Raddraaien: Abba

Wat moet je als je nergens zin in hebt? Niks doen? Nee, ik word er niet lekker van. Toch is het op dit moment even een fase waar ik in zit. Voor het eerst sinds mijn aanstelling (en de twee dagen spit daar gelaten) heb ik me ziek gemeld voor het werk en heb laten weten dat volgende week ook nog te blijven. Maar daarna wil ik toch echt weer aan de slag, dat is iets waar ik naar toe ga werken. Gisteren en vandaag zijn weinig productief geweest. Tuurlijk, de verplichtingen (op werk na) na gekomen, dus gewoon gisteravond de show gedaan, maar verder? Naar buiten, slapen, wakker worden, eten (ik blijf het wel doen, maar het gaat met weinig trek), schrijven... op alles volgt de mantra 'geen-zin-in'. Vanmiddag heb ik zowaar nog een uurtje genoten van muziek en Soul-xotica mag ook nooit ergens de dupe van worden. Vrijdag zou normaliter een Van hit naar her moeten zijn, maar ik kan niet de juiste inspiratie vinden. Ik zou een standbeeld kunnen doen nadat ik afgelopen avond een stuk van een interessant interview met Anne Dudley heb meegekregen, maar ik kijk op tegen het huiswerk. Dan weet ik het opeens, Raddraaien! Juist, dit stukje avontuur doet me alsnog in de pen klimmen. De kappers hebben bepaald dat ik vier singles vanaf 'Ring Ring' moet zijn en kom dan uit bij een andere Abba-klassieker: 'Dancing Queen' (1976).

Nou, dan heb je toch even fijn mazzel: Mooi over zo'n plaatje schrijven waar je goede luim van krijgt? Nee. Dat ligt hem niet aan dit moment, maar ik heb altijd al een katergevoel gehad bij 'Dancing Queen'. Desondanks is het wel een plaat waar lekker veel over te vertellen is, dus dat is dan wel weer handig. Mijn zin voor Abba, heb ik al vaker uitgelegd, is als kind al een beetje bedorven. Als daar ooit een soundtrack van moet verschijnen, hoort 'Dancing Queen' ook daarop. Toch is het niet alleen de herinnering die maakt dat ik niet veel op heb met het liedje. Volgens veel mensen, vooral in dronken toestand, is 'Dancing Queen' een ge-wééé-ldig disco-nummer dat je maar te pas en te onpas moet draaien. Laat me jullie als dj dan iets toefluisteren: 'Dancing Queen' is een dragonder om te draaien. Het tempo ligt zestig kilometer onder een normale disco-hit. Net als je de gang eronder hebt, kun je op de rem trappen en na dit kostuumdrama van 3.51 weer van voren af aan beginnen.

Het sentiment heeft vanaf de eerste dag een grote rol gespeeld in de geschiedenis van 'Dancing Queen'. Het heeft aanvankelijk geen tekst en heeft de werktitel 'Boogaloo'. Vorr het ritme hebben Benny Andersson, Stig Anderson en Björn Ulvaeus huiswerk gedaan bij 'Rock Your Baby' van George McCrae, maar ook het drumwerk op het album 'Gumbo' van held Dr. John (1972). De drie heren werken aan dit stuk en voelen vanaf het eerste moment dat ze goud in handen hebben. Benny neemt eens een band mee naar huis en laat het Frida horen. Die is meteen tot tranen geroerd. ,,Het is een melodie die rechtstreeks naar je hart leidt", zal ze later in een interview vertellen. De helft van het oorspronkelijke tweede couplet wordt van de eigenlijke single af gehouden, maar er bestaan nog wel opnames van dit extra lapje tekst. Met de dames in de studio, die samen de 'lead' zingen, voelen de betrokkenen andermaal het zelfde: Hier wordt een hit gemaakt. Hoewel Andersson en Ulvaeus er menig hebben gemaakt in die jaren, zeggen de heren zelf dat ze dit nooit weer hebben gevoeld bij een ander nummer. Met een hit in handen is het nu zaak om de plaat op het juiste moment op het publiek los te laten.

Dat is bijna een jaar na de opname, die in begin augustus 1975 heeft plaatsgevonden. 'Dancing Queen' is al een beetje gepromoot op de Duitse en Japanse televisie, maar krijgt de echte primeur op 18 juni 1976 op de Zweedse televisie. Abba speelt met een keur van artiesten op het gala voorafgaand aan het huwelijk van Carl Gustav en zijn lieftallige Silvia. Op 16 augustus 1976 verschijnt in Zweden de single, een paar dagen later ook in Engeland en andere Europese landen. Amerika moet wachten tot 12 november 1976, maar daar wordt het wel de enige nummer 1-hit van Abba op de Billboard Hot 100. Tegen die tijd is de plaat overal ter wereld een hit en vaak bovenaan op de hitparade. In Engeland sluit het een rijtje van drie nummer 1-hits op rij, in Nederland is het de middelste van drie nummer 1-hits, want ook opvolger 'Money Money Money' schiet door naar de eerste plaats. Weet je wat het leukste is aan alinea's? Je kan aan het einde van zo'n ding even wat nutteloze informatie kwijt. Daar gaan we... in 1995 wordt de International Standard Musical Work Code geïntroduceerd, een soort van ISBN-nummer voor muziek. Welnu, 'Dancing Queen' is het eerste stuk dat zo'n code meekrijgt. Mochten jullie het nog eens nodig hebben, hierbij: T-000.000.001-0.

Toch is 'Dancing Queen' meer dan alleen een stuk muziek gebleken. Laat iemand twintig platen uit de jaren zeventig noemen en je hebt grote kans dat 'Dancing Queen' daartussen zit. Misschien heeft Frida dan toch gelijk? 'Dancing Queen' is voor veel mensen een personificatie van de jaren zeventig geworden. En voor wie in 1976 helemaal loos ging op de dansvloer, betekent het nummer veertig jaar later nog steeds 'feest'. Of we het nu over professionals hebben als Rolling Stone-magazine of over luisteraars van een nostalgisch radiostation, allemaal hebben ze 'Dancing Queen' hoog in hun lijstje van 'mooiste nummers aller tijden' staan. Er zijn in de loop der jaren wereldwijd meer dan drie miljoen singles verkocht, dat is inclusief de heruitgave in 1992. Ook in de digitale wereld doet 'Dancing Queen' van zich spreken, in de zomer van 2008 is het nummer reeds 512.000 maal gedownload via legale websites.