Major Lance had achteraf gezien even kunnen wachten, want sinds gisteravond kan ik weer vier singles tegemoet zien. Op vrijdag publiceert Buydiscorecords haar lijst en daar stonden drie bootlegs van zeer moeilijk te vinden platen voor relatief weinig. De vierde is een plaatje dat ik een paar maanden geleden op Facebook heb afgekraakt, maar wat ik tóch eigenlijk wel heel charmant vind. Het is me net een beetje té poppy om voor echte Northern Soul door te kunnen, maar daar sta ik blijkbaar alleen in. Ach vooruit, hij was maar twee pond, dus gaan met die banaan! Vandaag maar weer een aflevering van Raddraaien, ik heb namelijk geen idee of ik een Schijf van 5 had gepland voor morgen, dus dat is even afwachten en anders doe ik daar ook gewoon een Raddraaier. Vandaag is 'mijn' plaatje aan de beurt. Nu zijn er wel meer platen die ik mezelf toe eigen, maar 'Love Is All' van Roger Glover & Guests kwam George Baker Selection vervangen op nummer 1 in de week dat ik deze incarnatie heb aanvaard.
Ik geloof nu niet direct dat ik bewust voor die week heb gekozen, maar toch speelt 'Love Is All' een aardige rol in mijn leven. Natuurlijk eerst vanwege de inhoud van het nummer, helemaal typisch Gerrit. Veruit de beste hippie-plaat die in 1975 is verschenen en wellicht gedurende de complete jaren zeventig. Ik zal een jaar of zes zijn geweest als ik het nummer leer kennen middels de videoclip. Ja, dat vindt ieder kind toch mooi? Die carnavalsstoet van tekenfilmdieren onderweg naar het feestelijke bal. Je hoeft nog geen woord Engels te kunnen verstaan om te weten waar het liedje over gaat. De hele sfeer van het nummer ademt de 'lief-zijn-voor-mekaar'-theorie.
Later als ik groot ben, zal ik menig zaterdagavond in The Scrum hangen. The Scrum is lange tijd de uitvalsbasis als Het Bolwerk de deuren heeft gesloten. Daar komt 'ons' volk: Lieden met een 'alternatieve' smaak. De muziek knalt door de kleine ruimte. Het is veelal Metallica en steviger. Het is er op een vrijdag- of zaterdag bomvol. Veel haar, met uitzondering van de hardcore-punkers in het hoekje die altijd kwaad kijken. Zelfs als 'hun' plaatje op staat. Toevallige passanten zijn vaak niet langer dan een halve minuut binnen. Bij de geringste druk op de blaas moet je je richting wc begeven, zo'n reis kost al vaak tien minuten en dan moet je ook nog eens tien minuten wachten totdat het toilet vrij is. Op zaterdagavond kun je het ook in het fonteintje doen, want dan staat de vloer toch al blank. Ik hang daar vanaf de opening in 1994 tot de breuk met Syl op tweede kerstdag 1997.
Zo'n zaterdagavond, of vroege zondagochtend, kent zo zijn rituelen. 'Thunderstruck' van AC/DC waarbij de donder pijn doet aan de oren, vaak nog wel even 'Angel Of Death' van Slayer, 'Jump Around' van House Of Pain, maar als de klok in de buurt komt van de drie, dan is er altijd die vaste laatste plaat: 'Love Is All' van Roger Glover & Guests. Wetende dat we nog een krat pils bij de Texaco gaan halen en op de Rijperahemstraat naar binnen gieten, hossen wij erop los. Ik ben in het gehos ooit nog op de bril van een kameraad gaan staan. Gelukkig had hij nog een reserve en het is, geloof ik, via de verzekering opgelost. In Engeland vind ik op een bepaald ogenblik een beter exemplaar en deze houdt de herinnering aan Sneek in ere, terwijl ik in Mossley verblijf.
We hebben Roger Glover hier in de vorige serie van Raddraaien begroet, toen met zijn bandje Episode Six. Daar ontmoet Glover in 1968 Ian Gillan en samen maken ze in 1969 de overstap naar Deep Purple. De mannen blijven aanvankelijk vier jaar bij die groep spelen en zijn dus te horen op de meest klassieke Deep Purple-albums. In 1973 houden ze het voor gezien, Gillan zal eerst twee jaar niet optreden tot de uitvoering van 'The Butterfly Ball And The Grasshoppers' Feast'. Dat is eigenlijk een project van Jon Lord, maar die heeft het te druk met de Purple en dus zet Glover het op eigen houtje voort. Hij weet zich eveneens te omringen met grote namen uit het circuit en presenteert op ieder liedje een andere zanger. David Coverdale en Glen Hughes zijn beide van de partij, maar het is Ronnie James Dio die de vocalen op 'Love Is All' voor zijn rekening neemt. Het verschijnt eind 1974 als eerste single van het dubbelalbum. In Engeland doet het gek genoeg erg weinig. Nederland, Frankrijk en Australië zijn uiteindelijk de landen waar de single hoge ogen gooit, al is dat in Australië pas in 1978 het geval. Nederland loopt weer eens voorop.
De rockopera wordt alleen op 16 oktober 1975 opgevoerd in de Royal Albert Hall. Hoewel Lord de inspirator van het project is geweest, doet die niet mee op het album, maar speelt wel zijn partijtje mee in de Royal Albert Hall. Het spektakel wordt vastgelegd op de tape en verschijnt in 1976 als een film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten