Trouw publiceer ik iedere keer na een uitzending een speellijst. Opnieuw geïnspireerd door wijlen Hugo Van Krieken, ik stel me voor dat er iemand heeft geluisterd die zo snel de afkondiging van een plaatje heeft gemist en dit even wil na kijken. Vanavond heb ik erg 'last minute' een show gedaan, 'Tuesday Night Music Club', en ook daarvan heb ik een speellijst afgedrukt. De speellijsten van 'Do The 45' breng ik onder op mijn aparte Facebook-pagina. Het fungeert meer als opslag van speellijsten dan dat het een actieve pagina is. Afgelopen weekend ging ik er even goed voor zitten en verwerkte bijna een jaar 'Do The 45' tot een overzicht van gedraaide platen. Aan de hand daarvan ga ik vannacht bekijken welke singles nog niet aan bod zijn gekomen en die ga ik komende zaterdag draaien. Toch is er al eentje opgevallen: The Sapphires. Enkele malen 'Big Thing' en eenmalig 'Gotta Have Your Love', maar niet dat ene plaatje dat in 1998 voor een ommezwaai heeft gezorgd. Die kies ik deze week als Classic Week Spot: 'The Slow Fizz' van The Sapphires (1966).
Het is de zaterdag na Pasen in 2008. Pasen viel toen erg vroeg, rond de 23e maart, en het was het jaar van de witte Paasdagen. Ik was die zondag naar Haarlem geweest om Marissa Nadler voor het eerst 'live' te aanschouwen en was de maandag in Amsterdam blijven plakken. Anders ging ik immers met de Paasdagen naar Jutrijp. Dat moest het daaropvolgende weekend gebeuren. Voordat ik naar Jutrijp reis, moet eerst natuurlijk nog een 'stuk-in-de-kraag', zo ging dat destijds, en voor het café-bezoek koop ik bij Beute een dubbel-cd voor vijf euro: 'The Mod Collection'. Een afzichtelijk hoesje, maar... een nummers! 'I Dig Everything' van een hele vroege David Bowie en meer obscuur werk van het Pye-label, alsook Immediate. Er zijn meerdere liedjes die erg in de smaak vallen, waarvan een obscure opname van The Montanas, maar het zijn 'The Real Thing' van Kim D. en 'The Slow Fizz' van The Sapphires die een positieve uitwerking hebben. Plots herinner ik me het voornemen om méér met Northern Soul te gaan doen. Ik adverteer mezelf vanaf mei 2008 als Northern Soul-dj, maar lach me achteraf gezien ziek om mijn toenmalige Blauwe Bak. Tijdens mijn 'wereldtournee' in augustus 2008 (Steenwijk en twee avonden Hellevoetsluis) koop ik in Rotterdam een hele partij singles. Het échte werk is pas twee jaar geleden begonnen, maar zonder The Sapphires was ik nog niet eens halverwege geweest!
De komende dagen ga ik jullie de laatste aanwinsten presenteren en daartussen zit ook The Sapphires. In 2009 leer ik namelijk twee kantjes van die groep kennen: 'Gotta Have Your Love' en 'Evil One'. De eerste heb ik in december 2011 op een erg slechte bootleg gekocht, in maart zijn beide nummers door Outta Sight als een splinternieuwe single geperst. Vooral vanwege 'Evil One' heb ik deze twee weken geleden gekocht. Jaren later valt The Sapphires bij mij in de categorie van The Flirtations, bij vlagen interessant voor een Northern Soul-setje, maar vaak blijven de plaatjes in de koffers. In het geval van 'The Slow Fizz' betekent het dat ik hem in bijna een jaar 'Do The 45' nog nooit heb gedraaid. Daar gaan we zaterdag dus verandering in brengen.
Wie bij The Sapphires meteen denkt aan de actuele speelfilm: Nee, de rolprent mag dan gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal, het betreft niet deze Sapphires. De film speelt in 1968 en dan is 'onze' Sapphires al twee jaar ter ziele. The Sapphires is een trio met Carol Jackson op leadzang en wordt daarom vaak aangezien als een 'meidengroep'. Joe Livingston en George Garner zijn de spelbrekers hierin. The Sapphires heeft echter wel de rolverdeling van een authentieke 'girl group'. Ze zijn al even bezig als Jerry Ross in 1963 op hun pad komt. Hij laat hen tekenen voor Swan Records en The Sapphires brengt een eerste single uit: 'Where Is Johnny Now?'. Toch is het de opvolger die voor het eerste hitsucces zorgt: 'Who Do You Love'. Dit plaatje met vocale arrangementen van Kenny Gamble en Jerry Ross komt tot een 25e plek in de Billboard. Op 'Where Is Johnny Now?' is een vroege incarnatie van The Electric Indian te horen. The Sapphires mag naar aanleiding van 'Who Do You Love' een elpee maken, maar de opvolger en de langspeler missen beiden de boot. Eind 1964 tekent de groep bij ABC-Paramount en Jerry Ross verhuist mee.
De grootste hit van de groep op ABC-Paramount is 'Gotta Have Your Love'. Nummer 77 op de Hot 100 is bescheiden, de 33e plek in de 'zwarte lijst' oogt een stuk beter. Ook 'Gotta Have Your Love' krijgt vaak het 'girl group'-stempel: Op de achtergrondvocalen horen we Valerie Simpson, haar partner Nick Ashford en Melba Moore. 'Evil One' is mijns inziens nét even leuker, maar mist de aansluiting. Als 'Gonna Be A Big Thing' van The Yum Yums, eveneens een Jerry Ross-productie, genadeloos is geflopt, mag The Sapphires het als 'Big Thing' proberen. Evenmin een succes. Dan verschijnt in 1966 de laatste single: 'The Slow Fizz'. Opnieuw een flop, maar daar komt verandering in als de single in de vroege jaren zeventig in Engeland wordt ontdekt. Probe voorziet in een reguliere uitgave van 'The Slow Fizz' en deze is op iedere straathoek te koop. Sinds een paar jaar heeft 'The Slow Fizz' een 'zusje'. Schatgravers hebben een 'Slow Fizz' gevonden met een alternatieve tekst, die destijds nooit is verschenen. 'Baby You've Got Me' is inmiddels verkrijgbaar als b-kant van de Outta Sight-uitgave van 'The Slow Fizz', maar ik vind hem niet heel erg spannend. Ik hou het bij deze Classic Week Spot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten