Dag fiets!

Veel te vroeg, maar niet geheel onverwacht, is van ons heen gegaan...? Nee, dat is niet waar. Hij is gewoon een stukje verhuisd in het hok, waar die blijft staan als reserve. Toch klopt het eerste wél. Veel te vroeg... Ik had hem net 2,5 jaar in mijn bezit. Niet geheel onverwacht? Nee, het zat er aan te komen en wist ook dat onnodig hoge onderhoudskosten niet meer haalbaar zouden zijn. Enerzijds omdat ik niet over het geld beschik, maar ook omdat de fiets het niet meer waard is. Vanmiddag heb ik de 'nieuwe' fiets in ontvangst genomen: Het is voor de prijs een prachtige fiets, maar ik ben de laatste vijftien jaar een beetje verwend geraakt met fietsen en dus is dit drie stappen terug in de evolutie. Aan de andere kant: Wilde fietsplannen als de Monstertocht van 2001 zijn alweer jaren van de kaart en met de nieuwe heb ik gewoon een degelijke fiets voor woon-werkverkeer en eens een klein blokje om. Voor de verdere fietstochten wil ik nog zien een racefietsje te scoren of ik moet nog heel snel aan het comfort van de Batavus gaan wennen...

Na publicatie van De Monstertocht op Soul-xotica, drie jaar geleden, was ik he-le-maal klaar met het verhaal. Tot die tijd was De Monstertocht een soort van medaille geweest, sindsdien is het een verhaal van 'o ja, dat hebben we ook nog eens gedaan'. De status van De Monstertocht maakte dat ik maar moeilijk afscheid kon nemen van mijn Tyros, de fiets die me naar Mossley had gebracht en weer terug. Na dat verhaal kon ik opeens dingen helder bekijken. De vakantie van 2010, ook hier beschreven, had het laatste beetje geperst uit het kunnen van de Tyros. Na zes jaar was ook hier het ketting en de tandwielen aan vervanging toe. Ik heb het nog wel geprobeerd, maar de fietsenmaker schudde zijn hoofd. Omdat ik niet meteen geld had voor een andere en toch graag een fietsvakantie wilde doen, ging ik voor een keer over een nacht ijs en bestelde een fiets bij de Neckermann. Een drama! Het ding bleek 24 inch, de stang tussen de kuiten en de onderdelen kwamen reeds in belabberde toestand uit de verpakking rollen. Die is een week later weer retour gegaan. Ik denk dat de fietsvakantie in 2011 sowieso niks was geworden, want augustus is het hondenweer. Toch moet ik een fiets hebben! Ik kijk zo nu en dan op websites van officiële winkels, maar daar heb je beneden de 300 geen goede tweedehands toerfiets. Dan loop ik eens langs Ten Veen en besluit even te kijken bij de occasions. Daar staat de Gazelle. De prijs is een afknapper. Ik wil niet minder dan 200 voor een fiets betalen en deze is 195. Echt, ik maak geen grapje, maar het gaat bijna voorbij vanwege die vijf euro!. ,,Dat is een prachtige fiets voor jou", meent de fietsenmaker die mijn fietsavonturen wel kent. Ik maak een proefritje en besluit hem te kopen. De volgende dag kan ik hem ophalen en dan blijkt de fietsenmaker het ketting en de tandwielen te hebben vervangen. Zit bij de prijs inbegrepen...

Bijgaande foto schiet ik op zaterdagavond tijdens een fietstochtje over het Dwingelderveld. Ik heb hem dan net een dag. Het aluminium frame maakt de fiets vederlicht en maakt de Tyros tot een bakfiets. Een maand later ondervind ik daar nog eens plezier van als ik op de fiets ben naar Jutrijp. Ik verlaat net het dorp Echtenerbrug en ga het fietspad op richting Oosterzee. Door het dorp heb ik me iets moeten inhouden en plots word ik ingehaald door twee racefietsen. Ik gun het duo een redelijke afstand en ben zelf ook weer gaan accelereren. Ik fiets vrij relaxt als me opvalt dat de afstand tussen mij en de racefietsen niet groter wordt. Ik gniffel wat en ga ervoor en ja... halverwege Echtenerbrug en Echten sjees ik het duo voorbij. In Echten wil ik een tegenligger voorrang geven, maar dat is tevergeefs, want de twee racefietsen komen voorbij. Even na Echten haal ik ze weer in. Voor Oosterzee hebben zij de inhaalslag gemaakt en in Oosterzee sjees ik ze nog eenmaal voorbij. In Oosterzee-Buren hangt een snelheidsmeter en deze zegt dat ik goed ben voor 36 kilometer per uur. Ik ben al harder gegaan? In Follega staat de brug open en eindigt het race-avontuur. Twee minuten later staan de racefietsen naast me. Ze kunnen erom lachen! ,,In Oosterzee ging je 39. Ik zei tegen mijn maat: Laat maar, daar is het te warm voor".

De pleziertochten zijn praktisch op twee handen te houden. Vanaf januari 2012 wordt de fiets belangrijk voor het afleggen van Steenwijk naar Nijeveen en vice versa. We doen echter tweemaal een stuk Vechtdal om 2 april te vieren. De herinnering aan de zondag van afgelopen vakantie levert kippevel op en zo zijn er nog een paar memorabele ritten. Ik ben al lang gelukkig dat ik geen problemen heb gehad op de fietstocht naar Emmeloord en terug. De vorige winter ben ik een beetje achterop geraakt met het invetten van het ketting en toen ik daar weer aan dacht, was het reeds te laat. Zowel ketting als tandwielen zaten onder de roest. De fiets bleef desondanks fijn fietsen, natuurlijk altijd in dezelfde versnelling (24 versnellingen, stand 6 van de 3e versnelling). Als het had geregend maakte hij soms een nare klap, maar verder bleef het fietsen. Begin vorige week begon het gedonder en de stevige wind van donderdag heeft de rest gedaan. De de tandwielen voor de derde versnelling zijn helemaal op. De tweede versnelling doet het nog net, maar houdt het ook niet lang. Eerste versnelling? Dan ga ik liever lopen!

Ik heb een fietsje van Marktplaats gehaald, een dievenprijsje voor een erg keurige fiets. Een Batavus met zes versnellingen, ouderwets licht met dynamo, vrijwel nieuwe banden maar met een licht slagje in het voorwiel (waar ik reeds aan gewend ben). Het zadel moet vervangen worden, ik ben gel-zadels gewend, er moet een slot op, een fietsbel en ik hoop dat het licht het doet. Als ik hier langer dan een jaar op fiets, ben ik al goedkoop uit!