de behouden vaart van Kayak

De jaren zeventig zijn gouden jaren voor de Nederlandse popmuziek. Iedere groep met een greintje talent heeft wel een beetje succes voorbij de landsgrenzen. Dat moest dus geen opgave zijn om daar eentje uit te zoeken? Nou, Soul-xotica is alweer drie-en-een-half-jaar onderweg en er zijn al veel Nederpop-helden de revue gepasseerd. Ik had aanvankelijk het plan om over Mayfly te schrijven, maar was vergeten dat ik dit in april 2011 al had gedaan en toen ook meteen al mijn kennis aan dat berichtje had verspild. Hetzelfde geldt eveneens Anneke Konings/Andeane en nog een rijtje jaren zeventig-artiesten waar ik graag over had willen schrijven. Via Finch (het bandje van ex-Q'65-gitarist Peter Vink) kom ik in eerste instantie bij Alquin, maar krijg dan de gouden ingeving: Kayak! Een groep die in de vorige eeuw vooral tijdens de jaren zeventig actief is geweest en bovendien eentje waarbij ik nog een persoonlijke herinnering heb. Het is gewoon dé ideale band die deze Nederlandse week de jaren zeventig mag vertegenwoordigen!

Wat mijn vader zo plotseling heeft genezen van de 'Opel-ziekte' (zoals mijn moeder het noemde) zal de vraag blijven. Met uitzondering van één jaar, een Peugeot, reed mijn vader ruim twintig jaar Opel. Leasewagens via zijn werk, dus bij 120.000 kilometer (meestal twee jaar) stond er weer een verse op de oprit. Drie Ascona's, twee Kadett stationcars, een Kadett sedan en een Vectra. Die laatste was al dubbel en dwars de 120.000 voorbij toen hij met de vut ging. Dit wagenpark zorgde ervoor dat hij een bekend gezicht werd bij de Sneker Opel-garage en dus werd mijn oudste broer en mijn zwager via heit aan een Opel geholpen. Mijn andere broer, altijd al een beetje opstandig geweest, shockeerde de familie met een Ford. Na de laatste Vectra kocht mijn vader een Corsa-met-koffer en schakelde zó over op een ander merk, hoewel die Daewoo weer zo'n verkapte Opel Kadett was. En toen... niet te geloven... stond er zomaar een Renault op zijn erf! Maar... dit is toch een blog over plaatjes?

In 1981 deed Opel mee in de Rallye Monte Carlo met een gemodificeerde Ascona. Om dit te vieren met de klanten werd voor Opel een speciale single geperst. Op de eerste kant doet Earth & Fire een alternatieve versie van 'Weekend' en op de flip staat Kayak met 'Total-Loss'. Zie daar: Als zesjarige mijn eerste kennismaking met Kayak. 'Ruthless Queen' mag dan in 1979 een kneiter van een hit te zijn geweest, destijds is die aan mijn aandacht ontsnapt. Ik heb het plaatje nog steeds en het is door mijn kinderlijke dj-kunsten flink gehavend, maar zo'n single in nieuwstaat is flink in trek bij verzamelaars. Het plaatje, zoals ik hem heb, ademt vooral een stukje van mijn jeugd. De naald van de huiskamer-pickup had al in 1973 vervangen moeten worden...

Kayak ontstaat in 1972 uit High Tide Formation. Dit voormalige schoolbandje had onder andere Michiel Van Praag in de gelederen en heeft met 'Fluffy' een tip-single in 1970. Pim Koopman en Ton Scherpenzeel nemen Max Werner aan voor de zang, Jean-Michel Marion als basgitarist en Johan Slager als gitarist. Nergens in de biografieën terug te vinden, maar een verhaal waar een Steenwijker hippie mij steeds mee lastig valt: Naar het schijnt heeft Kayak in dit uiterste begin tijdelijk in een boerderij in Paaslo gewoond. Marion wordt vrijwel meteen vervangen door Cees Van Leeuwen. Deze ruimt in 1975 alweer het veld. Van 22 juli 2002 tot en met 27 mei 2003 is hij de staatssecretaris van onderwijs in het kabinet Balkenende I. Van Leeuwen komt uit voor de Lijst Pim Fortuin.

Auto's... Politiek... Snel terug naar de muziek! Kayak valt in 1973 voor het eerst op met de single 'Lyrics', dat nipt in de vaderlandse top 20 terecht komt. De opvolger, 'Mammoth', met het draaiorgel is nog altijd een favoriet van mij. Een als in 1. Want het eerste album van Kayak heet 'See See The Sun' en voor dat titelnummer kun je me eveneens wakker maken. Het tweede album heet 'Kayak II' en brengt ons in 1974 'Wintertime'. 'Royal Bed Bouncer' en 'The Last Encore' zijn eveneens grote verkoopsuccessen en dan begint het te rommelen in de bezetting. Pim Koopman stapt op, evenals Bert Veldkamp (de vervanger van Van Leeuwen). Charles-Louis Schouten is de nieuwe drummer en Theo De Jong de bassist. Na de opnames van 'Starlight Dancer' geeft Werner aan voortaan liever te drummen dan te zingen. Schouten wordt gewipt en De Jong verlaat de groep vrijwillig. Edward Reekers neemt de microfoon over en Peter, de broer van Ton, Scherpenzeel de nieuwe bassist. Bovendien worden de vrouwen van de broers toegevoegd aan de band, ondanks protesten van Werner en Slager. Het zal een gouden zet zijn, want met Irene Linders en Katherine Lapthorn wordt het geluid 'gelikter' en daardoor meer geschikt voor de internationale markt.

'Phantom Of The Night' met de bijbehorende single 'Ruthless Queen' is daar in 1979 het onomstotelijke bewijs van. Daarna zal de groep nog een aantal successen hebben, onder andere met de soundtrack van 'Spetters' en het pretentieuze 'Merlin'. In 1982 gaat de groep uiteen, maar komt eind jaren negentig, met behulp van De Kast, weer terug. Ik heb echter 1979 bereikt en daarmee eindigt dit verhaal. Morgen een band uit de jaren tachtig.