Schijf van 5: straatnamen

Nou, dat was een fijn stormpie vandaag! Gistermiddag meende ik even de wind te willen 'vieren' en heb het er van genomen. Ik ben om half vijf op de pedalen gestapt en richting Giethoorn, dus met de neus tegen de wind in. Door het oude Giethoorn naar zuid en toen kreeg ik even kippevel van de volgende ingeving: Als we nu eens doorfietsen naar Zwartsluis. Dat is écht het zuidwesten in! Daarna de beloning: Pal het oosten in naar Meppel, dus... wind in de rug. Met een boodschapje in Meppel erbij in ben ik twee uren onderweg geweest en dat is aardig snel. Na een knal-uitzending zou ik met de Schijf van de 5 aan de gang moeten, maar het is erbij gebleven. Vandaag dus de inhaalslag. Het thema van deze Schijf van 5 is titels-met-straatnamen.

Die arme oude zemelaar. Hij heeft nu al tweemaal in de Schijf van 5 gestaan en beide keren onderaan. Vandaag is het alweer niet anders. Tja, het is eenvoudig: Ik ben nooit een grote Bob Dylan-fan geweest. Ik heb het wel een aantal malen geprobeerd, maar buiten wat midden jaren zestig-werk en 'Nashville Skyline' (1969) om kan de man mij maar niet bekoren. Wat die eerste categorie aan gaat, dan is de hekkensluiter van deze Schijf wel een perfect voorbeeld. Ik vind 'Positively 4th Street' heel knap geschreven en altijd ook weer dolkomisch als ik hem hoor, dus met dit nummer mag Bob Dylan andermaal op vijf.

Ik heb geprobeerd niet met vijf 'straten' te komen, maar iedere titel een andere benaming. Maar bij 'road' in de straatnaam valt dat niet mee. Wel een 'Road To Nowhere', maar een 'huppeldepup Road'wil me maar niet te binnen schieten. Een schoonheidsprijs verdient deze nummer vier niet vanwege de titel, maar het nummer zelf maakt veel goed. Ook speelt het mee dat we het niet zomaar over een artiest hebben, het is immers de Baas in eigen persoon. Als nummer vier kies ik voor 'Thunder Road' van Bruce Springsteen (1975).

Afgelopen zaterdag heb ik hem dan toch eindelijk een keer gedraaid in 'Do The 45'. Ik was er gewoon nooit aan toe gekomen, maar misschien ontbreekt een klein beetje durf ook wel. Ik woonde nog maar pas in Nijeveen toen ik deze op de 'Northern Soul Jukebox' hoorde en viel bijna om van schrik. Wat? Wat doet dit op een Northern Soul-verzamelaar? Nu begrijp ik het wel, ongeveer een jaar geleden heb ik de single bij de kringloopwinkel gekocht en sindsdien zit-ie in de Blauwe Bak. Het zijn de synthesizers die het me moeilijk hebben gemaakt, maar uiteindelijk heeft het nummer wel het juiste Motown-gevoel: 'Heartache Avenue' van The Maisonettes (1982)

Opnieuw is het niet ervan gekomen afgelopen zomer, maar het plan schuift mooi verder: Ik wil nog eens een hele dag naar het Cuby-museum in Grolloo. Volgens een conservator kon ik daar gemakkelijk een etmaal doorbrengen en dus zou het meest geschikte zijn als er één of twee overnachtingen bij het pakket in zit. Als de winter nu eens fijn in maart ophoudt, wellicht zie ik dan in mei of juni nog wel een kans. Brengt ons bij de nummer 2, een straatnaam van Cuby & The Blizzards. Het is duidelijk dat de jongens al in Engeland zijn geweest, want de titel is heel erg Engels: Eerst het huisnummer en dan de straatnaam. Toch kun je in Engeland lang zoeken naar '116A Queensway'. Die letters achter het cijfer doen ze namelijk niet in Engeland, maar 'Queensway' is ook prachtig boerenkoolengels. Ik vermoed dat de bezongen nering in Grolloo of Assen is te vinden en het adres Julianaweg 116A moet zijn. We zullen de tomtom er eens op los laten, tot die tijd staat '116A Queensway' van Cuby & The Blizzards (1968) op twee.

Eigenlijk zou Tom Robinson een plaatsje moeten krijgen naast Lee Dorsey in de Beeldenroute. Niet alleen een eigenzinnige muzikant, maar in het preutse Engeland van de midden jaren zeventig één van de voorvechters in de acceptatie van de homoseksuele medemens. In 1977 pakt hij de punkers, de disco-gangers en het platenkopend poppubliek finaal in met '2-4-6-8 Motorway' dat hoog op de Engelse hitparade beland. In 1984 heeft hij de grootste hit in Nederland met 'Listen To The Radio'. Tom Robinson blijft ondanks alles een 'alternatief tiepje', dat qua airplay nog de meeste steun bij de KRO vindt. Die zijn hem echter ook al bijna vergeten als de man in 1994 de cd-single 'Hard' uitbrengt. Het is één van de bonusnummers op dit kleinood dat bovenaan staat in deze Schijf. Tom Robinson-met-akoestische-gitaar, meer heb je niet nodig en dit klinkt even bijtend en rauw als dat het bij het nummer past. De kampioen in deze Schijf is 'Portobello Terrace' van Tom Robinson (1994).

'Zijn hart hield er ineens mee op', was de verklaring die we de afgelopen 24 uur talloze keren hebben gehoord. Ik vind het nog knap voor iemand die zo'n ongezonde levensstijl erop na heeft gehouden. Hij stond in 1972 namelijk ook op de 'dodenlijst' van het Rolling Stone-tijdschrift en is een van de eerste die nu werkelijk naar het hiernamaals is vertrokken. Wie Lou Reed zegt, zegt New York en omdat we al een tijdje niet meer op excursie zijn geweest, gaan we zondag vijfmaal naar New York. De bus vertrekt, zoals gewoonlijk, weer om zes uur 's ochtends bij dorpshuis De Schalle...