Het ligt al bijna twee maanden in de planning, dus het deksel kan zo langzamerhand los gedraaid worden. Daags na het Engelse avontuur in januari werd ik benaderd door Specialized of ik zou willen poseren voor hun kalender? Natuurlijk hoefde ik niet verder te vragen, want ik herinner me nog een paar foto's van de kalender van vorig jaar. En ook dat ik toen niet zo weg was van de 'vleeshandel' die ik zag. Poseren voor een kalender voor het goede doel gebeurt uiteraard spiernaakt en ik hoef niet heel lang na te denken. Er zijn slechts een paar goede doelen waarvoor ik de kleren uit trek en het Engelse Teenage Cancer Trust is daar een van. Ik zeg dus 'ja', maar heb nog niet nagedacht over hoe en wat. Dan herinner ik me opeens de fotoshoot (niet-bloot) van een vriendin en na een maand aarzeling benader ik deze fotograaf met de vraag. En ja, hij wil graag meewerken aan dit goede doel en dus gaat hij mij komende woensdag op de plaat vastleggen. 'Implied nudity', dus niet een frontaal shot van mijn heerlijkheden. Die zijn niet zichtbaar op de foto, maar alles aan de foto doet suggereren dat ik niks anders aan mij heb dan een hoed. Ik had met de fotograaf afgesproken dat hij gisteren enkele elpees voor decoratie zou ophalen, maar besloot dinsdag om ze langs te brengen in Diever. En als we daar toch zijn, kunnen we ook net zo goed even 'kringlopen' in Dieverbrug en Dwingeloo. Verder zijn twee heruitgaven via de post binnengekomen. Het 'koopje van het jaar' is pas vandaag verzonden, dus die komt in een later bericht bij een zevental singles die ik van Marcus heb gekocht.
Het nuttige met het aangename verenigen. Het is wellicht het ultieme fietsweer. Zonnig, weinig wind en totaal niet koud. Als Dieverbrug en Dwingeloo het aangename zijn, dan kun je toch het beste iets nuttigs hebben, want doorgaans is het niet veel soeps in Dieverbrug. In de kringloop van Dwingeloo ben ik nog nooit geweest, iedere keer als ik daar langs fiets is het zondag. Dieverbrug heeft een actie van drie-voor-een-euro en dat mag ook wel: Het is feitelijk brandhout. Ze hebben wel honderd singles, allemaal zonder hoes, uit de vroege jaren zestig: Veelal schlager, Nederlandstalig en spul dat je overal beter kan krijgen. Ik zoek er zes uit, waarvan de Fats Domino-EP nog het meest interessant is.
* Kate Bush- Hammer Horror (NL, EMI, 1978)
Verpakt in een minimaal plastic hoesje, maar toch wel iets gehavend. Eén van de weinige Kate Bush-singles uit die periode die ik nog niet op single heb en deze mag het doen totdat ik hem beter vind. Hij draait op zichzelf prima, maar vooral in het begin zijn de krassen in de meerderheid. Die doet het wel voor die ene keer per jaar in The Vinyl Countdown.
* Paula Dennis- Janus Pak Me Nog Een Keer (NL, Artone, 1963)
Ik heb verscheidene singles van Paula Dennis, maar deze hoogvlieger had ik nog niet. Erg mee in mijn nopjes. Op naar het volgende kroegoptreden, want het is een fraai alternatief voor 'Tante Mien Mag Ik Je Poesje Even Zien' van Sjakie Schram.
* Fats Domino- EP Fats 3 (NL, Imperial, 1958/59)
De Nederlandse distributeur van London, Bovema, brengt eind jaren vijftig een aantal 'exclusieve' EP's uit van Fats Domino. Deze zijn niet in deze vorm te vinden in de Amerikaanse catalogus. Deze EP is het derde en laatste deel uit een serie EP's. Op de nummer twee staat 'Be My Guest', dus de plaat moet in 1958 of 1959 zijn uitgebracht. Op deze EP staat geen populaire hit. Het heeft de titels 'I Know', 'Don't Deceive Me', 'Ain't Gonna Do It' en 'I'll Always Be In Love With You'. Muzikaal is het meer van hetzelfde en niet heel erg interessant, bovendien is de plaat in een rampzalige staat. Het is meer zo'n aanbod dat je moeilijk kan laten liggen voor dertig cent en de nieuwsgierigheid naar het wel en wee van de EP heeft me tot aankoop doen overgaan. Voor in het archief.
* Rocco Granata- Marina (België, Delahay, 1959)
Een paar maanden geleden vroeg een vaste Vlaamse luisteraar of ik eens 'Marina' van Rocco Granata wilde draaien in The Vinyl Countdown. Ach..., waarom niet? Ik draai wel vaker iets anderstaligs in de show en Rocco mag best. Toen kwam ik echter tot de schrikbarende ontdekking dat ik tussen de duizenden singles niet één exemplaar van deze monsterhit had zitten. 'I'm trying to keep the customer satisfied', om met Simon & Garfunkel te spreken, en dus investeer ik dertig cent in dit verzoeknummer. Ze heeft een reden voor dit verzoek en ze post even later de 'teaser' van de hagelnieuwe biopic over Rocco Granata op mijn Facebook. Als de trailer al aangrijpt? Volgens haar is het zeer de moeite waard eens te bekijken, dus ik wacht met spanning de dvd af. Er bestaat immers een gerede kans dat ik binnenkort weer met 'De Video Draait' ga beginnen.
* Bart Jansen- Nassibal (NL, Fontana, 1972)
Een lastige keuze? Bart Jansen of een EP van Het Cocktail Trio op Omega. Ik kies voor deze en dan nog wel het meeste vanwege de b-kant. Peter Koelewijn kan ruim veertig jaar na deze opname nog steeds vol vuur praten over 'Nassibal'. Op de b-kant staat de melodie die we kennen van 'Rosamunde', maar heet dan 'Twee Blonde Schonen'. Een nummer met zo'n kleurrijke historie dat ik daar nog maar eens een bericht aan moest wijden.
* Lenny Welch- Two Different Words (NL, Kapp, 1965)
Ja, ik heb een zwak voor Kapp-singles, maar achteraf gezien heb ik deze al met 'fotohoes' en ook die staat onaangeroerd in de jaren zestig-bakken. Had ik dan toch maar het Cocktail Trio meegebracht...
Ik weet van het bestaan van de kringloopwinkel in Dwingeloo, maar ben er nooit aan toe gekomen. De laatste keer in Dieverbrug wilde ik door naar Hoogeveen en nam toen geen tijd daar te stoppen. De eerste indruk is die van een nette winkel. Het oorspronkelijke woonhuis is in tact gelaten en het is leuk dat de dames- en de herenkleding van elkaar zijn gescheiden in aparte kamertjes. De singles staan erg verdekt opgesteld, ik had ze zelf niet gevonden. De elpees beloven weinig goeds en ook de vangst van de singles is minimaal. Ik heb een spuughekel aan 'Making Your Mind Up' van Bucks Fizz, maar zo'n Engelse persing is altijd fijn. Totdat ik ontdek dat daar een flinke hap uit is genomen. Die heb ik maar aangegeven bij de kassa. De andere is een zeer fraaie Engelse persing en geldt als vervanging voor mijn afgedraaide Nederlandse exemplaar.
* Marshall, Hain- Dancing In The City (UK, Harvest, 1978)
Gisteren was ik 13 in de Prehistorie, met deze van Marshall & Hain voel ik me weer even 3. Ik weet niet of Henk deze in zijn collectie had, anders heb ik hem vast meegekregen van de radio. Jaren later weet ik niet heel goed wat ik aan moet met deze plaat, maar uiteindelijk heeft de liefde voor het nummer gewonnen. Ik ga hiermee The Vinyl Countdown openen, dat heb ik al besloten.
Dan mocht ik de afgelopen week twee heruitgaven welkom heten, beide geheide klassiekers uit de Northern Soul-scene die nodig eens (goed) in mijn koffers moesten staan.
* Epitome Of Sound- You Don't Love Me (UK, Go Ahead, 1968, re: 2010)
De nieuwe Week Spot, dus voor het verhaaltje even terugbladeren naar dinsdag.
* The Invitations- Skiing In The Snow (UK, Outta Sight, 1966, re: 2013)
Met The Invitations viert Outta Sight in januari een feestje. Het is de honderdste single in de Northern Soul-serie van het label. Het is in 2010 begonnen als onderdeeltje van Castle Communications, het voormalige reclamebureau dat eind jaren tachtig begon met het uitbrengen van kwaliteits-verzamel-cd's. Wanneer Castle een 'best of' uitbracht van een artiest, kon je er donder op zeggen dat het ook écht het beste van die artiest was. Bij algemene compilaties ging men vaak voor de niet voor de hand liggende nummers. Outta Sight begint dus als sub-label van Castle, maar staat reeds na een paar maanden op eigen benen. Nu brengt het iedere maand drie singles uit: Een maand met drie Northern Soul-singles, eentje met drie vroege rhythm & blues-uitgaven en eentje met drie Modern Soul-dingen die anders niet op vinyl verkrijgbaar zijn. Deze van The Invitations is dus de honderdste in de serie, maar de afgelopen maanden heeft Outta Sight flink de sokken erin gezet. Maandag verschijnt de vierde serie van drie Northern Soul-heruitgaven, ik ga binnenkort de 111 bestellen: 'Blowing Up My Mind' van The Exciters. Deze van The Invitations is minstens zo essentieel, vooral omdat 'What's Wrong With Me Baby' op de b-kant een recente favoriet is. En die gaat ook nog wel Week Spot worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten