes'.
Bij dit plaatje dwalen de gedachten weer even af naar Mossley. Het moet in de MIND-periode zijn geweest dat ik ergens heb gelezen dat in Ashton-under-Lyne op vrijdagavond een popkwis wordt georganiseerd. Daar heb ik wel oren naar. Ik verdwaal aanvankelijk in een pikkedonker Ashton. De pub zit aan de rand van het centrum tegen een oude woonwijk aan en het is in dat gedeelte waar ik het spoor bijster raak. Er stond geen tijd vermeld op de poster, maar toch begin ik in paniek te raken. Het is de tijd dat ik nauwelijks een treinkaartje van Mossley naar Ashton kan veroorloven (ik ga hierom vaak ook lopend naar huis en dat is een stevig eind!), dus ik heb er wel wat voor over om te kunnen aanschuiven voor de kwis. Met behulp van enkele buurtbewoners vind ik de pub, maar dat is een trieste aangelegenheid. Ik ben de enige buiten het personeel en een popie-jopie-deejay. Als ik vraag naar de kwis blijkt het meer iets van 'wie het hardst de titel weet te roepen bij het intro, krijgt een consumptie van het huis'. Dat is natuurlijk niet het soort kwis waarvoor je mij kan wakker maken. De deejay doet zijn uiterste best om zo opvallend mogelijk te doen. Hoewel hij bloedserieus is, grenst het aan 'camp'. Ik verslik zowaar in mijn bier als ik het ontzettend lullige 'Seven Little Girls' van The Avons uit de luidsprekers hoor. Ik moet zo ontzettend lachen dat de deejay zich ongemakkelijk gaat voelen en snel een disco-plaat opzet. Sindsdien weigert het barpersoneel mij te schenken. Na nauwelijks een half uur laat ik personeel an deejay weer alleen achter. Ik ben nooit meer terug geweest.
Het maakt in wezen niet zoveel uit of je de Engelse hitversie van The Avons of de Nederlandse cover van De Fouryo's hebt, het effect is hetzelfde. 'Seven Little Girls' of 'Zeven Leuke Meisjes' is domweg een kinderliedje voor jongvolwassenen. Onder die categorie bevinden zich ook bijna de leden van de Fouryo's. De groep wordt in 1957 opgericht als The Four Youngsters. Broer en zus Joyce en Jan Schouten, toekomstige schoonzus Ria Lubberink en Dick Van Niehoff maken hun debuut op het zilveren bruidsfeest van de Schoutens. Een paar maanden later wint het kwartet het Cabaret Der Onbekenden en wordt door Jack Bulterman op sleeptouw genomen. Hoewel het oorspronkelijke geluid van De Fouryo's door publiek en platenmaatschappij als 'jong en verfrissend' wordt ervaren, klinkt het binnen de kortste keren 'belegen'. Jack Bulterman werkt graag met covers van Amerikaanse hits en heeft een speciale voorkeur voor het werk van The Everly Brothers. De broers zullen nog eens refereren aan The Blue Diamonds als 'those leeches from Holland', maar het is duidelijk Bulterman die achter de keuze zit. Hij laat De Fouryo's debuteren met 'Bye Bye Love'. Opmerkelijk is dat dit plaatje zowel op 45-toeren-single als 78-toeren-plaat wordt uitgebracht.
Ria verlooft in 1958 met Piet Schouten, de broer van Joyce en Jan, en wordt in De Fouryo's vervangen door zus Jetty Schouten. De tweede single van De Fouryo's is Engelstalig, terwijl de groep vooral bekend is van haar Nederlandse vertalingen. 'Bird Dog' op een kant en 'Devoted To You' op de andere. The Everly Brothers hebben eveneens 'Devoted To You' op de b-kant staan, waardoor andermaal sprake is van een regelrechte kopie. Toch wordt de plaat van De Fouryo's om een vreemde reden buiten de hitparade gehouden. Zeker als je rekent dat de groep in 1958 tweede wordt in de Tuney Tunes populariteitspoll in de categorie 'zanggroepen'. Het kan nóg erger, want de eerste plaats is voor De Selvera's. In 1959 en 1960 staat De Fouryo's wel bovenaan, maar wordt in 1961 voorbij gestreefd door dat andere bandje van Bulterman: The Blue Diamonds. In 1959 heeft de groep de eerste 'genoteerde' hit met 'Zeg Niet Nee', een cover van 'Tell Him No' (De duo's Dean & Marc en Travis & Bob hebben hits met de Engelse versie). 'Seven Little Girls' mag dan de enige hit van betekenis zijn voor de Britse groep The Avons, in Nederland raakt het ondergesneeuwd en trekt het 'Zeven Leuke Meisjes' mee naar de bodem. In 1961 staat De Fouryo's op nummer 1 met 'Dans Nog Eenmaal Met Mij'. Dat hebben ze dan vooral aan The Drifters en hun Engelse versie 'Save The Last Dance For Me' te danken.
Joyce en Jetty nemen in 1962 samen een single op als The Tonics met een aardige cover van 'Walk Like A Man' van The Four Seasons. Ook staat de versie van 'Surf City' van De Fouryo's (1963) hoog aangeschreven bij liefhebbers van Nederlandse beat. Toch is het concept van een meerstemmige zanggroep van twee heren en twee dames ernstig op zijn retour. Na 1961 slaagt het kwartet er niet meer in om de hitparade te bereiken. De toevoer van singles gaat gestaag door en ook valt De Fouryo's de eer te beurt om te mogen openen voor The Rolling Stones in het Scheveningse Kurhaus. Een groter contrast is niet mogelijk! In 1966 maakt De Fouryo's een laatste Engelse single, 'You Don't Love Me', en als deze kant noch wal raakt, besluiten ze er een punt achter te zetten. Het is overigens hetzelfde tijdstip waarop veel van hun Amerikaanse generatie-genoten dezelfde keuze maken. 'The times they are-a changin', zoals Bob Dylan heeft verkondigd en, laten we eerlijk zijn, voor De Fouryo's was al vijf jaar geen plek meer in de popmuziek.
Ria Lubberink is in 1999 op 59-jarige leeftijd heen gegaan en Dick Van Niehoff een jaar later. Hij is dan 62 jaar. Als Radio 5 Nostalgia er niet was geweest, dan was De Fouryo's nu een vergeten stukje Nederlandse muziekgeschiedenis geweest. Maar, niet getreurd, in zo'n geval heb je altijd nog Soul-xotica en dat kost niet bulten overheidssubsidie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten