Toen mijn zus in 1987 trouwde en het ouderlijke huis verliet, nam Jelte de slaapkamer van mijn zus over en ruilde ik met mijn ouders. Na ruim twaalf jaar heb ik dan mijn eigen slaapkamer. Daar kan ik het volgende jaar immers rustig mijn huiswerk doen! Een eigen slaapkamer betekent echter ook dat de controle weg is. Waar ik met mijn neus in schoolboeken moest zitten, daar verdween mijn neus eerder in het Hitdossier en de Oor Popencyclopedie. Ook trek ik me geregeld terug op de kamer om naar de radio te luisteren, terwijl beneden de televisie aan staat. Vooral zaterdagavonden tussen acht en negen. De NCRV heeft dan een programma genaamd 'Elpee Pop Special', een 'special' voorafgaand aan het programma 'Elpee Pop' waarin presentator Harro De Jonge de nieuwste album-releases doorneemt. Op 30 januari 1988 zendt de NCRV een special uit over The Moody Blues en dit zal het opstapje vormen naar mijn Moody Blues-collectie. Hetzelfde jaar presenteert het een programma rondom een groep waar ik sinds een jaar een single van heb: Manfred Mann's Earth Band. Vandaag staat deze groep centraal in Raddraaien, maar dan met een single die niet in de special was opgenomen: 'Lies (Through The 80's)' uit 1980.
Net als The Moody Blues heb ik destijds die special van Manfred Mann's Earth Band ook opgenomen. De selectie van De Jonge kenmerkt zich door het gebruik van typische album-tracks, niet de geijkte hits, en begin en einde is soms iets afwijkend. Neem nou Manfred Mann's Earth Band. Waar moet je beginnen en waar moet je eindigen? De NCRV slaat het eerste Earth Band-album 'Messin' over en gaat meteen los met het titelnummer van 'The Good Earth'. Het eindigt met het album 'Angel Station' uit 1979 en dus niet met 'Chance', het voorlopig laatste Engelse album van Manfred Mann. Bij The Moody Blues werd 'Days Of Future Passed' genegeerd. Ik begrijp het wel. Een uurtje is té kort voor een radioshow en dan moet je keuzes maken.
Voormalig bassist van Manfred Mann, Klaus Voorman, claimt dat hij de naamgever is geweest van Earth Band. Naarmate de jaren zestig vorderen, ondergaat Manfred Mann in de muziek een transitie: Van woeste rhythm & blues die met name in Ierland voor nogal wat opstootjes zorgen naar meer vriendelijke en 'aardse' muziek. Manfred Mann neemt in 1970 even afstand van haar poppy verleden door een album te maken als Manfred Mann's Chapter 3. Hierop produceert de groep 'moeilijke' jazzrock. Daarna formeert frontman Mann een nieuwe band die feitelijk de eerste Earth Band is, maar vooralsnog Manfred Mann blijft heten. Deze groep bestaat uit zanger-gitarist Mick Rogers, zanger-toetsenist Manfred Sepse Lubowitz (beter bekend als Manfred Mann), bassist Colin Pattenden en drummer-zanger Chris Slade. De single 'Please Mrs. Henry' verschijnt overal als Manfred Mann, een vervolg op de jaren zestig-groep. Dan neemt Manfred Mann een versie op van Randy Newman's 'Living Without You'. In Europa wordt deze aangeprezen als Manfred Mann, maar in Amerika verschijnt het als Manfred Mann's Earth Band. Daar wordt het eveneens een kleine hit. Vanaf dat moment is Earth Band een feit en bovenstaande bezetting maakt gedurende vijf jaar zes albums.
In Europa breekt de groep voor het eerst door met de single 'Joybringer', een variatie op 'Jupiter' uit 'The Planets' van de Engelse componist Holst. Waar Manfred Mann in de jaren zestig het ene en het ander heeft betekend voor Bob Dylan en Randy Newman, daar helpt hij in de jaren zeventig Bruce Springsteen in het zadel. Zijn eerste Nederlandse hit is met Springsteen's 'Spirits In The Night', maar de internationale doorbraak komt in februari 1977 met de single 'Blinded By The Light'. Dan is zanger Rogers al vertrokken en vervangen door Chris Thompson. Met name in Amerika is dit het hoogtepunt voor Manfred Mann's Earth Band. In het kielzog van de elpee 'Watch' (1978) wordt 'Spirits In The Night' daar opnieuw uitgebracht en is alsnog een hit. Gitarist Doug Flett en drummer Chris Slade vertrekken even voordat 'Angel Station' uitkomt, het laatste album uit de jaren zeventig van Manfred Mann's Earth Band. 'Chance' uit 1980 brengt Manfred Mann's Earth Band zijn allerlaatste Nederlandse hit. 'Lies (Through The 80's)' bereikt een 36e plek in de Top 40 en is na vier weken weer vertrokken. Manfred is Zuidafrikaan van geboorte, maar vanwege zijn acties in de anti-Apartheids-beweging wordt hij in de jaren tachtig niet toegestaan zijn geboortegrond op te zoeken. In plaats daarvan stuurt hij muzikanten uit zijn band met bandrecorders naar Afrika om opnames te maken voor zijn volgende album. 'Somewhere In Afrika' (1983) is de feitelijke voorloper van Paul Simon's 'Graceland', met dien verschil dat Simon miljoenen verkoopt en Manfred Mann de uitverkoopbak in gaat. In 1986 verlaat Thompson de groep en wordt vervangen door Mick Rogers. Inderdaad, de eerste zanger van Manfred Mann. Ten tijde van het album 'Masque' (1987) bestaat Earth Band uit Mann, Rogers en drummer John Lingwood (die in 1980 is toegetreden). Ik heb de single van het album, 'Geronimo's Cadillac', in 1990 voor een gulden uit een uitverkoopbak gehaald. Zegt wel genoeg, denk ik?
Dan is het vijf jaar rustig rondom Earth Band, maar officieel gaat de groep nooit uiteen en bestaat dus ruim 40 jaar. In de jaren negentig werpt Manfred Mann zich op covers van Paul Weller en Del Amitri, maar doet hetzelfde als wat hij met Dylan, Springsteen en Newman heeft gedaan: In zijn handen worden het compleet nieuwe liedjes. Manfred Mann's Earth Band treedt op tot de dag van heden, daarnaast vent ook Chris Thompson zijn Manfred Mann-collaboratie uit met een eigen band.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten