Uit de jeukdoos: Monique

Er is de laatste tijd iets vreemds aan de hand. Plaatjes die sinds de aanschaf van de 'Northern Soul Jukebox' regelmatig mijn oren passeren, komen nu opeens met stip op nummer 1 te staan. Wellicht heeft het ermee te maken dat ik niet meer heel actief op zoek ben naar 'Come Go With Me' van The Para-Monts, voor de eenvoudige reden dat er afgelopen jaar niet eentje in de handel is gekomen. Het lijkt me stug dat ik de enige ben die op zoek is naar dit plaatje, dus als die eens beschikbaar komt zal die wel bij tweehonderd dollar beginnen. Een plaat waaraan ik al meer dan een jaar verslingerd ben, maar ook een tijdje niet had gehoord, begint ineens te smeken om in mijn collectie te komen. Dan hebben we het over 'Earthquake' van Bobbi Lynn (1968). Ik ben sindskort erachter gekomen dat die in 1972 opnieuw is uitgebracht in Engeland en die zou ik met een beetje geluk voor weinig moeten kunnen binnenhalen. Een andere 'topper' is reeds onderweg vanuit Engeland en gisteren is de Major Lance uit de Singles round-up van vrijdag binnengekomen. Vandaag wilde ik eens een plaat behandelen die me al een half jaar in de houdgreep heeft. De kans is zó klein dat die bij me in de bakken komt te staan, dat ik hem gerust in het kader van de 'jeukdoos' durf te presenteren. Het is 'If You Still Love Me (Show Me)' van Monique uit 1967.

Ik heb hem beslist wel eerder gehoord, maar het is vooral die zondagse fietstocht in maart waar Monique synoniem aan staat. Ik fiets die middag een uitgestippelde route van De Wijk naar Zuidwolde en terug door het Staphorsterbos. Ik herinner me nu opeens ook dat ik voor die dag een veel ambitieuzer plan had, maar er was iets stoms... Portemonnee vergeten of shag thuis laten liggen, zoiets. Daarom keerde ik in eerste instantie de fiets weer en ging terug naar Nijeveen. Later op die middag ben ik tussen de kleine buitjes door gefietst. Natuurlijk met de oorschelpen op. Ik geloof dat ik toen ook net de mp3-stick even had 'opgeruimd'. Ik moet Monique die middag wel drie keer hebben gehoord en per keer ga ik er meer van houden. Het is echter pas in juli of augustus als ik ontdek dat ik niet de enige ben. Op dat moment wordt op Discogs een exemplaar verhandeld voor de zachte prijs van achthonderd pond...

In The Casino in Wigan is de 'three-before-eight' een fenomeen. Een 'all-nighter' in die Northern Soul-club eindigt om acht uur op de zondagochtend. De deejays draaien altijd dezelfde drie platen als laatste, de 'three-before-eight' wordt dus een soort van mantra. Het begint nog vlot met 'I'm On My Way' van Dean Parrish. Het laatste nummer is, mijns inziens, meer popcorn dan Northern Soul: 'Long After Tonight Is All Over' van Jimmy Radcliffe. Daartussen in zit een dramatische midtempo-ballad: 'Time Will Pass You By' van Tobi Legend. Deze zangeres neemt in de jaren zestig eveneens plaatjes op als Tobi Lark en eentje daarvan is 'Challenge My Love'. De muziek van 'Challenge My Love' is geschreven door Dave Hamilton, een arrangeur uit Detroit. Lark's versie verkoopt voor geen meter en dan verhuist de instrumentale tape naar Chicago. McKinley Jackson is daar verantwoordelijk voor en op het piepkleine Maurci-label verschijnt dezelfde melodie met een nieuwe tekst. De zangeres heet Monique. Er is helemaal niets over de artieste te vinden. We weten alleen dat Monique vóór 'If You Love Me' een plaatje heeft gemaakt met een compositie van Ashford en Simpson: 'No Body's Baby'. Daar is momenteel eentje van te koop op Ebay en het water liep me in de mond: Het grapje zou evengoed nog 120 euro hebben gekost. Dan verschijnt 'If You Love Me (Show Me)' en dat is dus de tape van 'Challenge My Love' van Tobi Lark met een alternatieve tekst. McKinley Jackson wordt samen met ene Greene als componist en tekstschrijver aangeduid. Dat kan niet waar zijn, want Hamilton is de oorspronkelijke componist. Het vermoeden bestaat dat Hamilton de rechten aan Jackson heeft verkocht. Hamilton had geen stuiver aan Tobi Lark verdiend en de schoorsteen moet blijven roken, dus waarschijnlijk dat hij een paar tientjes heeft geaccepteerd en afstand heeft gedaan van het nummer. Het is niet te hopen dat Jackson een wereldbedrag heeft betaald, want ook hij wordt niet rijk van Monique.

Monique maakt daarna nog één single. Hoewel? Het is de uiterst fijne b-kant van 'If You Love Me' die een aparte release krijgt. 'Never Let Me Go' wordt opnieuw toegeschreven aan Jackson en Greene, maar het algemene vermoeden bestaat dat dit ook een Dave Hamilton-opname is. Het is, tot zover bekend, nooit voor een Detroit-release gebruikt. Het klinkt wel heel erg als Dave Hamilton en waarschijnlijk uit dezelfde sessie als 'Challenge My Love'. De b-kant van Monique's derde single komt zeker uit Detroit, maar heeft hier alleen McKinley Jackson als componist. Ondanks het talent van Monique en Simtec Simmons (later in het duo Simtec & Wylie) blijven de hits voor het Maurci-label uit en de maatschappij bestaat alleen gedurende 1967.

Singles van Monique zijn dus onbetaalbaar. Een paar weken geleden bood een Facebook-vriend me nog een exemplaar aan voor een 'vriendenprijsje'. Zeshonderd euro. Tja, voor minder krijg je hem gewoon niet! En... nee, ik heb het afgeslagen. Ik hoop stiekem op een Kent-heruitgave, het liefst met 'Never Let Me Go' als b-kant.

Wat drijft mij en andere verzamelaars tot waanzin? Het is Monique zelf die haar ziel zo bloot legt in dit nummer, dat je je bijna een voyeur gaat voelen. Het klinkt alsof het meiske ontzettend is gedumpt als ze de opname zingt. Vooral die laatste 'you know I love you, yes I do' hoor je een letterlijke snik. Verder zingt ze een paar maal zo hard dat je de microfoon hoort bezwijken onder haar kracht. Die rauwe soul vindt je niet dagelijks. Daar durf ik na bijna twee jaar mijn handen wel voor in het vuur te steken!