Hoe is het toch mogelijk, zul je zeggen? Het wachten is nog steeds op The Mirettes, maar het Italiaanse pakketje is vanmiddag binnen gekomen. Zat even zo goed nog wel een plaatje bij dat ik in de Top 40 had gegund, maar dan opnieuw... het plaatje heeft tijdens de zomer geen indruk gemaakt en dus kan die beter mee de Top 100 in. Maar dat is pas over twee maanden (die gaat de weekenden in december weer in beslag nemen), nu trap ik af met het eerste deel van de Blauwe Bak Top 40.
40. Mashed Potato Time-Dee Dee Sharp (US Cameo C-212, 1960)
Ik had voor deze Blauwe Bak Top 40 een voorselectie gemaakt van 54 liedjes. Daartussen zaten ook enkele b-kantjes van platen die in de vorige Blauwe Bak Top 40 hadden gestaan, die heb ik geprobeerd allemaal eruit te gooien. Niet geheel in geslaagd, er staat nog eentje in de top tien. Verder heb ik alle plaatjes eruit gefilterd die ik al had, maar in de afgelopen drie maanden 'beter' heb gekocht. Dus geen Tom Clay, Willie Hightower en Otis & Carla. Toen nog een paar weggehaald en toen bleven er veertig over, waaronder deze van Dee Dee Sharp. Té leuk en origineel om eruit te laten, dus laten we er dan ook maar meteen mee aftrappen. Dee Dee Sharp is van de categorie 'nostalgische dans' die het op een Northern Soul-feestje altijd leuk doen.
39. Gonna Get Along Without You Now-The Caravelles (Zuidafrika? Decca FM 7-7059, 1964)
Ja, ook ik ben opgegroeid met de disco-uitvoering van Viola Wills, maar in 2007 kocht ik een elpee op de Pikkepoelie, de overdekte rommelmarkt in Steenwijk. Op deze rock'n'roll-compilatie staat het origineel van Patience & Prudence. Een duo en een liedje waar ik sindsdien verliefd op ben geworden. The Caravelles is eveneens een duo en ze houden het origineel negen jaar later in stand, het enige wat me van deze versie tegenvalt is het orkest. Op de Patience & Prudence-versie is die speelser en in de stereo-versie van de elpee wordt dat andermaal benadrukt. Het enige waar The Caravelles en hun team niet aan hebben getornd, is de speelduur. Na 1 minuut 47 is het mopje verteld.
38. My Man, A Sweet Man-Millie Jackson (België Polydor 2066 227, 1972)
Menig Northern Soul-liefhebber zou dit plaatje in de top tien hebben neergezet, maar nee... Hij mocht mee omdat-ie zo lekker goedkoop was, maar doorgaans zou ik geen topprijs betalen voor deze single. Ik hoor Millie Jackson veel liever in de ballades. Desondanks een leuke aanwinst voor de Blauwe Bak, je kan per slot van rekening ook niet eeuwig je favorieten draaien. En 'My Man, A Sweet Man' is wat dat betreft een 'crowdpleaser'.
37. Something New To Do-Bobby Sheen (UK Warner Bros. 5046-67855, 1972, re: 2003)
De keerzijde van deze single komen we morgen tegen, deze van Bobby Sheen klinkt een stuk actueler. In 1972 zijn zelfs de goedkope opnamestudios met degelijke apparatuur uitgerust en dus is het niet meer nodig om met een stoffige mono-opname te komen. 'Something New To Do' is me zelfs iets te glad geproduceerd, maar het is geen hit geweest en dan mag het opeens weer wel in de Northern Soul. Tja, we zitten in feite nog steeds in de 'bubbling under', de top tien is eentje waar ik geheel achter kan staan.
36. Pearl Time-André Williams (Spanje Vampi Soul 45033, 1967, re: 2006)
Afgelopen maandag nog te gast hier op Soul-xotica. Ik heb voor dat verhaal de officiële a-kant, 'Rib Tips Part I & II', als uitgangspunt gehouden, maar bij de eigenlijke single is 'Pearl Time' mijn favoriete kant. Een typisch geval van rhythm & blues/soul die het uitermate goed doet in Europa en dan met name de Mediterraanse gebieden, maar waar Engeland niet echt warm voor loopt. Té rauw.
35. I Keep Coming Back For More-Brenda & The Tabulations (US Chocolate City CC 012, 1977)
Ik ben heel stiekem al een tijdje op zoek naar 'Hey Boy' van Brenda & The Tabulations op Dionn. Ik ben al een paar keer in de buurt geweest van een leuke prijs en twijfel zelfs om toch maar de 'boot' te kopen bij Craig Moerer, maar toch... ik wil eigenlijk de originele single. Dat hoeft geen kapitaal te kosten. Intussen hou ik mezelf nog maar even zoet met dit fraaie disco-deuntje van Brenda en haar gevolg. Hij is gewoon lekker, punt uit!
34. Close Your Eyes-Peaches & Herb (US Date 2-1549, 1967)
In de podcast (niet verlegen zijn, gewoon even mailen...) twijfel ik hardop of dit de eerste single is van Peaches & Herb. Ik heb het net na gekeken: Nee, het is vermoedelijk de tweede. Er is wel onduidelijkheid of dit nou het b-kantje is of 'I Will Watch Over You'. Beide kanten zijn qua sfeer identiek, pure ballades met een groots orkest, maar als ik ze langs de meetlat leg, dan wint 'Close Your Eyes' bij mij. Vraag me niet op welke punten, de keuze is lastig genoeg geweest...
33. Who's Gonna Love Me-The Imperials (NL Philips 6075 026, 1978)
Eén van die aangename momenten op de 'Northern Soul Jukebox': Een plaatje dat ik natúúrlijk wel ken, maar nooit had verwacht of gedacht op iets in verband met Northern Soul. Voor die dvd was dit gewoon 'een van die vervelende disco-liedjes', maar middels de 'Jukebox' heb ik geleerd hem op waarde te schatten. Hetzelfde verhaal als bij 'Heartache Avenue' van The Maisonettes. Het 'geluidje' van The Imperials anno 1978 is vrij populair in de Northern Soul-beweging, het is soulvol en hoewel gelardeerd met een disco-dreuntje blijft het mijlenver verwijderd van het platvloerse gestamp.
32. Keep The Customer Satisfied-Marsha Hunt (D Polydor 2058 961, 1970, re: 1981)
Deze had ik eerst op veertig gedacht, maar na hem nog eens gedraaid te hebben...? Een plaat die er voor mij tussenin zit. Ik hou van de 'gospel-feel', maar eigenlijk is-die ook weer teveel van het Janis Joplin-kaliber: Stoere soul-dame met rockvrienden. Eigenlijk ben ik nog veel meer op zoek naar Hunt's uitvoering van Dr. John's 'Walk On Gilded Splinters'. Die is ook niet echt geschikt voor de dansvloer, maar heeft wel een eigenwijs geluid.
31. One In A Million-Maxine Brown (US Wand 1117, 1966)
Bij de vorige Blauwe Bak Top 40 was deze nog even spannend, maar toen kreeg ik opeens te maken met de staking in het distributiecentrum van PostNL. Omdat ik in juni genoeg keuze had voor een Blauwe Bak Top 40 heb ik hem toen maar voortgezet. En nu? Slechts op 31? Ja, het is een trots bezit, maar de minimale staat maakt dat ik mijn naald er niet vaak aan blootstel, bovendien slaat het metertje sinds een paar maanden over naar 'One Step At A Time'. Die komen we zaterdag tegen in dit overzicht. Maar toch... tijdens de opname zat ik toch even met kippevel te luisteren. Het is me toch wel wat, de originele Wand-promo gewoon in mijn koffers. En dit, lieve mensen, is nog maar het begin... Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten