Ik hoop dat jullie een mooie dag hebben gehad in Rusland. Zelf voelde ik me niet helemaal fit en ben thuis gebleven, ook om te vieren dat het twee jaar geleden is dat ik voor het eerst een nacht doorbracht in deze verzameling stenen. Terwijl Nijeveen vanwege dit heugelijke feit een feesttent had opgezet en het dorp het afgelopen weekend kon 'genieten' van de klanken van het Meezingfestijn, heb ik de dag doorgebracht op dezelfde plek als die eerste nacht. Ik voel me al een stuk meer mans en hopelijk kan ik morgen gewoon aan het werk. De oorzaak ligt op donderdagmiddag toen ik té overmoedig in t-shirt naar de winkel ben gelopen. Volgende keer ben ik weer van de partij met het Soul-xotica-uitstapje, ditmaal heb ik thuis maar een Russische Schijf van 5 uitgezocht.
O, wat hebben wij gelachen, maar Elton John waarschijnlijk nog het hardste. In zijn 'Nikita' zien we een Russische schone waarvoor hij het liedje declameert, maar dan weten bronnen te melden dat Nikita eigenlijk een jongensnaam is. Als je de geaardheid van meneer Dwight in ogenschouw neemt, is dat natuurlijk niet heel verwonderlijk. Intussen hebben we dan ook nog 'La Femme Nikita' erbij gekregen. De Russische schone heeft misschien wat Russisch bloed in haar stromen, maar is gewoon in Engeland geboren. Anya Major is atlete en speelt in 1984 mee in een reclame voor computer-fabrikant Apple. Naar aanleiding van het succes van 'Nikita' laat Elton John haar 'het antwoord' 'Moscow Nights' opnemen en dat is eenmalig een grote hit voor Anya. Inmiddels is ze een gelukkige huismoeder en staat, hoe fout het ook is, op vijf met 'Moscow Nights' (1986).
Voor The Beatles zijn er maar weinig onbekende plekken in de wereld. Overal waar geen strenge censuur staat op culturele activiteiten, daar staat The Beatles hoog op de hitparade. Die landen worden menigmaal met een bezoek vereerd. Alleen China en Rusland wil maar niet lukken voor The Fab Four. Wat de reden is geweest om over dat laatste land een plaatje uit te brengen, zullen we nooit weten, maar het berust in ieder geval niet op eigen ervaringen. Op nummer vier zet ik dit heerlijke nummer van het witte dubbelalbum: 'Back In The USSR' (1968).
Songschrijver Pete Callander is op 74-jarige leeftijd overleden. Niet meteen de bekendste naam, maar iedereen kan zijn liedjes meefluiten. Zo schreef hij onder andere 'Even The Bad Times Are Good' van The Tremeloes. Of toch niet? Er is een Friese band, The Unbeatable, dat beweerd het geschreven te hebben voordat de Engelsen een hit hadden met het nummer. Het wordt echter nooit aangevochten, waar je dan ook weer vraagtekens bij kan zetten, maar het kan soms nare publiciteit opleveren. Vraag maar aan Billy Joel. Iedere keer als hij een album uitbracht, kwamen van alle kanten liedjesschrijvers met de beschuldiging dat zij dit of dat hadden geschreven. Van Joel's album 'Storm Front' krijgt 'We Didn't Start The Fire' als eerste een rechtszaak aan de broek. 'Leningrad' wordt later ook nog eens 'geclaimd' door iemand. In alle gevallen is Joel en zijn gevolg van advocaten steeds de winnaar. Ik heb Billy Joel nooit hoog gehad, maar zijn 'Leningrad' is en blijft een pareltje. Die mag dus op drie.
Voor de nummer twee ga ik vals spelen. Je mag het ook machtsmisbruik noemen. Als schrijver van dit weblog en samensteller van de Schijf van 5 heb ik altijd het laatste woord. Er mag altijd worden meegedacht over een Schijf van 5, maar ik bepaal welke titels en in wat voor volgorde ze komen te staan. Ik ben van huis uit erg streng met het samenstellen van de Schijf van 5, het thema moet in de titel voorkomen. Vandaag overtreed ik die regel voor een keertje. Denkende aan platen over Rusland kan ik namelijk niet om deze heen, maar de titel 'Tears In The Snow' zegt nog niks. Het is echter wel de meest krachtige song die over de kernramp in Tsjernobyl is geschreven. Niet door iemand die verontwaardigd op de bank in Nederland naar de televisie zit te kijken, maar iemand die meerdere malen in Rusland is geweest. Ernst Langhout is met zijn new wave-band The Visitor de eerste Westerse band die daar mag optreden. The Visitor valt in 1987 uit elkaar en Ernst gaat solistisch verder op de folk-toer. Zijn 'Tears In The Snow' handelt alleen en uitsluitend over Tsjernobyl en daarom mag deze vandaag op nummer twee.
De nummer 1 komt ook al uit ons kikkerlandje en, evenals The Beatles, kent ook The Hunters Rusland alleen vanuit de atlas. En vanwege de volksmuziek! Alleen is er voor 1966 niemand die het geluid van een balalaika kan imiteren op de gitaar, behalve Jan Akkerman. Deze 'gimmick' melkt The Hunters in 1966 flink uit, want 'Russian Spy And I' krijgt een hele leuke rip-off in de vorm van 'Janosh' als opvolger. Hoewel Radio Caroline de plaat meteen oppikt, gebeurt internationaal weinig voor The Hunters en Jan Akkerman. Deze laatste mag in 1967 een solo-album opnemen, 'Talent For Sale', en verlaat pas in 1968 officieel The Hunters. Dan volgt Brainbox en Focus en krijgt hij zeven jaar na 'Russian Spy And I' alsnog de erkenning die hij verdient. Eenenveertig jaar later nog eens, want op 16 maart 2014 staat 'Russian Spy And I' op nummer 1 in de Schijf van 5.
Volgende week nog een Schijf en de week erna krijgen jullie de Blauwe Bak Top 40. Of... wordt het toch echt een Top 45? Dat plan heb ik ergens, ook omdat na Do The 45 op zaterdagmiddag drie 'lege' uren zitten, waarin ik de Do-The-45 zou kunnen doen. Moet ik nog even bekijken. Volgende week krijgen we in ieder geval een Schijf van 5 over vliegtuigen als we ze niet uit het oog verliezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten