Truus Zuuphuus

Ik heb zaterdagavond even wat tijd te doden en ga, zoals gewoonlijk, 'voor de lol' even kijken bij de soul-singles op Marktplaats. Het is lachen, gieren, brullen! Een Amerikaanse promo heet al snel 'Northern Soul', maar is dan vaak country of een zoete ballade. Platen die zééér zeldzaam zijn en dus ook grof geld moeten opbrengen, terwijl je ze bij iedere kringloop voor 20 cent uit de bakken vist. En die arme gelukzoeker uit Joure die al drie jaar probeert 'It's Gonna Take A Miracle' van Honey & The Bees te ruilen tegen een scooter. Zelfs de sleutelring van zo'n apparaat is meer waard dan de single. Maar dan opeens... valt mijn mond open. Ik wrijf mezelf door de ogen. Droom ik dit? Iemand biedt de 10" van 'Valerie' door Mark Ronson & Amy Winehouse aan. Volgens de advertentie nauwelijks tot niet gedraaid. Hij wil gewoon het aankoopbedrag terug hebben. Tien euro! De advertentie staat al een week en is door 120 mensen bekeken. Ben ik nou gek? Dit kan met gemak wel eens het koopje van het jaar zijn. Ik bied de gevraagde tien euro en tot mijn grote verrassing heb ik de volgende dag antwoord. Even later een bericht van Marktplaats dat er twaalf euro is geboden, maar hulde aan de verkoper! Ik was als eerste en ik mag hem hebben!

De NCRV brengt eind jaren tachtig Frank Masmeijer voort en haalt in het begin van de nieuwe eeuw zijn Vlaamse evenknie naar Radio 2: Michel Foulet. ,,Laat hem maar wat lanterfanteren op de Hollandse radio, we zijn hem liever kwijt dan rijk", hoor ik op een bepaald ogenblik een Belg opmerken. Toch mag ik ontzettend graag luisteren naar de show van Foulet op de zaterdagavond. Tussen acht en elf heeft hij eerst een studiogast die platen meebrengt en zijn of haar levensverhaal aan de hand van muziek vertelt. Daarna heeft hij onder andere een recente release die hij in het zonnetje zet. En is er die 'interactieve' finale: De luisteraars mogen (per telefoon, het is in 2003-04) kiezen uit drie 'ondergewaardeerde' platen. 'The Summer Is Over' van Dusty Springfield verbreekt alle records, alleen hangt Foulet de stijfkop uit en blijft raaskallen dat de plaat uit 1974 komt. Niet waar..., het is oorspronkelijk in 1964 uitgebracht, maar dankzij een Veronica-jingle is het in augustus 1974 terug in de Tipparade. Het is Michel Foulet die ik het eerst hoor over Amy Winehouse, ze heeft dan net 'Frank' uit. Foulet zegt dol te zijn op de zangeres, maar 'wellicht dat dit met haar naam heeft te maken'. Gedurende de show wordt met de gast een fles wijn burgemeester gemaakt. Hij doet hoog op over de cd, maar de gedraaide nummers doen me geen zier. Komt wellicht ook omdat ik dan tot mijn oren in de garagerock zit, dus heel snel ben ik niet te overtuigen.

In 2006 valt de eer te beurt aan de KRO-presentatrice Adeline Van Lier. Aan haar heb ik mijn liefde voor Doris Duke en Laura Lee te danken en als ze een introductie doet op 'Rehab' van Amy Winehouse zijn mijn oren gespitst. Het nummer zal me de komende drie jaar echter helemaal niks doen. Ik vind Amy in 'Rehab' meer als een soort Petula Clark klinken, het is het hem net niet. Als ik zelf in april 2009 de alcohol opzij schuif en bepaalde lieden van mening zijn dat ik toch nog maar even naar een kliniek toe moest, roep ik ook 'no no no', ofwel: 'Rehab' zal pas in april 2009 mijn strijdlied worden. De weken erna draait Van Lier geregeld meer werk van het album 'Back To Black', maar... het doet me nog steeds erg weinig. Pas bij 'Love Is A Losing Game' begin ik iets waardering te krijgen. Op de radio is het aanvankelijk 'Rehab' en ik kan niet mee delen in het enthousiasme. De rest van de singles ontgaan me vooralsnog.

In 2007 ga ik aan het werk bij de Dyka, de specialist op het gebied van pvc-buizen. Buiten de kerstvakantie en de zomerstop om draaien de machines 24 uur per dag met veel kabaal. Om de tien meter staat een radio de werknemers in de directe omgeving te vermaken. Als ik in september 2007 aan de slag ga, is 'Relax, Take It Easy' van Mika een grote hit. Het 'e-e-easy' hoor je boven alle machines uit. Omdat de ene naar Q Music luistert en weer een ander naar Sky, 3FM, 538, Radio 2 of de regionale zender, is dit een onregelmatig terugkerende 'sirene' gedurende de dag. In 2008 is daar 'Valerie' van Mark Ronson & Amy Winehouse en Mika heeft een waardige opvolger gekregen. Ook deze plaat heeft een 'power' die alle machinelawaai overstemt. Als mijn vakantiegeld wordt gestort, ben ik in alle staten. Het is snikheet op deze donderdag in mei 2008. Ik heb het geluk dat Henk deze week mijn chef is, een goedzak waarmee je wel een loopje kan nemen. Ik weet niet wat er aan scheelde, maar ik word om zeven uur 'opeens heel erg ziek'. ,,Maar snel naar huis", zegt Henk. Daar wissel ik van kleding en spring op de trein naar Zwolle. Ik heb in het bijzonder eentje op het oog en daarmee moet ik opschieten?

Ik vraag overal naar 'het vinyl', ervan uitgaand dat het een 12" is. Tot zaterdag weet ik niet beter. Op de binnenhoes van mijn exemplaar staat de datum '13 juli 2008' en de vorige eigenaar heeft hem bij Concerto gekocht in Den Haag. De mazzelaar! Op 22 mei 2008 is deze in Zwolle al helemaal uitverkocht. Ietwat teleurgesteld koop ik dan maar 'Back To Black' op vinyl, speciaal voor kroegoptredens, al moet ik toegeven dat ik het album beter vind klinken op vinyl als van cd of mp3. Het topstuk van die avond is echter het vinyl van 'Songs III' van Marissa Nadler. Die had ik in maart reeds voor een tientje gekocht bij haar optreden in Haarlem, maar die had ik in de trein laten liggen. Deze 'nieuwe' moest maar liefst 35 euro opbrengen. Nogmaals: Ik koop 'Back To Black' uitsluitend voor kroegoptredens. Even iets populairs tussen de onbekende dingen door. Dat zijn dus vooral Buze-optredens en de sporadische kroeg. Ook nu haal ik hem eens per drie maanden tevoorschijn voor The Vinyl Countdown.

'Valerie' is de grote hit van de vroege zomer van 2008. Met Marianne ben ik op zondagavonden bezig met de voorbereidingen voor een muziek-kwis en het inspireert ons tot een ronde 'Valerie's'. Net als mijn ronde 'panfluit' en 'broertjes' moet deze nog steeds worden gespeeld. 'Valerie' is alom. Of ik nu aan het werk ben op de Dyka of ik zit in 't Pandje (pas geopend) of Swingers (bijna dicht), overal hoor je 'Valerie'. Het is mijn laatste alcoholische zomer en 'Valerie' hoort bij die soundtrack als een schuimkraag op een biertje. Op een zondagse kwisavond ben ik creatief met Marianne en komen we op de verbastering Truus Zuuphuus. Zo hebben we er meer. Tijd voor een kwispeltje? Wie zouden we bedoelen met 'Liesje Toets'?

Helaas, de zegel is verbroken en de plaat is schijnbaar toch een enkele keer gedraaid. Ik had vanmiddag nog even het idee dat als die verzegeld was, hem meteen via de Engelse Ebay te verpatsen, maar dat doen we nu maar niet. Ik heb er zes jaar op moeten wachten en vijf jaar lang met mijn tengels van de drankjes moeten afblijven, maar nu kan ik eindelijk 'Valerie' vanaf vinyl draaien. En dat klinkt? Alsof je hem nog nooit hebt gehoord! Als jullie morgen inschakelen voor Do The 45 (15 uur) en/of The Vinyl Countdown (23 uur), in beide shows zal ik delen in de ervaring van 'Valerie' op vinyl.